Sigiszoara (rum. Sighișoara) to zabytkowe miasto położone w środkowej Rumunii nad Wielką Tyrnawą – rzeką, przepływającą przez Siedmiogród. Miasto liczy około 40 tys. mieszkańców. Tutaj podobno urodził się słynny Dracula.
Sigiszoara przypomina średniowieczny gród i posiada jedną z najlepiej zachowanych starówek w Europie Środkowo-Wschodniej. Zespół fortyfikacji położony jest na wzgórzu. Warto pospacerować wąskimi uliczkami, zabłądzić, zgubić się. Miasto-muzeum, jak bywa nazywane, przyciąga turystów, architektów, historyków, studentów akademii sztuk pięknych. Jest to z pewnością klimatyczne miejsce warte odwiedzenia podczas pobytu w Siedmiogrodzie. Sigiszoara od 1999 roku znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.
UWAGA! Wszystkich, którzy odwiedzali Rumunię albo planują w najbliższym czasie się do tego kraju wybrać, serdecznie zapraszam do współtworzenia tego przewodnika. Można w tej sprawie pisać na adres redakcji redakcja@libertas.pl.
Sigiszoara pierwotnie nosiła łacińską nazwę Castrum Sex. Tak nazywano ją już w 1191 roku. W XII w. węgierski król sprowadził tu niemieckich rzemieślników (Sasów) w celu zwiększenia liczby ludności i obrony granic swojego państwa. Nastąpił szybki rozwój rzemiosła i handlu, powstały liczne cechy rzemieślnicze.
W 1298 roku z polecenia papieża Bonifacego VIII powstał klasztor dominikański. Niemieccy osadnicy wybudowali fortyfikacje obronne i powstała murowana zabudowa miejska.
W węgierskich dokumentach datowanych na XIV wiek osada figuruje pod różnymi nazwami: Segesvar, Castrum Schez, Castrum Scheks. Utrwaliła się również niemiecka nazwa Schassburg. Co ciekawe, dopiero w 1367 r. miejscowość otrzymała prawa miejskie.
W 1431 roku urodził się tutaj Vlad Țepeș, który później został Hospodarem Wołoskim (hospodar z ros. – ‘książę, władca’), znanym jako Dracula. W XVI wieku zbudowano wiele budynków w stylu późnogotyckim i renesansowym. Miasto przetrwało okupację turecką, liczne pożary i epidemie dżumy, które nawiedziły je trzykrotnie (w latach: 1604, 1647 i 1709) dziesiątkując mieszkańców.
W czasie rewolucji węgierskiej (1848 r.) rozegrała się tu bitwa z udziałem gen. Józefa Bema.
W wyniku rozpadu Austro-Węgier, który miał miejsce po pierwszej wojnie światowej, Sigiszoara została włączona w granice Królestwa Rumunii. Po zakończeniu światowego konfliktu i objęciu władzy przez komunistów, miasto zostało uznane za zabytek i dzięki temu unikło przebudowy i komunistycznej industrializacji.
Wieża zegarowa (Turnul cu Ceas) – symbol i jednocześnie wizytówka miasta. Została zbudowana w 1556 roku. Niegdyś miejsce zgromadzeń rady miejskiej i punkt obserwacyjny. Stanowiła jeden z elementów całej fortyfikacji obronnej, która miała chronić przed najazdami między innymi Turków. W 1648 roku zamontowano w niej zegar, który działa do dzisiaj. Po pożarze, który miał miejsce w 1677 roku, została odbudowana, dodano także ozdobny dach, który wykonali dwaj artyści z Tyrolu. Obiekt mierzy 64 metrów. Współcześnie znajduje się tutaj punkt widokowy, z którego roztacza się widok na miasto i okolicę. W wieży mieści się także niewielkie Muzeum Historyczne, w którym możemy podziwiać historyczne dokumenty, monety, dawne przedmioty codziennego użytku.
Kościół Dominikanów (Biserica monastirii dominicane) jest najstarszym budynkiem sakralnym w mieście. W średniowieczu istniał tu Klasztor Dominikanów. Ich patronką była Najświętsza Maria Panna. Po przyjęciu przez Sasów wiary luterańskiej w 1547 roku, obiekt stał się kościołem luterańskim i główną świątynią w mieście. Najcenniejszy zabytek znajduje się we wnętrzu obiektu sakralnego – jest to chrzcielnica z XV wieku. W kościele można także podziwiać kolekcję wschodnich dywanów. Kupcy wracający z podróży handlowych, składali je w podzięce za szczęśliwie odbytą podróż, jednocześnie prosząc o dalszą opiekę, wstawiennictwo i pomyślność w interesach. Obecnie, w efekcie przebudowy, jest to kościół halowy w stylu gotyckim.
Dom Draculi (Casa Dracula) znajduje się w okolicy Wieży Zegarowej. Łatwo go znaleźć, bo jego fasada została pomalowana na kolor ochry. Jest to najstarszy obiekt świecki w mieście. Początkowo dom był parterowy i wykonany z kamienia rzecznego, piętra dobudowano dopiero w XVII wieku. Tutaj podobno urodził się i przebywał w latach 1431–1436 Vlad Țepeș, który stał się pierwowzorem słynnego Draculi w powieści Brama Stokera. Sama postać historyczna miała niezwykle ciekawy życiorys. Vlad żył w latach 1431–1476. Nazywano go również Vlad Dracula, od nazwy zakonu rycerskiego Dragonów, do którego przynależał (zakon z polecenia papieża miał bronić wartości chrześcijańskich i samych wyznawców przed rosnącą potęgą Imperium Osmańskiego). W dzieciństwie został porwany przez Turków (przetrzymywano go jako zakładnika, w ten sposób muzułmanie chcieli wymusić lojalność jego ojca wobec ich imperium). W samej Turcji spędził 7 lat. W 1448 roku z polecenia Turków zasiadł na tronie wołoskim i stał się hospodarem Wołoszczyzny. Został obalony przez Węgrów, jednak po pokonaniu węgierskiego pretendenta do tronu, ponownie został władcą tej krainy (1456 r.).
Hospodar słynął z okrucieństwa (swoich wrogów i przeciwników kazał nabijać na pal). Z drugiej jednak strony wspierał mieszczaństwo i kupców wołoskich. Za jego życia zaczęto używać współczesnej nazwy miasta. Początkowo utrzymywał pokojowe stosunki z Turcją, płacąc regularnie haracz. Z czasem jednak przystąpił do wojny z sułtanem. To właśnie Vlad był pomysłodawcą „Lasu Pali” (sułtan wraz ze swym wojskiem, podczas marszu przez Wołoszczyznę, zobaczył mnóstwo jeńców tureckich ponabijanych na pale. Vlad tym samym wystraszył wrogów i bez interwencji zbrojnej zmusił ich do odwrotu).
Dracula zginął w wyniku zamachu, który zorganizowali jego wrogowie (inna wersja mówi, że podczas starcia przypadkowo został zraniony przez swojego żołnierza). Legenda głosi, że odciętą głowę Vlada zakonserwowano w miodzie i wysłano na dwór turecki, jako trofeum wojenne. Ciało samego hrabiego podobno spoczywa gdzieś w okolicach dzisiejszego Bukaresztu. Obecnie jego dom to jedna z najważniejszych atrakcji turystycznych miasta. Znajduje się tu ekskluzywna restauracja i Muzeum Broni. Nad wejściem natomiast wisi herb smoka (od nazwy Zakonu Smoka, do którego przynależał ojciec Vlada). Herb został wykonany w zakładzie kowalstwa artystycznego.
Schody Szkolne (Scara şcolarilor) – drewniane stopnie prowadzące z miasta na wzgórze. Obiekt jest zadaszony i powstał prawdopodobnie w 1662 roku. Z początku schody liczyły 300 stopni, obecnie jest ich około 172. Na wzgórzu istniała najstarsza szkoła w mieście, a uczniowie i nauczyciele korzystali z nich w czasie niepogody. Zimą była to jedna z najbezpieczniejszych dróg do budynku. Obecnie schody stanowią jedną z atrakcji turystycznych Sigiszoary. Można się nimi dostać się do budynku starej szkoły z 1619 roku, Gimnazjum Josepha Haltricha wybudowanego w latach 1792–1817. Na wzgórzu znajduje się również kościół.
Kościół na Wzgórzu (Biserica din Deal) – obiekt sakralny położony na Wzgórzu Szkolnym. Budowano go w latach 1345–1525. Usytuowany w najwyższym punkcie Starego Miasta kościół był wielokrotnie przebudowywany. Początkowo służył jako kościół katolicki, ale po przejściu mieszkańców na luteranizm w 1547 roku, stał się ich kościołem parafialnym i główną świątynią w mieście. We wnętrzu umieszczono 14 nagrobków. W nawach bocznych możemy podziwiać tarcze herbowe króla Macieja Korwina, króla Władysława III i księcia Stefana Batorego. Budowę kościoła finansowali w dużej mierze kupcy, którzy podróżowali z Zachodu na Wschód. Właśnie w podzięce za odbytą podróż, składali cenne dary. Co ciekawe, główny ołtarz wykonał Jan Stwosz (syn słynnego Wita Stwosza, który wykonał ołtarz w Kościele Mariackim w Krakowie).
Cmentarz ewangelicki (Vechi cimitir evanghelic) znajduje się w obrębie murów miejskich, tuż obok Kościoła na Wzgórzu. Jest nadal używany przez ludność niemieckojęzyczną zamieszkującą Sigiszoarę. Zabytkowe saskie nagrobki i malowniczy park, sprawiają, że jest to warte odwiedzenia miejsce. Znaczna część nagrobków datowana jest na koniec XIX i początek XX wieku.
Wieża Krawców (Turnul Croitorilor) to jedna z wież obronnych miasta. Powstała prawdopodobnie w XIV wieku. Zbudowana na planie prostokąta, cechuje ją masywna konstrukcja i prostota wykonania. Została zniszczona na skutek pożaru, który miał miejsce w 1676 roku – wypaleniu uległ przechowywany tam proch, a zniszczeniu przetrzymywana tam broń i składowana pszenica. Obiekt został częściowo odbudowany w 1679 roku. Pierwotny wygląd przywrócono mu dopiero w 1935 roku.
Katedra Trójcy Świętej (Biserica „Sfânta Treime” din Sighișoara) – prawosławna katedra, która została wybudowana w latach 1934–1937. Położona nad rzeką, poniżej Starego Miasta. Reprezentuje styl bizantyński, natomiast jej wnętrze jest proste, renesansowe. Koszt budowy wyniósł 12 milionów lei.
Dom pod Jeleniami (Casa cu Cerb) – jest to jedna z najpiękniejszych i najstarszych kamienic w mieście. Specyficzna nazwa pochodzi od wystającego poroża i rysunku jelenia, który został umieszczony na fasadzie kamienicy. W XIII wieku był to drewniany dom. W XVII w. obiekt był już murowany. Kamienica była siedzibą bogatych kupców i ważnych osobistości. Dom znajduje się niedaleko Wieży Zegarowej. W latach 1997–2001 kamienica została wyremontowana ze środków niemieckiej fundacji, mającej swą siedzibę w Monachium.
Wieża Powroźników (Turnul Franghierilor) – jedna z 9 baszt obronnych miasta znajdująca się na Wzgórzu Szkolnym. W 1241 roku została zniszczona przez Tatarów. Odbudowano ją w 1350 roku. Jest to jedna z niewielu wież, która nienaruszona przetrwała pożar z 1676 roku.
Godnym polecenia miejscem noclegowym jest położony na przedmieściach hotel Transilvania. Pokoje są przestronne i czyste, a w ciągu 30 minut spacerem można z niego dojść na zabytkową Starówkę. W hotelu znajduje się również restauracja, która serwuje dania kuchni rumuńskiej, jak i międzynarodowej. Personel dobrze mówi po angielsku.
Przykładowa cena: 270 lei za pokój dwuosobowy, przy dwudniowym pobycie1.
Hotel Transilvania str N Filipescu nr. 1A Mures Romania 545400 Sighisoara Tel: 0040 265 770500 Fax: 0040 265 770501 e-mail: office@hoteltransilvaniasighisoara.eu http://www.hoteltransilvaniasighisoara.com/ro/
Cena z września 2013 roku.
Rumunia - przewodnik:
Satu Mare / Satmar (Rumunia) - przewodnik (52 zdjęcia)Săpânţa - Wesoły cmentarz (Rumunia) – przewodnik (35 zdjęć)Bârsana, Marmarosz / Maramureş (Rumunia) - przewodnik (48 zdjęć)Humor / Mănăstirea Humorului i Woroniec / Voroneţ (Rumunia) - przewodnik (32 zdjęcia)Arbore i Klasztor Suczewica / Mănăstirea Suceviţa (Rumunia) – przewodnik (43 zdjęcia)Kaczyka / Cacica (Rumunia) – przewodnik (21 zdjęć)Vama Veche (Rumunia) - przewodnik (94 zdjęcia)Braszów / Braşov (Rumunia) – przewodnik (68 zdjęć)Curtea de Argeş (Rumunia) – przewodnik (31 zdjęć)Szosa Transfogaraska / Transfăgărăşan (Rumunia) – przewodnik (68 zdjęć)Sybin / Sibiu / Hermannstadt (Rumunia) – przewodnik (86 zdjęć)Hunedoara / Vajdahunyad (Rumunia) - przewodnik (57 zdjęć)Jaskinia Niedźwiedzia / Peştera Urşilor (Rumunia) – przewodnik (29 zdjęć)Ştefan Hruşcă – kolędnik z SiedmiogroduSyhot Marmaroski / Sighetu Marmaţiei (Rumunia) – przewodnik (9 zdjęć)Kościoły Obronne Siedmiogrodu (Rumunia) – przewodnik (25 zdjęć)Rimetea / Torocko pod Szeklerską Skałą (Rumunia) – przewodnik (21 zdjęć)Konstanca / Constanța (Rumunia) – przewodnik (22 zdjęcia)Sigiszoara / Sighișoara (Rumunia) – przewodnik (28 zdjęć)Pogranicze Sybina / Mărginimea Sibiului (Rumunia) – przewodnik (41 zdjęć)Wąwóz Galbeny / Cheile Galbenei (Rumunia) – przewodnik (23 zdjęcia)Twierdza Ponoru / Cetatile Ponorului (Rumunia) – przewodnik (19 zdjęć)Płaskowyż Padisz / Padiș (Rumunia) – przewodnik (52 zdjęcia)Wąwóz Râmeț / Cheile Râmețului (Rumunia) – przewodnik (29 zdjęć)Góry Fogaraskie – wokół jeziora Bâlea (Rumunia) – przewodnik (24 zdjęcia)