„Cicindela” – Krakowski Teatr Tańca (Polska)

Uwodzący taniec owadziej femme fatale... Bezwzględna gra nienasyceń... Konwulsyjny taniec śmierci poczęty w słodyczy rajskiego owocu...

Cicindele – owady z rzędu chrząszczy, z rodziny trzyszczy, będące zajadłymi drapieżnikami. Poruszają się krótkimi skokami, największą sprawność osiągają w trakcie upału. Charakteryzują się dziwnym sposobem ucieczki: odlatują, odwracają się i czekają na oprawcę, wyciągając go w ten sposób w głąb pustyni. Oprawcy stają się ofiarami, padają z głodu i wyczerpania. Cicindele żywią się nimi. Na pierwszy rzut oka ich sylwetki są pełne wdzięku. W rzeczywistości posiadają jednak ostre szczęki i są tak okrutne, że pożerają się nawet wzajemnie.

"ZWABIĆ, UCIEC, POCZEKAĆ, ZNISZCZYĆ…"

Spektakl nagrodzony na XXXIV Tyskich Spotkaniach Teatralnych za "poprowadzenie pięknego dialogu ruchu" (2007 rok) oraz na X Jubileuszowych Konfrontacjach Tańca Współczesnego w Koninie (2009 rok – nagroda główna).

Czas trwania: 30 minut.

„Corazôn De Angeles” – Theater Tol (Belgia)

Lekkość i radość to najważniejsze tematy tego przedstawienia ukazującego zaślubiny, podczas których zakochana para tańczy i wznosi się w powietrze. Łączy ich miłość i dobre towarzystwo muzyków i baśniowych stworów. Wielkim prezentem dla nowożeńców są anioły – stróże, marzyciele, mędrcy. Dziś w naszej kulturze panna młoda niesie bukiet kwiatów. Pierwotnie był to bukiet mocnych ziół, które pomagały w odpędzaniu od małżeństwa złych duchów. W spektaklu Corazon de Angeles, panna młoda nie dostaje bukietu w celu odpędzania zła, lecz anioły w celu zatrzymania dobra. Publiczność stanie się gośćmi tego wesela. Artyści chcą swoich gości wzruszyć i uszczęśliwić. Dać im niezapomnianą noc.

Kiedy pójdziecie do domu po zakończeniu wesela, chcemy, byście poczuli, że w waszym życiu pojawił się właśnie nowy wymiar! Anioły nie tylko przyniosły dobre rzeczy dla zakochanej pary; również goście powinni uczestniczyć w ich pozytywnej energii.

Czas trwania: 40 min.

„Drzwi (Doors)” – The Arkhangelsk Youth Theatre (Rosja)

Drzwi są pospolitym przedmiotem, który jednocześnie symbolizuje dom – miejsce, do którego zawsze chcemy wracać. W spektaklu drzwi są metaforą wszechstronności teatru, która stoi w sprzeczności ze współczesnym światem. Troje drzwi i mnóstwo różnych sytuacji, zabawnych i poważnych... Życie i śmierć, nadzieja i rozczarowanie, miłość i radość – wszystkiego tego możemy, albo... nie możemy spodziewać się za drzwiami.

Czas trwania: 60 minut.

„Impresario” – Teatr Nikoli (Polska)

Talent jest jak delikatne skrzydła motyla unoszące artystę ponad ziemię, dające mu lekkość i inspiracje. Z drugiej strony są one tak delikatne i kruche, że nawet lekki powiew wiatru jest w stanie naruszyć ich drobną strukturę.

Spektakl Impresario to pełna plastycznych obrazów historia artystów/artystek o wielkim talencie, którzy wpadli w niebezpieczne sidła współczesnego świata. To historia spalonych skrzydeł motyli schwytanych w pułapki świata show biznesu. Główna postać przywołuje na myśl managera, impresario, mającego w ręku władzę, który jak pająk konsekwentnie plącze swoje sieci, by łapać kolejne wielobarwne motyle. Odbiera im swobodę i wolność lotu, a one wraz ze skrzydłami tracą swoje twórcze życie.

Czas trwania: 50 minut.

„In Blue” – Teatr Akt (Polska)

Przedstawienie o lekkiej formie, stanowiące połączenie teatru pantomimy, tańca, cyrku, teatru ulicznego i happeningu. Motywem przewodnim jest podróż w krainę wyobraźni, w którą niespodziewanie wyrusza główny bohater. Spotyka na swej drodze nimfy, syreny, koniki wodne i inne baśniowe stwory. Fantazyjny świat wodny inspiruje do stworzenia ciekawych wizualnie obrazów; czasem lirycznych, jak spokojna toń wodna, czasem plastycznych jak rwący strumień, a czasem gwałtownych, jak wzburzone morze.

Czas trwania: 50 minut.

„Inwazja” (The INVASION) – LJUD group (Słowenia)

Na Ziemi rozbiło sie UFO. Dziwne różowe stwory pojawiają się na ulicach. Co robić? Uciekać? Zawiadomić policję? Sięgać po broń? A może rozpocząć wspólną zabawę?

Przygotujcie się na zaskakujący dialog międzyplanetarny. Nie wpadajcie w panikę! Oni są różowi! Każdy przybysz z innej planety ma swoją opowieść, swój własny sposób komunikowania się i jest dla publiczności nowym, innym wyzwaniem. Przybysze mają szczególną wrażliwość, dzięki której widzą nasz świat jako miejsce nowe i ekscytujące. W poszukiwaniu nowego domu, próbują się zintegrować z naszym społeczeństwem.

Inwazja nie jest typowym przedstawieniem teatralnym. Jest to gra, ruch, różowy wirus, który rozprzestrzenia się na świecie. Przybywajcie i zarażajcie się! Inwazja stawia pytania istotne dla społeczeństw wielokulturowych i dla zasad zachowania w przestrzeni publicznej. Publiczność zostaje zaproszona do uczestnictwa w formie spontanicznych reakcji, dzięki którym staje się częścią opowieści i wraz z aktorami bada granice pomiędzy fikcją i rzeczywistością, aby uczynić teatr grą, rytuałem i wydarzeniem towarzyskim.

Czas trwania: 35–45 minut.

„Korowód tańca” – Kijowski Teatr Uliczny „Highlights” (Ukraina)

Korowód tańca to bardzo żywiołowy i barwny spektakl uliczny, zawierający sceny komediowe i taneczne pozwalające na aktywną zabawę z publicznością. Kolorowe kostiumy, mistrzowskie popisy na szczudłach, humor i wesołość przedstawianych scen wciągają publiczność do zabawy, tworząc niepowtarzalną karnawałową atmosferę, w której dominuje muzyka flamenco, rock and roll, pop dance, a także ukraińska hołubka.

Czas trwania: 60 minut.

„Krótki traktat o wolności” – Teatr trochę Inny (Polska)

Wolność to możliwość wyboru, możliwość samodzielnego podejmowania decyzji. Wolność pozwala nam rozstrzygać, co chcemy robić w życiu, albo przynajmniej, co chcemy robić jutro. Z drugiej strony, w wielu z nas pojawia się lęk przed wolnością. W więzieniu znamy przecież wszystko i wszystkich. Czujemy się bezpiecznie. Kiedy odzyskujemy wolność, zostajemy pozbawieni tych „sieci”, które nas krępują, ale i chronią. Opuszczając klatkę, musimy przyjąć odpowiedzialność za swoje działania i podjąć ryzyko. Wolność nie jest więc jedynie właściwością zewnętrzną, lecz powstaje w ludzkiej świadomości.

O tym właśnie mówi spektakl. „Ubezwłasnowolnieni” marzą o wolności, o tym by przeciąć krępującą ich sieć linek i uniezależnić się od „opiekunów”. Nagle, zupełnie nieoczekiwanie, przychodzi wyzwolenie. Ale historia nie zatrzymuje się na tym spektakularnym momencie triumfu z odzyskanej wolności. Wręcz przeciwnie. Wszystko dopiero się zaczyna. Jak bohaterowie poradzą sobie w wolnym świecie?

Czas trwania: 30 minut.

„Méchant” – io théâtre & LES ELéments DISPOnibles (Francja)

Łącząc śpiew na żywo i zabawy w maskach, Méchant wywołuje w każdym z nas gwałtowne reakcje. Spektakl pokazuje nasze zaburzenia, problemy, cierpienia, a także głupotę i ignorancję.

Czas trwania: 40 minut.

„Nieco klaunady” (Little Clownery) i „Stacja Królik” (Trainstation Rabbit) – SASHAiSASHA (Rosja)

Celem każdego projektu zespołu jest dotarcie do konkretnego miejsca i stworzenie w nim specyficznej, indywidualnej atmosfery. Akcja zazwyczaj rozpoczyna się w miejscu publicznym. Czasem nie wiadomo nawet, kto jest odpowiedzialny za jej rozwój.

W takich oto warunkach SASZAiSASZA żyją, poruszają się, piją herbatę, spóźniają się na pociąg, śpią w ruchu, słuchają trzasków gramofonu, gotują, stepują lub w zamyśleniu patrzą na morze. Celem tej akcji bez słów jest poszukiwanie nowych emocji i uczuć. Artyści nie są zainteresowani powtórzeniami, chociaż nie zaprzeczają, że najlepsze numery mają spakowane w walizce i zawsze są gotowi je wykonać.

„O ósmej na Arce (Jak przemycić pingwina w walizce)” – Zdrojowy Teatr Animacji w Jeleniej Górze-Cieplicach (Polska)

O ósmej na Arce to tekst współczesnego autora z Berlina, który odniósł już spory sukces. Sztuka przetłumaczona niedawno na język polski stała się przebojem repertuarowym na naszych scenach.

Intrygująca historia opowiada o przygodach pingwinów oraz o ich wystawionej na poważną próbę przyjaźni, przede wszystkim jednak porusza w lekki, bardzo przystępny dla najmłodszych sposób istotne problemy filozoficzne. Bohaterowie spierają się o to, czy Bóg istnieje, a jeśli tak, to dlaczego go nie widać, czy jest sprawiedliwy, co jest dobre, a co złe, czy można zrobić komuś krzywdę i nie ponieść za to kary... Dyskurs ukazuje dziecięcą ciekawość świata, odwagę w zadawaniu ważkich pytań, trafność spostrzeżeń na temat spraw najważniejszych.

Zaskakujące sytuacje, dobre tempo i mądry dowcip to niezaprzeczalne walory sztuki niemieckiego dramaturga, a błyskotliwe dialogi, świetnie przetłumaczone przez Lilę Mrowińską-Lissewską docenią nie tylko mali ale i duzi widzowie.

Warstwę tekstową sztuki wzmacnia muzyka Pavla Helebranda. Fenomenalny jest blues pingwina, wyśpiewany przez Sławomira Mozolewskiego. Inne utwory na długo pozostają w pamięci swą melodyjnością. Dodatkowo aktorzy na żywo grają na instrumentach. Wszystko w barwnych kostiumach i plastycznej, a jednocześnie prostej scenografii Urszuli Kubicz-Fik.

Czas trwania: 60 minut.

„Ostatni bastion” (The Last Bastion) – The Theatre Company Mr Pejo's Wandering Dolls (Rosja)

Ostatni bastion dawnego teatru – spektakl jarmarcznej bufonady, która zanika pod naporem awangardy współczesnej sztuki koncepcyjnej. Postacie to tradycyjni mieszkańcy domku z kart: Poliszynel i Pierrot – aktor i aktorka – komedianci. Wpisując się w zasady gatunku prawdziwej bufonady, przedstawienie jest pełne sztuczek i mitycznych stworzeń, takich jak Minotaur, który w teatrze symbolizuje element nieracjonalny.

Tematem spektaklu są problemy związane z agresją i granicami blagi. Ostatni bastion to spektakl nie tylko zabawny, ale też prowokujący. Postacie strzelają z katapulty, budują barykady, próbują dezerterować i wywieszają białą flagę. Przedstawienie dla publiczności w każdym wieku.

Mr Pejo's Wandering Dolls gościł już na krakowskim festiwalu w poprzednich latach i pewnie wielu stałych bywalców tę grupę teatralną kojarzy. Mnie póki co nie zawiedli, zawsze prezentując coś godnego uwagi. Zawsze też potrafili wciągnąć do zabawy zarówno młodszych jak i starszych widzów.

Czas trwania: 50 minut.

„Ostatnie szaty cesarza” (The Emperor’s Last Clothes) – The Physical Theatre "InZhest" (Białoruś)

Teatr ruchu InZhest z Mińska jest niezależną białoruską grupą artystyczną, która przez ponad 30 lat działa w dziedzinie współczesnej pantomimy, tańca butoh, improwizacji oraz przedstawień w plenerowych. Grupa w tragikomicznej formie karnawałowej opowiada o iluzoryczności władzy i o tym, że wszystko się zmienia.

Pewnego razu pewien cesarz zechciał przejść ulicami miasta i porozmawiać z prostymi ludźmi. Ale nigdy nie wiadomo, co może się wydarzyć w następnej chwili...

Czas trwania: 45 minut.

„Port magiczny” – Teatr Wagabunda (Polska)

Port Magiczny – aranżacja przestrzeni w unikatowy plac zabaw, w której uczestniczą widzowie. Dookoła instalacji – repliki zapomnianych zabawek jarmarcznych, rozgrywają się działania łączące elementy teatru ulicznego, cyrku i gier podwórkowych. Konstrukcje zostały zaprojektowane i wykonane tradycyjnymi metodami przy użyciu drewna i metalu. Dla wielu gier wykorzystano przedmioty codziennego użytku jak wieczka do słoików, kany na mleko, miski i garnki. Zabawki są tak animowane, żeby uczestnicy i widzowie mogli przenieść się do odpowiadającego grze momentowi historii. Aktorzy nawiązują do średniowiecznych tradycji sztuki ulicznej: kuglarzy, skomorochów – ruskich artystów wędrownych oraz dziewiętnastowiecznej sztuki prestidigitatorskiej.

Zdarzenie teatralne Port Magiczny angażuje do wspólnej zabawy i uczestnictwa całe rodziny, zakochane pary i pojedynczych przechodniów.

„Rudymenty czyli Wtóra Księga Rodzaju” – Teatr Snów (Polska)

Rudymenty to pozostałości i początki. Bohater wędrujący z łóżkiem – wehikułem, z resztek, pozostałości po minionym świecie, buduje go ponownie, odnawia, ustanawia. Zazdroszcząc stwórcy, przybysz stwarza fragment świata według swojej ludzkiej miary. Ze znalezionych części montuje manekiny, tworzy – odnawia pierwszych ludzi, przywołuje codzienne sytuacje. Kilka znalezionych przedmiotów uzupełnia zatrzymane życie małej społeczności. Z chaosu wyłania się ład. To my każdego dnia nadajemy znaczenia życiu i światu. Uparcie go poruszamy.

Spektakl powstał z inspiracji Traktatem o manekinach Bruno Schulza.

Czas trwania: 45 minut.

„Sconcerto d’amore” – Compagnia Nando e Maila (Włochy)

Sconcerto d’amore to spektakl-koncert złożony z gagów, akrobacji powietrznych, gier muzycznych, śmiałej warstwy dźwiękowej i mnóstwa komedii. Nando i Maila to para artystów: on jest eklektycznym muzykiem, ona muzykiem-aktorką... Ale są oni w konflikcie zarówno na scenie jak i w życiu. Założyli się o to, kto pierwszy zostanie wykonawcą muzyki niemożliwej. Przekształcą oni samonośną konstrukcję, do której zamocowano trapez i tkaniny do akrobacji powietrznych, w zaskakującą orkiestrę. Pręty konstrukcji zastąpią bębny, bas, wiolonczelę, harfę i dzwony rurowe, które zagrają wraz z klasycznymi instrumentami, takimi jak trąbka, eufoniom, akordeon, skrzypce, flety, cymbały i gitara elektryczna. Oczywiście ich spotkanie na scenie jest wynikiem doskonale przemyślanego wyboru. Jednak kontrasty i różnice brzmień sprawiają, że koncert jest niezwykle oryginalny, komiczny i dynamiczny.

Czas trwania: 60 minut.

„Ślepcy” – Teatr KTO (Polska)

Ślepcy to widowisko oparte na książce José Saramago Miasto ślepców. Nie przemawia ono do widzów słowami, ale za to kreowane przez artystów obrazy są aż nadto wymowne. W tym wypadku obrazy i dźwięk w zupełności wystarczają, by przenieść nas do zupełnie innego, koszmarnego świata.

Za sprawą tajemniczej epidemii mieszkańcy pewnego nienazwanego miasta masowo tracą wzrok, a bezradna władza postanawia odizolować ociemniałych w zakładzie psychiatrycznym. W pewnym sensie odseparowani od cywilizacji pacjenci wraz ze wzrokiem zdają się tracić swoje człowieczeństwo, a może raczej pokazują właśnie jego prawdziwe oblicze? W ciągu zaledwie kilku minut kolorowo ubrani ludzie zamieniają się w zwierzęta walczące o swój kawałek miejsca, swoje łóżko, o jedzenie i wodę. W tym mrocznym świecie zdarzają się chwile niemalże szczęśliwe, ale te poprzez kontrast tylko wzmacniają dominujący smak nieszczęścia, przemocy i gwałtu.

„Słońce na wschodzie, na zachodzie księżyc. Sen o nocy letniej” – A3Teatr (Polska)

Wieczorna parada. Sennie ulotna, rozświetla magicznymi lampionami noc, wędruje po bezdrożach. Porywa do tańca, ujmuje śpiewem, łagodzi smutki, przenosi w marzenia. Rozbudza muzyką, wirowaniem, zawrotem głowy. Wodzi na pokuszenie, nie grzeszy prowokacją. Brzmi bez słów muzyką graną na żywo i śpiewem ludzkiego głosu. Porywa w taneczne korowody widzów i aktorów. Zmienia role – widz staje się aktorem, aktor patrzy z podziwem.

Spektakl niesforny w warstwie muzycznej, dynamiczny i przewrotny w akcji, wizualnie intryguje świetlistymi lampionami i kostiumami. Budzi siłę drzemiącą w mariażu zachodniego dziedzictwa i wschodniej mistyczności. Inspiruje się rytuałem cyklu słonecznego i lunarnego, praktykami magicznymi odprawianymi ku czci przodków i żywiołów i łączy je z zabawą i śmiechem.

Siły natury – u Szekspira ubrane w mitologiczny kostium – w tradycji wschodniej ujawniają się poprzez czynności magiczne: rytualną kąpiel, palenie ogni, obchodzenie wokół, skoki, taniec korowodowy, archaiczny „biały” śpiew i muzykę instrumentalną. Ale też przez zabawy, żarty i śmiech.

Jest ulotny, nieuchwytny, z mnogością przeobrażeń i emocjonalnych doznań. Jest zmienny – kształty, formy i postaci wraz z upływającymi sekundami przybliżają się do innej formy czy postaci, trzeba tę formę zawczasu uchwycić, lecz wcześniej należy ją dogonić.

Czas trwania: 55 minut.

„Spotkania (Encontros)” – Lusco e Fusco (Hiszpania)

Spektakl Spotkania to przedstawienie o charakterze interdyscyplinarnym, które łączy teatr ruchu z tańcem i współczesnym cyrkiem. Ta unikalna metoda ekspresji służy do przekazywania publiczności problemów, z którymi borykają się postacie. Komedia i wirtuozeria to kolejne elementy tego eklektycznego przedstawienia o dwóch osobach, które poznają się na nowo po długim życiu w oddali: dotykają się, wąchają, wyczuwają i razem ruszają w drogę.

Zdolności ruchowe i interpretacyjne aktorów będą tłem, na którym emocje naszkicują prostą opowieść, gdzie postacie wyruszą w podróż krętą drogą relacji międzyludzkich, pokazując bogactwo barw istniejących w każdym z nas, od najszczerszej życzliwości po ekstremalne przejawy zła.

Czas trwania: 45 minut.

„Taniec śmierci” (The Dance of Death) – Efimer (Hiszpania)

Artyści teatru Efimer przy pomocy tysiąca efektów i szkieletu wysokiego na pięć metrów włamią się do przestrzeni publicznej. W ich nowej, szalonej propozycji poczujecie energię sześciu szalonych ludzi uzbrojonych w instrumenty, co zmieni Wasze wyobrażenie o muzyce na żywo. Oto nadchodzi Taniec śmierci, aby poruszyć wasze szkielety i wprowadzić was na szczyty wolności!

Czas trwania: 60 min.

„Testament Szewczenki” – Lwowski Akademicki Teatr Woskresinnia (Ukraina)

Życie Tarasa Szewczenki, wielkiego pisarza, poety, malarza, więźnia łagrów, duchowego przywódcy narodu ukraińskiego, opowiedziane środkami teatru ulicznego. Artyści lwowscy przybliżą jego genialną twórczość, jakże aktualną dziś, w dobie dramatycznych napięć na Ukrainie. W barwnym widowisku wykorzystywane są szczudła, mobilne machiny, płonące elementy scenograficzne i efekty pirotechniczne.

Czas trwania: 60 minut.

„TRAPS” – Efimer (Hiszpania)

Pragnąc odzyskać uroki dzieciństwa, artyści prezentują nowy wynalazek: trzy smoki stworzone z kawałków materiału, które wyglądają tak jakby pochodziły z tego fantastycznego, dziecinnego świata. Ich stwory przypominają własnoręcznie robione przytulanki, misia, zrobionego kiedyś przez waszą babcię albo jak postać, którą możemy stworzyć z odpowiednio poskładanej serwetki.

Czas trwania: 30 minut.

„Wrong Turn 2” – Sacude Vertical Dance and Aerial Dance (Hiszpania)

Wrong Turn 2 to taniec na pionowej powierzchni, który porywa publiczność. Przedstawienie adresowane jest do szerokiej publiczności i opowiada historię spotkania w świecie fantazji, z wykorzystaniem projekcji video oraz działań dwóch postaci o imionach Sacu i Mika. Są to istoty, które marzą, tańczą, biegają, skaczą i unoszą się w powietrzu, dzieląc się swoimi emocjami z widzami, którzy podziwiają spektakl.

Czas trwania: 17 minut.