ISSN: 1689-6688
środa, 20 stycznia 2010
ISSN: 1689-6688
środa, 20 stycznia 2010
Autorem tego niezwykłego i poruszającego reportażu radiowego jest Cezary Galek, dziennikarz Polskiego Radia Zachód w Zielonej Górze, gdzie kieruje Redakcją Reportażu. Bez wątpienia niezwykłość tego dokumentu tkwi zarówno w tematyce jak i w sposobie tworzenia autora. Jest to bowiem człowiek nad wyraz wrażliwy, umiejący słuchać i zjednywać sobie ludzi. W swoich reportażach zauważa ważne społeczne tematy i w swoisty sposób podchodzi do ich realizacji, proponując słuchaczom za każdym razem ambitną formę twórczości radiowej. Laureat wielu prestiżowych ogólnopolskich i międzynarodowych nagród dziennikarskich. Reportaż „Znajdziesz mnie w szeptach traw” otrzymał nagrodę Grand Prix KRRiT Ogólnopolskiego Przeglądu Twórczości Radiowej w dziedzinie reportażu i dokumentu Kazimierz 2002 oraz nagrodę aktorską za rolę kobiecą „Dwa Teatry – Sopot 2003”.
W tej dokumentalnej audycji poznajemy historię Tamary Zwierzyńskiej-Matzke, która studiowała romanistykę i dziennikarstwo, pracowała w działach reportażu Telewizji Polskiej i TVN. Była asystentką reżysera pierwszej polskiej telenoweli dokumentalnej – Szpital Dzieciątka Jezus. Tamara, trzydziestoletnia dziennikarka, dowiaduje się, że jest chora na raka. Wspierana przez męża, bliskich i przyjaciół, rok zmaga się z chorobą. Swoje doświadczenie utrwala w pamiętniku, później zaczyna pisać książkę. Nie zdąży jej skończyć. Umiera 2 grudnia 2000 roku. Notatki, dziennik oraz listy do przyjaciół i rodziny zebrał mąż kobiety – Sven Matzke. W reportażu to właśnie on opowiada historie jej życia. W audycji zostały również zamieszczone fragmenty książki „Czasami wołam w niebo”. Książka ta jest opowieścią o nadziei i miłości, które dają człowiekowi siłę w walce z chorobą. Notatki, dziennik oraz listy do przyjaciół i rodziny zebrał Sven Matzke, pozostając wierny przesłaniu Tamary: Chcę napisać o mojej chorobie, cierpieniu, o wszystkich upokorzeniach, w ogóle o tym, czego doznają ludzie chorzy na raka. Nie ma takiej książki w Polsce, bo przecież o chorobach się nie mówi. Chcę przełamać to zakłamanie wokół raka. Chcę mówić, opowiadać, uczyć innych, że w razie choroby muszą wierzyć i czuć się silni.
.
Cezary Galek w idealny sposób ukazał wszystkie aspekty walki z rakiem, pojawiającą się ciągle nadzieję i miłość aż po grób. Wzruszająca historia dwojga ludzi, niezwykle ze sobą związanych emocjonalnie. Wstrząsająca w swym realizmie opowieść o chorobie, cierpieniu, walce, nadziei, godnym, ale straszliwym umieraniu. Sven mówi o swojej żonie dużo i chętnie: Chciała robić mnóstwo rzeczy, ja mówiłem: »zobaczymy«, bo wiedziałem, że z tych pomysłów może jeden da się zrealizować, że nie zdołamy pojechać do pięciu krajów jednego lata. To Tamara inicjowała różne przedsięwzięcia i podobnie stało się z naszą książką – ja tylko dokończyłem to, co ona zaczęła w swoim dzienniku
. Wypowiada się o niej w sposób niezwykle czuły, przeszywający słuchacza. Mamy wrażenie, że taka miłość się nie zdarza, a jednak mamy dowody, że jest możliwa.
Reportaż Cezarego Galka wnosi bardzo wiele do życia każdego słuchacza. Człowiek już nigdy nie przejdzie obojętnie obok ludzi chorujących na raka. Wszyscy chylimy czoła przed Tamarą za hart ducha, poświęcenie i walkę. Za pamiętnik, dzięki któremu mogła powstać książka „Czasami wołam w niebo”. Audycja wzrusza i dotyka do głębi. Aktorka czytająca fragmenty publikacji wspaniale wcieliła się w rolę zmarłej dziennikarki. Wszystko to składa się na obraz godnej podziwu walki i braku rezygnacji wobec nieuchronnej śmierci. Z jednej strony zasmuca i wprowadza w nostalgię, z drugiej zaś daje siłę do walki i przeżywania życia do końca, mimo trudności. Takie reportaże są niezwykle potrzebne, pełnią ważną misję społeczną. Tamara wykazała się heroizmem, którego brakuje osobom chorującym między innymi na raka, ale także i inne choroby. Być może po wysłuchaniu tej dokumentalnej audycji zmienią one nastawienie i wygrają życie. Jest to reportaż ponadczasowy, wiecznie aktualny.
Audycję można odsłuchać na stronie Polskiego Radia Zachód: Znajdziesz mnie w szeptach traw. Polecam gorąco.
