Na Jakubinę (2194 m n.p.m.) – drugi co do wysokości szczyt w Słowackich Tatrach Zachodnich – prowadzi piękny szlak granią Otargańców (słow. Otrhance). Długi czas wędrować będziemy poszarpanym grzbietem rozdzielającym Dolinę Jamnicką i Dolinę Raczkową, aż dotrzemy na jej najwyższy punkt, czyli Jakubinę (Raczkową Czubę).

Później zaczniemy powolne zejście przez Jarząbczy Wierch i Kończysty Wierch w Dolinę Raczkową, która wyprowadzi nas do miejsca, gdzie rozpoczynaliśmy naszą wycieczkę. Trasa jest długa, ale obfitująca w jedne z bardziej efektownych a urokliwych widoków, jakich możemy doświadczyć na tatrzańskich szlakach.

Aby odbyć tę wycieczkę, niestety musimy pokonać sporo kilometrów – kierujemy się aż na Liptowski Mikułasz, z którego odbijamy na drogę prowadzącą przez Smreczany i Żar. Samochód zostawiamy na jednym z parkingów w okolicach Autocampingu Raczkowa dolina (jest ich kilka, warto więc wcześniej rozeznać na mapie dokładny początek naszego szlaku, aby wiedzieć, gdzie najdogodniej będzie nam zaparować).

Dolina Wąska jest to wspólny spacerowy odcinek Doliny Jamnickiej i Doliny Raczkowej o długości dwóch kilometrów, który – idąc za niebieskimi oznaczeniami – powinniśmy pokonać w pół godziny. Po tym czasie dotrzemy na Niżną Łąkę, gdzie znajduje się rozstaje szlaków – nas teraz interesować będzie zielony. I tak rozpoczynamy powolne podejście, które stopniowo będzie nas wyprowadzać w coraz wyższe partie lasu.

Cały odcinek, począwszy od Niżnej Łąki aż do Jakubiny, powinien nam według map zająć około czterech godzin. Po pokonaniu leśnych fragmentów znajdziemy się już na wysokości, z której podziwiać możemy odległą w dole Kotlinę Liptowską. Wraz z dalszą wędrówką otaczająca nas teraz kosodrzewina zacznie się przerzedzać, a my wyjdziemy na właściwy już fragment grani – z lewej strony jej zbocza opadają ku Dolinie Jamnickiej, z prawej w stronę Doliny Raczkowej.

Przed nami wyłaniać się będą kolejne szczyty, tworzące grań Otargańców, a więc czeka nas teraz seria zejść i podejść – męczących, jednak czym jest zmęczenie w takich okolicznościach! Nad Doliną Jamnicką kapitalnie widoczne są Barańce i dalej cała grań aż do Rohaczy, nas natomiast szlak prowadzi zielonym grzbietem, z którego co jakiś czas wyrastają postrzępione granitowe masywy – w tych miejscach zachować musimy szczególną ostrożność, ponieważ teren jest tu dość eksponowany. Dalej grań prowadzi znowu komfortową ścieżką, ale długim podejściem na Wyżnią Magurę (tam widoki są już naprawdę imponujące), a za nią znajduje się wreszcie Jakubina.

Z Jakubiny zielony szlak zaprowadzi nas na Jarząbczy Wierch teoretycznie w dziesięć minut, w praktyce trzeba wziąć już poprawkę na zmęczenie. Tu kończy się grań Otargańców, a zaczyna się polsko-słowacka granica. Kolejny fragment przewędrujemy wzdłuż niej – czerwonym szlakiem w pół godziny przez Jarząbczą Przełęcz na Kończysty Wierch. To będzie już ostatnie podejście dzisiejszego dnia i ostatnie momenty, żeby nacieszyć się bliskim otoczeniem tatrzańskich szczytów – znajdujemy się teraz niemal w samym sercu Tatr Zachodnich, a daleko przed nami wznosi się grzbiet Tatr Wysokich z widocznym Krywaniem, Gerlachem, Rysami, Kozim Wierchem, Świnicą...

Z Kończystego Wierchu rozpoczynamy zejście czerwonym szlakiem w stronę Starorobociańskiego Wierchu, jednak po krótkiej chwili odbijamy na szlak żółty (gdy tylko pojawią się oznaczenia), opadający do Zadniej Raczkowej Doliny. Przy dobrej pogodzie nie sposób się zgubić – zarówno ten, jak i wcześniejsze fragmenty wędrówki widoczne są jak na dłoni, dzięki czemu z dalszej perspektywy możemy ujrzeć pokonywaną przez nas trasę.

Od Niżnej Łąki dzielą nas jeszcze dwie godziny i piętnaście minut marszu. Początkowo zejście jest dość strome, ale już na wysokości Raczkowych Stawów ścieżka robi się łagodniejsza i pojawiają się pierwsze kępy kosodrzewiny. Dochodzimy do upłazu Pod Klinem (znajduje się on pod południowymi grzędami Starorobociańskiego Wierchu – stąd też nazwa, ponieważ dawnej ten szczyt nazywano właśnie Klinem) z opuszczonym pasterskim szałasem (Koliba pod Klinem), gdzie schodzą się dwie doliny: Dolina Zadnia Raczkowa i Dolina Gaborowa. Dalej otwiera się przed nami właściwa już Dolina Raczkowa, którą schodzimy, równolegle z Raczkowym Potokiem, aż do połączenia się szlaku żółtego z niebieskim. To już znana nam okolica – Niżna Łąka, z której pół godziny niebieskim szlakiem zajmie przebycie Doliny Wąskiej i dotarcie do punktu startowego naszej wędrówki.