Wszystko jest poezją - każdy jest poetą. - pisał Edward Stachura w swoim dobrze znanym dziele. Coś w tym jest istotnie. Prawdopodobnie w każdym człowieku drzemie pewna niewytłumaczalna potrzeba piękna i twórczości. W jednym większa, a w innym mniejsza. W niniejszym dziale pragniemy zaprezentować owoce twórczości osób utożsamiających się z Ruchem Hipisowskim, których potrzeba poezji zdaje się być wyjątkowo silna. Przelewają na papier doświadczenia duchowych poszukiwań, nieustannego wędrowania, Drogi, Miłości, hipisowskich ideałów, wszystkiego tego, co szarpie na co dzień wrażliwe dusze.

Szukamy zatem osób chętnych do przedstawienia swoich dzieł. Swoją poezję może nadesłać każdy(bez względu na płeć, wiek, długość włosów czy rozmiar buta), kto tylko czuje się w jakikolwiek sposób związany z Ruchem, każdy! Wspólnymi siłami stworzymy w ten sposób drugą już edycję "Antologii Poezji Hipisów". Wiersze będą wpierw prezentowane w kolejnych numerach Libertasa, natomiast w perspektywie, gdy już zbierze się porządny tomik Waszej (no bo czyjej?) twórczości, mamy wydanie "Antologii" w formie papierowej, tak jak to było z pierwszą częścią - redagowaną przez Annę "Mamę" Radecką. Dotychczas nadesłane utwory można przeczytać poniżej. Czekamy także na Ciebie!

HIROSZIMA Hiroszima jeszcze dzisiaj otrząsa się, z pyłów grzyba. Nie było żadnego antidotum, przed takim umieraniem nie do opisania i nie do wyobrażenia. Ziemia jeszcze krwawi z przypudrowanych ran i sloganów pojednania. Jak długo jeszcze, japońskie dzieci będą pytać, czy trawa zielona jest naprawdę zielona, sama w sobie? Teresa Grzywacz

SZNUROWADŁA CYWILIZACJI Rosną wraz z naszą stopą. Nazywamy je zdrowym rozsądkiem, Mądrością, przyzwoitością, Lub pogardliwie: sprytem. Czasem po nocy spędzonej W miłym towarzystwie Wloką się za nami Utrudniając chodzenie. W rzeczywistości Nie wyobrażamy sobie bez nich życia Choć podobno są ludzie... Ale o tym się nawet myśleć nie chce. 1981 Tomasz Drath

* * * każda osoba /hipis/hipiska/ ma możliwości śmiania się /jak najczęściej/ z siebie każda osoba /hipis/hipiska/ może poczuć się cząstką /wielkiej, nieogarniętej, niewypowiedzianej, itd/ tajemnicy Andrzej Homo hipisus

* * * przejdę obok ciebie kolorowy dzieciaku niby dorosły kwiatku siadasz z gitarą (a masz taką smutną twarz) jak deliryczny sen twoja piosenka o martwych drzewach Jerzy Lengauer

BONUS komu drogę liśćmi zaścielić gdy piaskiem pokryta komu małże otworzyć ze śmiechem przez morze rzucone wiersze z palca wyssane śmiech dziecka treściwy tak bardzo zabrać komu pewność którą przynosi śmiałość pieszczot zapomnianych nad ranem zachować komu? Asia Skowronek