Jesteśmy w stanie zagrozić nawet tym morskim gatunkom, które istnieją od setek milionów lat i przetrwały kilka masowych wymierań. […] Zaledwie 23 procent terenów lądowych pozostało we względnie pierwotnym stanie, reszta jest wykorzystywana na potrzeby jednego tylko gatunku – nas. Patrząc całościowo, od 1970 roku ludzkość spowodowała zmniejszenie populacji ssaków, ptaków, ryb i gadów o 60 procent. Zagrożonych wyginięciem z powodu kurczenia się siedlisk i innej ludzkiej działalności jest milion gatunków, a tempo wymierania jest nawet kilkaset razy wyższe, niż przeciętnie w ciągu ostatnich dziesięciu milionów lat” (s. 28), „[…] corocznie ginie ponad 60 miliardów zwierząt lądowych oraz jeszcze więcej zwierząt wodnych […]”, „Mięso z – absolutnie dziś dominującego – chowu przemysłowego nie ma nic wspólnego z mięsem, które jedli nasi przodkowie” (s. 103), „Hodowla zwierząt na mięso i nabiał odpowiada za 14,5 procent emisji gazów cieplarnianych, czyli nieco więcej, niż emisje wszystkich samochodów, pociągów, samolotów i statków razem wziętych” (s. 105), „70. procent produkcji antybiotyków idzie właśnie na zwierzęta hodowlane, co pozwoliło wyewoluować tzw. superbakteriom. Już teraz z powodu lekoodpornych zarazków umiera co roku na świecie co najmniej 700 tysięcy ludzi, a do połowy wieku ta liczba może sięgnąć 10 milionów ofiar rocznie” (s. 105), „Hodowla krów mlecznych to jedno z głównych źródeł gazów cieplarnianych i innych problemów ekologicznych, z powodu wytwarzającego się w krowich żołądkach metanu, niszczenia ekosystemów pod uprawy paszowe czy pozyskiwania wody” (s. 228), „Liczba dzikich zwierząt lądowych spadła od lat siedemdziesiątych o 40 procent. Podobnie morskich: ucierpiały zwłaszcza żółwie, których liczba zmniejszyła się o 80 procent. Najszybszy spadek liczby zwierząt zaobserwowano w ekosystemach słodkowodnych, gdzie populacje spadły o trzy czwarte. […] 60 procent wszystkich ssaków dziś to zwierzęta hodowlane, 4 procent – dzikie (reszta to ludzie)” (s. 273). „Żyjemy dziś na planecie innej, niż kiedykolwiek w historii ludzkości. Dramatycznie zmieniamy biosferę, z której wyewoluowaliśmy” (s. 143). „Zmiana klimatu jest największym ludzkim dokonaniem – największym dokonaniem jakiegokolwiek gatunku, przynajmniej od czasu, gdy miliardy lat temu cyjanobakterie (sinice) nasączyły Ziemię tlenem. Nieświadomi konsekwencji naszej siły, w wyuczonym pędzie chcemy dalej rosnąć, choć planeta się kurczy” (s. 142). „Ze wszystkich lasów, jakie istniały przed nastaniem ludzkiej cywilizacji, dziś w swoim pierwotnym stanie pozostało prawdopodobnie tylko około 15 procent. Po dawnych europejskich puszczach nie ma prawie śladu […]” (s. 193). „Co tydzień na świecie zabijanych jest kilku obrońców przyrody” (s. 213). „Ze smartfonem w dłoni i przed oczyma dorasta całe pokolenie” (s. 317). Zaś: „[…] lot w obie strony z Europy do Ameryki to trzy metry kwadratowe lodu mniej [pod biegunem]” (s. 318).

Zdaniem Autora: „Kurczowe trzymanie się przestarzałej i krótkowzrocznej idei państwa narodowego tylko pogorszy problemy i spotęguje napięcia” (s. 92). Prowokacyjnie pisze, że: „[…] Boga nie ma [Choć o swoim stosunku do wiary religijnej nigdzie się nie wypowiada – MI], a zboczony kuzyn jest, i to w każdym z nas” (s. 135). Radzi m.in. gromadzić „mniej dóbr” (s. 301). „Celem musi stać się zmiana samej istoty tej cywilizacji” (s. 378). Dlatego: „[…] potrzeba nam mądrości, potrzeba dobroci, potrzeba pracy” i „odwagi” (s. 381). Wzmiankuje, że: „[…] podróżowania nie mierzy się długością pokonanego dystansu, tylko przenikliwością doznań” (s. 320).

Książka jest trudna w odbiorze. Mimo to warta jest przeczytania. Każdy rozdział przypomina, że jeśli ludzkość solidarnie nie zadba o środowisko naturalne, to z całą pewnością czeka ją zagłada („Coś się kończy”, s. 7, „Czeka nas, mnie, Ciebie świat bardzo odmienny od tego, do którego się przyzwyczailiśmy. Świat, w którym będziesz żyć inaczej, niż się dziś spodziewasz, mieć inne priorytety, niż to planujesz, oraz kierować się innymi wartościami, niż Ci się wydaje. Ale to jedyny świat, jaki jest”, s. 379). Każdy z rozdziałów bije na alarm. Jest to pozycja pesymistyczna, nienastrajająca pozytywnie („Choć potęgą dorównaliśmy pierwotnym żywiołom, nigdy nie okiełznamy Ziemi: to Ona ostatecznie zatryumfuje”, s. 378, „Ludzkość dobitnie pokazała, że uczyniła sobie Ziemię poddaną”, s. 103). Autor przytacza wielką ilość faktów na temat degradującej polityki gospodarczej człowieka na masową skalę, której skutki są odczuwane przez wszystkich⁴.

Książka ma również charakter po części podróżniczy, gdyż Autor w bardzo interesujący sposób opisuje miejsca, które zwiedza. Czytelnik ma możliwość poznać m.in. fascynujący świat Azji i Afryki.