Wielokrotnie ateistom o racjonalistycznym światopoglądzie zadaje się pytanie : „Zjawiska cudów istnieją, w jaki sposób wytłumaczysz to rozumowo ?” Takie pytanie niewątpliwie potrafi zdezorientować, a wręcz brutalnie zakończyć każdą dyskusję, gdyż zakorzenione jest w ścisłym i konserwatywnym zbiorze aksjomatów. Pytanie „jak to wytłumaczysz?” uświadamia najistotniejszą kwestię, a mianowicie, osoba wypowiadająca je żywi wątpliwość co do zasadności istnienia zjawisk nadprzyrodzonych, a więc cudownych. Ze względu na szacunek do rozumu, którego możliwości poznawcze stanowią treść rozlicznych dyskursów, pozwolę sobie na sugestię i odpowiem: Rozum tego JESZCZE nie poznał, jednakże poznanie podlega ewolucji. Przytoczona wiara w nadprzyrodzony charakter zjawisk jest nie mniej bezzasadna, niż zawierzanie w prawdziwość bajki O Królewnie Śnieżce i Siedmiu Krasnoludkach (bez obrazy dla disneyowskiej animacji). Wiara do bólu gardząca jakimkolwiek argumentem, w myśl powszechnie akceptowalnych wartości, które swoją uniwersalnością heurystyki sądzenia czynią podstawą wyrażania wszelkich poglądów – to fundament współczesnego irracjonalizmu. Natomiast historia moralności chrześcijańskiej ukazuje, iż pojęcie dobra i zła obarczone jest relatywizmem oraz subiektywizmem w zależności od podmiotu, i okoliczności towarzyszących. Etyczna uzurpacja moralności przez naukę chrześcijańską opierająca się na bezkrytyczności mas dyskwalifikuje tą część społeczeństwa, która optuje za zracjonalizowaniem mechanizmów działania otaczającej rzeczywistości publicznej, która de facto reprezentuje wartość pokory schizofrenicznej. Tak, schizofrenicznej do potęgi n-tej. Dlaczego? Śpieszę z wyjaśnieniem. Tkwimy w polskim uniwersum, w którym zarówno coś jest, i jednocześnie nie jest. Pokora wobec wartości chrześcijańskich, to niewątpliwie oznaka wielkiej wiary, miłości bliźniego, oraz wszelkiego altruizmu - jednym słowem dobra. I to tyle w kwestii podniosłego charakteru wartości. Druga strona ciekawsza dla gawiedzi, to agresywna, wręcz hucpiarska ekspansja jedynej RELIGII i jej moralności. Powstaje pytanie: Czy wobec tego mamy szanse wyjednania obszaru pomiędzy? Obszaru wolnego od zabobonu, zracjonalizowanego, umożliwiającego odrzucenie złudność aksjologii chrześcijańskiej? Możliwości jest co najmniej kilka, jedną z nich jest billboardowa kampania ateistyczna prowadzona przy zaangażowaniu Fundacji Wolności od Religii jak również Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów. Akcja w sposób widoczny demistyfikuje wszechobecne aksjomaty chrześcijańskie, ukazując jednocześnie, iż jednostka, która nie daje im wiary ma prawo być tym kim jest, i ma prawo odczuwać z tego powodu zadowolenie i dumę. Należy pamiętać, iż billboardy to tylko początek, ale jakże inspirujący do zastanowienia się nad sensem wyznawanych wartości.

Wielu może stwierdzić, iż to „heretycka inwazja, agresja”, a ja sądzę, że to zwykłe oburzenie upaństwowionych wyznawców jedynej słusznej religii, bo a nuż ktokolwiek zacznie rozumieć, kwestionować, wyciągać zgoła odmienne od dotychczasowych wnioski. Zmierzając do zakończenia w duchu nietzscheanizmu, stwierdzam: oto burzyciele starych tablic. Natomiast subtelna konkluzja brzmi: nie kradnijmy, nie zabijajmy, nie wierzmy, ale zastanawiajmy się, przez szacunek do rozumu, i rozumności.