Wszystko jest poezją - każdy jest poetą. - pisał Edward Stachura w swoim dobrze znanym dziele. Coś w tym jest istotnie. Prawdopodobnie w każdym człowieku drzemie pewna niewytłumaczalna potrzeba piękna i twórczości. W jednym większa, a w innym mniejsza. W niniejszym dziale pragniemy zaprezentować owoce twórczości osób utożsamiających się z Ruchem Hipisowskim, których potrzeba poezji zdaje się być wyjątkowo silna. Przelewają na papier doświadczenia duchowych poszukiwań, nieustannego wędrowania, Drogi, Miłości, hipisowskich ideałów, wszystkiego tego, co szarpie na co dzień wrażliwe dusze. Szukamy zatem osób chętnych do przedstawienia swoich dzieł. Swoją poezję może nadesłać każdy(bez względu na płeć, wiek, długość włosów czy rozmiar buta), kto tylko czuje się w jakikolwiek sposób związany z Ruchem, każdy! Wspólnymi siłami stworzymy w ten sposób drugą już edycję Antologii Poezji Hipisów. Wiersze będą wpierw prezentowane w kolejnych numerach Libertasa, natomiast w perspektywie, gdy już zbierze się porządny tomik Waszej (no bo czyjej?) twórczości, mamy wydanie Antologii w formie papierowej, tak jak to było z pierwszą częścią - redagowaną przez Annę "Mamę" Radecką. Dotychczas nadesłane utwory można przeczytać poniżej. Czekamy także na Ciebie!

* * * Jedna jest tylko taka chwila w roku gdy nasze myśli zawsze się jednoczą, choćby w najdalsze los rzucił rubieże. Czas oczyszczenia, gdy siadamy wokół prostego stołu i z prostych talerzy, czerpiemy z chlebem nadzieję na przyszłość. Jedna jest tylko taka chwila w roku; jedna jest tylko... niech więc trwa bez końca. Tomasz Drath

SOLIDARNI Milczymy solidarnie siedząc na peronie. Tak daleko nam do siebie. Przecież to tylko dwadzieścia centymetrów. Przez pogmatwane labirynty myśli. Przez burze śnieżne zimnej kalkulacji. Tak daleko nam do ciepła kominka, do śmiechu dziecka, do bajecznych plaż tropiku. Do drugiego człowieka. 2002 Tomasz Drath

ANIOŁY OSZUKUJĄ MIŁOŚĆ popatrz tańczą anioły oszukując miłość spijają wódkę z kieliszków i rozpływają się papierosowym dymie gdzieś daleko gaśnie głos czarodzieja spowity mgłą szaleństwa może próbuje zatrzymać czas nad stawem zapomnienia runami wyryjmy na skale przyrzeczenie już dawno zapomniane na chwilę stańmy się sługami elfów albo dajmy się oszukać aniołom tak kochanie anioły oszukują miłość Jerzy Lengauer

KROPLE KRWI mnie rozsądek, mnie miłość, mnie sztukę zazdrosne ojczyzny rozszarpały. mój węch nie wytropił kropli krwi ukrzyżowanego więc smutek wlewam do otwartej duszy i pluję sobie w twarz obnoszę swoją skargę obnoszę swoją winę 2009 Agata Pruciak

DLACZEGO PIJESZ PYTA ŻONA Zwątpienie kara okrutna zesłanie w kaftanie nad ranem w pustynię mieszkalną trwogi strudzonej wysiedlaniem ufności nadziei wiary zwątpienie same za siebie karą. A nad zesłańcem zwątpionym Sto diabłów jak diabli swawoli i jeden tylko tam anioł kaleki stróż stara się koić nie sanctus z nie-bytu upadły spiritus. Trzeźwość bałwochwalona dla poety nie busola pion w nieważkości niezłomny złom waga bez szalki pusta karta pod piórem w telefonie na życie doraźny sąd nad świtem narzędzie do rąk z jednym palcem nie niosą nic prócz płonej nadziei we szkle dzwoni styczeń. Rafał Rękosiewicz

TYLE tyle gdzieś w nas tajemnicy że nic nocni włóczędzy lunatyczni alkoholicy pragnienie w gwiazdach gasimy wciąż to nic do góry głowę zadrzyj z wiecznym zdziwieniem oddechu powietrza śmiertelności nie szukaj wczorajszej gazecie drukiem pisanej na ławce w parku miłość wyznaj a potem umieraj tak że nic Asia Skowronek