Na początku 2016 r. ukazał się drugi, znacznie poszerzony do 78 utworów, dwujęzyczny polsko-szwedzki, wybór jej wierszy: „Karin Boye: Kiedy pąki pękają... i inne wiersze wybrane/När knoppar brister... och andra utvalda dikrer. Wybrał, ze szwedzkiego przełożył i opracował Ryszard Mierzejewski”, Pieszyce 2016.

Obie książki ukazały się w serii wydawniczej „Biblioteka Przekładów Poetyckich pod redakcją Ryszarda Mierzejewskiego”, a ich wydawcą jest tłumacz i redaktor serii. Nawiązując zatem do wcześniejszej publikacji na łamach miesięcznika „Libertas”, zapraszamy do lektury innych wierszy Karin Boye, nieznanych dotąd po polsku.

Ryszard Mierzejewski

Chmury Spójrz na te wspaniałe chmury, na ich szczyty w oddali, dumne, unoszą się, lśniąc tak białe, jak biały jest śnieg! Szybują cicho przed siebie, aby spokojnie zakończyć bieg. Powoli rozpuszczają się w ulewie chłodnych kropli. Majestatyczne chmury – poprzez życie i umieranie płyną przed siebie w słonecznym blasku promiennym, bez skrytego niepokoju w eterze klarownie czystym, płyną w ciszy, okazując ciche dla losu ignorowanie. Oczywiscie, że mnie ta ofiarowana odświętna duma, może unosić, nie tam, gdzie światowy pośpiech panuje i jakże gniewnie głośnymi dźwiękami wokół hałasuje, i niesie słoneczne poświaty, złote wieńce wokół czoła. tłum. Ryszard Mierzejewski

Wczesna wiosna (Obraz sprzed renesansu) Okrywająca wokół mgła nad łąką leży, blady liść perłowoszarą rosą skropiony, poranek wiosenny, chłodny, rzewny, lecz radosny, zwiewne kwiaty przebijają się z wilgotnych chaszczy. W trawie połyskuje matowy rząd narcyz. Z delikatnych kielichów unosi się zapach wiosny, kiedy nad nimi przechodzą rozmarzone oczy młodego szlachcica z miasta Arnos. Zdumiona radość spoczywa na jego twarzy. Jego chód jest lekko niezręczny i uroczy. Jak mędrzec niesie ostrożnie jakąś książkę I ledwie zauważa łąkową arkadię, ale przyglada się, przeczuwając dzień wiosny w tajemnej odległości, ukrytej w porannej mgle.tłum. Ryszard Mierzejewski

Oczekiwanie wiosny Nie jestem odurzona zapachem róż - bo przecież żadne róże tu nie przyszły! - Czyż nie drży wszystko, co jest bosko spowite? Dni szepczą poufne obietnice. Właśnie dotarł do mnie z daleka wiatr, lekki jak tłumione oddychanie, pełne oczekiwanego, nieśmiałego zapachu. Od tego czasu myślę, że to jakiś cud. Nie wiem nic - jak to jest w dalekim kraju, jak to jest w snach, w snach o różach. Wszystko, co było, jednak się zmieniło. Osobliwa zagadkowość rzeczy!tłum. Ryszard Mierzejewski

Noc pragnienia Jeśli jakaś gwiazda się odłącza i osuwa w powietrzu biało na ziemię potem wypełnia, jak się mówi, modlitwą, dzięki której osiąga krótki lśniący tor. Czekam i czekam. Jest kwiecień, ciepła i czuła noc w kwietniu, więc trawa rośnie i gwiazdy słuchają - idą tak cicho w nocy po drodze i żadna nawet nie potyka się i nie upada! Ale jeśli zasypiam, nic takiego się nie dzieje, gwiazda szamoce się i uwalnia w nocy, dlatego musi znać moją modlitwę i spada pomimo, że ja śpię - ponieważ wszędzie jest cicho, cicha noc i wszędzie jest rozlegle, rozległa przestrzeń całkowicie pełna od mojego jedynego pragnienia!tłum. Ryszard Mierzejewski

* * * Jeśli to życie jest tylko jedno!... Ach, te krótkie chwile... Jedna godzina – jak jedna godzina może trwać długo! Te głębokie źródła, z których nikt jeszcze nie pił, świetlne przestrzenie, których nikt nie zgłębił, oczekujące za naszymi losami. I my, drzemiący leniwie w tchórzostwie. Ach, te krótkie chwile... Świecie ukrytych możliwości, Bogu w akcie tworzenia, daj nam śmiałą pobożność, spodziewanie czystą i wprowadź nas do duchowej przygody!tłum. Ryszard Mierzejewski

Małe rzeczy Jeśli nie masz siły zrobić kroku więcej, nie podnoś głowy, i uginasz się pod ciężarem beznadziejnej szarości - podziękuj z wdzięcznością za te miłe, małe rzeczy, pocieszające, dziecinne. Masz jabłko w kieszeni, książkę z bajkami tam w domu - małe, małe rzeczy, wzgardzone w czasie, kiedy promieniowało życie, ale łagodne oparcia w czasie martwych godzin.tłum. Ryszard Mierzejewski

Niektóre serca są darem... Niektóre serca są darem, który nigdy nie ma końca. Właściciel posypuje je szczodrze strumieniami słońca. Wdzięczni bierzemy ten dar do rąk bardzo ostrożni. Bądź pozdrowiony i szczęśliwy, ty błogosławiony, który złoto i piasek traktujesz na równi! Niektóre serca są płomieniem, co pali się daleko od brzegu. W noc najzimniejszą, kiedy rzucany jest odblask na śniegu. Tak więc nikt zauroczony wciąż nie tęskni jak ten, co widział poświatę w nocy i ogień tęskniący w oddali.tłum. Ryszard Mierzejewski

Wieczorem niebo nie ma żadnej szaty Wieczorem niebo nie ma żadnej szaty. Drży z zimna nagie. I nigdy nie widziałam na własne oczy jak bardzo jest bezsenne. Powiedz, kiedy zasypiasz wieczorem: Dzień jest wygrany. Na drodze, na której można stracić wszystko, odpoczynek jest nagradzany. Tak będziesz żyć z dnia na dzień, wciąż życiem straceńca, a jednak nadal będziesz chciała pozostać taką do końca. Tak odnajdziesz siłę w życiu, która się rozpali. Wszyscy stracą swoje zyski, a ty będziesz na fali wszystkiego ku podstawom życia, jak naga się rodziłaś i poza wszelkimi złudnymi marzeniami samoistnym bytem byłaś - aż do czasu największego tracenia twojej płonącej duszy, idącej do miasta, gdzie światła wygaszono. Dzień jest wygrany.tłum. Ryszard Mierzejewski

Życzenie Ach, pozwól mi uczciwie żyć i uczciwie raz umrzeć, tak bym dotykała rzeczywistości ze złej, jak też z dobrej strony. I pozwól mi być cichą i szanować to, co widzę lepiej tak, aby to mogło być tym i niczym więcej. Jeśli z długiego życia jeden jedyny dzień pozostał, wtedy szukam tego, co najpiękniejsze jest w życiu na ziemi. Tym najpiękniejszym na ziemi jest tylko uczciwość, ale to czyni samotnym życie dla życia jak i rzeczywistość. Tak, że ten świat dziki pokryty jest kroplami rosy i spoczywa tutaj w czarze czystej wody. Jedyna cicha kropla jest życia źrenicą. Ach, uczyń mnie godną, patrzeć na nią! Ach, uczyń mnie czystą!tłum. Ryszard Mierzejewski

Do cienia rzeczywistości Jesteś jednym z moich snów - dobrze, że nikt nie budzi mnie! - jednym z moich pięknych świateł, nie ciemnością, która mnie obejmuje. Walczysz za cel wyblakły, lód i szkło, i metal ostry! - Jasne dni wiem, że ledwie sen na to wytrzymały. Pocieszenie jest w zapachu snów, chłodne, nieznacznej wagi. Jednak chciałabym nadać mu dystans do ziemskiej rzeczywistości. Drogie i piękne, ciepłe dłonie... Chcę je kochać, ale nie jak marzenie. Życiowej dojrzałości nie zastąpi żadne senne naśladowanie.tłum. Ryszard Mierzejewski

Gwiazdy rosną na wiosnę... Gwiazdy rosną na wiosnę duże jak drżące krople, delikatne jak istoty żyjące i ich białe ciała lśniące - pęcznieją jak święte owoce, aby bliżej, bliżej się zniżać i dojrzewają zbyt ciężkie dla niebios, aby mogły je dźwigać. Drżące gwiaździste istoty, pięknie i bezbronnie nagie, tęsknią, aby uwolnić swe loty i dotykać ziemi czuwające, tęsknią, aby wypełnić swój los w świetle ponad spisane głębokości, tęsknią, aby walczyć i tworzyć, i czuć smak życia oraz śmierci. Największa i ze wszystkich najbielsza zawisła na horyzoncie, ta, co jest chętna do spadania, dojrzała i czysta w ręce. Poczuj, że ta chwila już przed nami, Ktoś czeka na nasze spotkanie. Wiedziony gwiezdnymi zmysłami, potrząsa owocem w moim łonie!tłum. Ryszard Mierzejewski

Morze Sól, sól o smaku gorzkim jest morzem, czystym i chłodnym. W głębinach dużo gnije, ale morze wyrzuca wszystko oczyszczonym. Dzikie, dzikie drapieżniki to w morskich kipielach lśniące skoczki, ale żadne ludzkie myśli, nie sięgają wyżej niż morskie pieśni. Silne, odwieczne i silne są potężne pociągi fal widoczne z dala i silna od wiecznego morza jest też delikatna doczesna fala. Tak daje twoje życie morzu. Od swych ludzi krwi się domaga, ale w końcu głęboko w głębinach nikt tak jak ona nie spoczywa.tłum. Ryszard Mierzejewski

W ruchu Syty dzień nigdy nie jest pierwszy. Dzień spragniony, to dzień najlepszy. Na pewno nasza podróż ma cele i znaczenia. Ale ta droga warta jest też wyrzeczenia. Najlepszym celem jest długie w nocy odpoczywanie, gdy ogień płonie w piecu i jest czas na chleba łamanie. W miejscu, gdzie się tylko jeden raz śpi i zasypia z ufnością snem pełnym pieśni. Zrywaj się, zrywaj! Już świta, dzień nowy naszej nieskończonej, wielkiej przygody.tłum. Ryszard Mierzejewski

Świat jest wyśniony... Świat jest wyśniony przez śpiącego boga, a drżące świty zapalają jego duszę. Przypomina wczorajsze wydarzenia, zanim powstał, uduchowił się, zabłysnął. Ten, w którego istocie nie mamy żadnej części, spotyka nas na skrzyżowaniach dróg, oddycha ze zgrozą, która nie jest nasza, daleko od granic, od światów inaczej urządzonych. Zaśnij, zaśnij głębiej, ty pogrążony we śnie, w snach, które nie będą cię więcej dręczyć, albo budź się na dzień, twórco, czyń nas prawdziwymi!tłum. Ryszard Mierzejewski

Nocy głębokiej wiolonczela Nocy głębokiej wiolonczela miota swą ciemną radość na rozległe połacie. Zamglone obrazy rzeczy rozpuszczają swe kształty w rzekach kosmicznego światła. Rozkołysania, błyszczące długie myją się w fali na fali przez nocno-błękitną wieczność. Ty! Ty! Ty! Przemieniona lekka materio, rytmiczna kwitnąca piano, unoszący się, wirujący zawrotnie śnie snów, oślepiająco biały! Mewą jestem i na odpoczywających rozpostartych skrzydłach piję morsko-słoną błogość daleko od wschodu wszystkiego, co znam, daleko od zachodu wszystkiego, czego chcę, poruszam serce świata - oślepiająco białe!tłum. Ryszard Mierzejewski

Jesteś nasieniem Jesteś nasieniem, a ja twoją glebą. Leżysz we mnie i rośniesz pędem. Jesteś oczekiwanym dzieckiem. Ja twoją matką jestem. Ziemio, daj swoje ciepło! Krwi, daj swojego soku! Dzisiaj potrzebuję nieznanej mocy, całe życie posiadłam w amoku. Rwąca gorąca fala żadnej zapory nie czuje, wyrywa się wciąż przed siebie, niczego nie toleruje. Dlatego to tak boli żyjących, teraz i mnie w środku, gdy ktoś we mnie rośnie i rozrywa - Najdroższa, ty!tłum. Ryszard Mierzejewski

Mogłabym pójść za tobą Mogłabym pójść za tobą daleko, dalej niż wszystko co znasz, poza najdalsze przestrzenne pustkowia świata, gdzie Droga Mleczna się roztacza piana jaskrawa i martwa i gdzie szukasz oparcia jak ta piana na pełnym morzu wirująca. Wiem: to jest niemożliwe. Ale kiedy podniesiesz się drżący ślepy ze swojego chrztu, na wskroś przestrzeni będę słyszeć twoje wołanie, aby być twoim nowym ciepłem, być twoimi nowymi objęciami, być twoją blisko w innym świecie wśród rzeczy z nienarodzonymi nazwami.tłum. Ryszard Mierzejewski

Moja skóra jest pełna motyli Moja skóra jest pełna motyli, fruwających skrzydeł - one fruwają nad łąką i delektują się swym miodem, fruwają też do swych domów i umierają w małych smutnych drgawkach, nie strącając kwiatowego pyłku z lekkich nóg. Dla nich słońce jest gorące, bezkresne, starsze niż wieki... Ale pod skórą we krwi oraz wewnątrz szpiku przemieszczają się ciężko ciężko morskie orły, z rozpostartymi skrzydłami, nigdy nie porzucające swojego łupu. Jaki mógł być kiedyś zamęt podczas wiosennego sztormu na morzu? Jaki mógł być krzyk, kiedy słońce prażyło żółtymi oczyma? Jaskina zamknięta! Jaskina zamknięta! A między szponami wiją się białe jak piwniczne odrosty moje najskrytsze włókna.tłum. Ryszard Mierzejewski

Twoje ciepło Twoje ciepło, twoje delikatne ciepło proszę cię, które spłynąłeś na długo, zanim człowiek przyszedł na ziemię. Ukryte w dziewiczych lasach puszyste ptasie gniazda niosły to samo opiekuńcze ciepło korzeni życia. Z płonących trwogą niebios opadamy w męce do ciemnych mieszkań, gdzie życie nie pyta już więcej. Bowiem zabawy chmur są złudzeniem i odzwierciedleniem myśli, ale wszystko, co się rodzi i żywi jest podarunkiem głębi. Wstaje dzień, a z nieba rozbrzmiewają szumiące skrzydła, unosząca się w powietrzu radość ptaka: Żyję ze światła! Ale w cichym odpoczynku ukryte jest jego szczęście i nieszczęście. Twoje ciepło, twoje głębokie ciepło daj mi duszę.tłum. Ryszard Mierzejewski

Wędrowca bagien Mroczny leży mój kraj. Wędrowcze, kim jesteś? Wędrowcą bagien! Ślepy leży mój kraj. Wędrowcze, kim jesteś? Czuję ślady stóp, wypełniających się krwią z mojego wnętrza. Chciałam poznać twoje dłonie. Czy są z płonącego ognia, więc pozwól mi je poznać. Chciałam poznać twoje dłonie. Czy są jak chłodne liście, głaskane raz ponad bólem drzew i pozwól im martwym obudzić się.tłum. Ryszard Mierzejewski

Jak mogę mówić Jak mogę mówić, czy twój głos jest piękny. Wiem tylko, że mnie przeszywa na wskroś i powoduje, że zaczynam drżeć jak liść, i rozdziera mnie na strzępy i kruszy. Cóż wiem o twej skórze i członkach. Tyle tylko, że mną potrząsają i są twoje, więc dla mnie nie ma snu i odpoczynku, dopóki one nie są też moje.tłum. Ryszard Mierzejewski

Wiele głosów mówi Wiele głosów mówi. Twój jest wodą. Twój jest deszczem, który pada nocą. Szumi cicho nieśmiało padając powoli niepewnie w bólu ożywając. Trzęsie się jak ziemia kapie i sączy się za wszystkimi dźwiękami na moją skórę, owija się delikatnie, jestem w środku zamykana, moje uszy wypełnia pamięć szeptana. Chcę siedzieć cicho tam, gdzie nie mogę ci przeszkadzać. Chcę mieszkać i żyć tam, gdzie mogę cię słuchać. Wiele głosów mówi. Lecz przez wszystko, co głosem włada słyszę tylko twój jak deszcz, co w nocy pada.tłum. Ryszard Mierzejewski

Wszystko w sobie mieścisz... Wszystko w sobie mieścisz, więcej niż może znieść śmiertelny. Jesteś światłem i ciemnością, wypełniającym kielich podwójny. Jak ten, który lśni ciałem nagim i chłodnym. Jesteś przewiewem masy perłowej nad wodą w opalu bladym. Wypatrywanym, mile widzianym, na dzień przygotowanym. Świty muszle swoje otwierają ruchem powolnym. Ale ten drugi wylęga się, kiedy jest cisza i ciemności pora, też jest muszlą, choć głęboko leży, gdzie głuche są wody jeziora. Bez uszkodzenia od czasu zakończenia tworzenia, to matki tajna sypialni ochrona. Wszystkim jesteś, całym moim celem istotnym. Jesteś dniem i nocą w kielichu podwójnym.tłum. Ryszard Mierzejewski

Na dnie rzeczy Czytałam w gazecie, że ktoś umarł, ktoś, kogo znałam z nazwiska. Żyła, jak ja, pisała książki, jak ja, zestarzała się, a teraz nie żyje. Wyobraź sobie, że umarłaś i pozostawiłaś po sobie wszystko, lęk, zgrozę i samotność, i ten dług nie do pogodzenia. Ale wielka sprawiedliwość leży ukryta na dnie rzeczy. Wszyscy mamy łaskę, aby czekać – dar, którego nikt nie kradnie.tłum. Ryszard Mierzejewski