I znowu się zakochałam. Mąż to chyba mnie już wyrzuci z domu. No ale nic nie poradzę, że taka kochliwa jestem. Zdarza się. Pamiętam moją pierwszą miłość. Miałam chyba 13 lat. Był taki ładny i tak ładnie śpiewał. Nazywał się David Gahan /Depeche Mode/. Boże, jak on na mnie patrzył. I tak mógł całą noc i cały dzień. I nie znudziłam mu się. Dopiero gdy tata tapetował to przestał na mnie patrzeć. Później opętał mnie Ian Curtis /Joy division/ i jego epileptyczny taniec na scenie. Nikt nie wyginał się tak jak on. Nikt nie śpiewał tak jak on. Mroczna miłość w moim życiu. Przychodził do mnie co wieczór z adapterem i słuchaliśmy płyt. Przytuleni, zbuntowani, zakochani. Brat sprzedał adapter. Płyty też. I pustka. Dół. Zostałam sama. Szukałam miłości, tak bardzo jej potrzebowałam… Jest. Znalazłam. Przez przypadek. Zupełnie. Przed telewizorem. „Mucha” – Jeff Goldblum. Boski. I ten nos. Oszalałam. Mama mówiła, że on nie dla mnie i tam takie rzeczy, ja nie chciałam jej słuchać. Mamo, przecież on mnie kocha, nie widzisz?! Krzyczałam. Byliśmy parą przez dłuższy czas, ale stało się. Wyszłam za mąż. Nie za Jeffa. Za Rafała.