ISSN: 1689-6688
niedziela, 30 października 2016
ISSN: 1689-6688
niedziela, 30 października 2016
Myślę... Czy stać mnie jeszcze na szaleństwo? Bo co w życiu szalonego może mi się przydarzyć. Gdzie praca-dom, dom-praca. Czy mogę zaliczyć do „szaleństw” jelenia na masce mojego samochodu w Cielmicach? Czy choćby zjedzenie zepsutej pasty rybnej, a co za tym idzie kilka dzikich wizyt w toalecie? Zrobić coś nieprzewidywalnego...
Pamiętam szaleństwa z dzieciństwa. Głupio fajne. Kupowałam rurki z kremem i wydmuchiwałam ten krem na kręcące pupy pań przede mną. Wykradłam kiedyś z szafki ojca mój prezent urodzinowy, piękną sukienkę w kwiaty i poszłam w niej do Soko-Pijalni na ul. Dzierżyńskiego na lody cassate i sok marchwiowy. Szłam dumna z wypiekami na policzkach w moim dostanym za 4 dni prezencie urodzinowym. I nie wspomnę już o wylanym soku na sukienkę. To była odwaga i szaleństwo.
Miałam 10 lat i spontaniczność, której czasami tak brakuje. Chciałabym tak. Mieć głupie szaleństwo dziecka w sobie i dmuchnąć rurką w pana. Iść na wagary z pracy, skubać słonecznik i powisieć na trzepaku. Wstyd? Nie. Nie wstydzę się niczego… Może tylko jednego, że ukradłam ze sklepu majtki z koronki. Miałam same bawełniane, a te były naprawdę piękne, tęczowo-koronkowe. W tamtych czasach takie majtki mieć, to tak jak teraz 100% bawełniane. Cudo.
A teraz co? Skok ze spadochronu, goła sesja, dżungla amazońska? Nudy. Nic mnie już tak nie fascynuje i zaskakuje jak kiedyś. Chciałabym inaczej... Właśnie tą rurką beztrosko po dupie.
I brak szaleństwa na ulicy też przeraża. Ubrani w schematy, spakowani i zawiązani tą samą kokardą. Jeśli, to wolałabym sznurkiem, nicią dentystyczną, trawą, inaczej. Ale czy mając 42 lata, mogę jeszcze czymś innym? Wiem, wiem… Mam być wzorowo przykładna. Gdy kobiety protestują, to ubrać się na czarno bądź biało… Na różowo poszłam. Po co się pani tak ubrała? Nie pasuje tu pani. To czarny protest, a nie dziwkarski. I co? Spakować się? Zawiązać kokardę? A takiego wała jak Polska cała!
