Pewnego popołudnia Stara Lwica poczuła, że przyszedł czas ostatecznego zaprzestania walki. Ona ze swoją mądrością i obeznaniem życiowych instynktów wiedziała dobrze, że zbliża się do niej duch śmierci. Chciała go przywitać w iście królewski sposób. Bez najmniejszych oporów pożegnała kokosową dolinę i wyruszyła na północ w góry Skalistych Krawędzi. Droga przed nią była uciążliwa, ale ona była gotowa stoczyć swoją ostatnią i najważniejszą walkę.

Przez całe swoje długie lwie życie walczyła wiele razy o honor rodziny, o mięso potrzebne dla jej dzieci i o terytorium potrzebne do rozwoju. Była dzielna i sprawiedliwa, uczyła także tego swoje małe lwiątka wiedząc, że kiedy dorosną staną się cenionymi łowcami, dbającymi o swoje stada. Uczyła ich jak wybierać gazele, słabe, które i tak nie przeżyją trudów dnia następnego, a jednocześnie na tyle zdrowe by były smacznym kąskiem. Ta mądrość, dziedziczona z pokolenia na pokolenie, dawała gatunkowi lwiemu siłę i moc w panowaniu nad innymi gatunkami. Lwica przeciągnęła się i ostatni raz spojrzała na miejsce swej młodości. Teraz lekkim i niespiesznym krokiem, słuchając szumu liści i szeptu traw, szła w kierunku swojej śmierci. Była przygotowana. Zjadła ostatnie kęsy mięsa i napiła się sporej ilości wody by zrobić wystarczający zapas na podróż. Wysoko w górach znajdzie odpowiednie miejsce, jest tego pewna. Tam położy swoją lwią głowę na pachnących kwiatach i zaczerpnie żywicznego powietrza drzew. Wyda ostatni ryk, a potem mrucząc piosenki śpiewane swoim małym lwiątkom gdy kołysała ich do snu, zaśnie. Spać będzie długie lata, lecz jej ciało nie przemieni się w nicość. W ostatecznej przemianie uniesie ją lwia dusza i zamieni się w olbrzymiego jastrzębia, który z naturalną lekkością wzbije się w powietrze i będzie panował nad górskimi szczytami. Tak oto zapisano w księdze szczęśliwości kręgu życia i śmierci. Wierząc w to Stara Lwica z godnością przyjmuje akt śmierci. Jest jej darowane przez cykle przemian królewskich panować na zawsze. Bo bycie królową to wieczna potęga. Tego się nie zatraca. W królestwie zwierząt nie ma możliwości detronizacji władców.