Głosowanie w wyborach jest jak grzebanie w szambie, obojetnie jak głęboko bedziemy grzebać i tak wybierzemy gówno.

W październiku wybory - odbywające się mniej więcej raz na cztery lata święto demokracji. W tym wypadku mówiłbym raczej o żałobie, bo dzień, w którym do urn idzie kilkanaście milionów ubezwłasnowolnionych ludzi, by stwarzać pozory, że mają coś do powiedzenia, jest raczej powodem do smutku niż do świętowania. Ale chociaż jest to czynność prawie całkiem pozbawiona znaczenia, powiem przewrotnie: trzeba iść! Bo nadzieja umiera ostatnia, bo zawsze jest szansa, że tym razem się uda, że ludzi chcących zmian będzie na tyle dużo, że ich głosu nie będzie dało się zagłuszyć.

Nie mam zamiaru agitować i sugerować komukolwiek na kogo konkretnie powinien głosować. Od robienia ludziom wody z mózgu są media głównego nurtu, one na pewno Wam powiedzą, co należy zrobić. Ja chciałbym raczej sprawić, że ktoś, kto to przeczyta, zastanowi się trzy razy zanim odda swój głos.

A sprawa nie jest wcale taka trudna. Wystarczy odpowiedzieć sobie na jedno, bardzo proste pytanie: „Czy podoba Ci się to, jak funkcjonuje nasze państwo?”. Przyjrzyj się naszym drogom, naszej armii, policji, służbie zdrowia. Przyjrzyj się stanowi finansów publicznych, cenom benzyny, gazu czy wody. Podoba Ci się to, co widzisz? Bardzo wielu osobom jeszcze się podoba, choć podejrzewam, że z roku na rok prawdziwy obraz coraz trudniej będzie politykom ukryć. Ci z Was, którzy odpowiadają na powyższe pytanie twierdząco, mogą bez zastanowienia głosować na jedną z czterech głównych partii: PO, PiS, SLD lub PSL. I oczywiście nie ma żadnej istotnej różnicy pomiędzy tymi partiami, a co za tym idzie, nie ma znaczenia na kogo konkretnie zagłosujecie, bo przecież Ci ludzie i tak zmieniają poglądy jak rękawiczki, przechodzą z partii do partii i robią mniej więcej to samo, niezależnie od swoich przedwyborczych deklaracji. To Ci ludzie decydowali o Polsce w ciągu ostatnich lat. To dzięki nim mamy zawrotną ilość autostrad i horrendalnie wysokie ceny benzyny, ledwie zipiący system opieki zdrowotnej i bałagan w sądach. Oczywiście można popatrzeć na to od tej strony, że autostrad mamy więcej, niż 22 lata temu (chyba mniej by się nie dało), w szpitalach sprzęt jest nowocześniejszy, a wojsko ma nawet kilka amerykańskich F-16. Mnie to jednak nie wystarczy.

Jak mówi Pismo: „po owocach ich poznacie”. Owoce ostatnich lat smaczne nie są. Długi mamy większe niż tak często przywoływane długi pozostawione nam przez towarzysza Gierka, a to, co się buduje, napotyka na niesłychany opór i często sypie się już w trakcie realizacji, nie mówiąc już o tym, że czasem nie ma kompletnie żadnego uzasadnienia ekonomicznego. Czyli, mówiąc kolokwialnie, podobnie jak za czasów towarzysza Gierka, pieniądze idą po prostu w błoto. Tyle, że są to znacznie większe pieniądze, które kiedyś będziemy musieli oddać!