Pomyślałam sobie, że może czas najwyższy napisać o tym, co jest w zasięgu ręki. Bo to prawda, że „cudze chwalicie, swego nie znacie”. A niedaleko Tychów, na południu województwa śląskiego, nad rzeką Pszczynką, w otoczeniu lasów znajduje się piękne, malownicze miasto zwane Perłą Górnego Śląska. Kiedy tylko sprzyja pogoda: zimowa, letnia, wiosenna czy jesienna, zabieram aparat i udaję się w kierunku Pszczyny. Park w tej miejscowości działa na mnie tak jakoś melancholijnie i uspakajająco.

Do Pszczyny oczywiście najlepiej udać się na rowerze poprzez lasy, ale jeżeli ktoś chce znaleźć się tam szybko to może wsiąść w pociąg lub samochód i w ciągu piętnastu minut znaleźć się w parku.

„Pszczyna - miasto o prawie siedemsetletniej historii - jest jednym z najpiękniejszych miast województwa Śląskiego. Leży na trasie Katowice - Bielsko-Biała, pomiędzy Górnośląskim Okręgiem Przemysłowym a Beskidami. Zabytkowy charakter Pszczyny oraz dogodna komunikacja sprawiają, że jest ona miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów tak z kraju jak i z zagranicy. Sprzyja temu również usytuowanie miasta. Na północ od niego rozciągają się Lasy Pszczyńskie z rezerwatem żubrów koło Jankowic (jednym z nielicznych w Europie).”

„Przez wieki Pszczyna i jej okolice przechodziły zmienne koleje losu pod rządami poszczególnych władców. We wczesnym średniowieczu tereny te, nazwane potem ziemią pszczyńską, należały nie do Śląska, lecz do Małopolski. Dopiero w 1178 roku książę Kazimierz Sprawiedliwy podarował je księciu opolsko-raciborskiemu, Mieszkowi Plątonogiemu. Od tej pory ziemia pszczyńska już na trwałe związana została ze Śląskiem.”

Nie będę dłużej zanudzać historią miasta, bo jest ona dość bogata i można by bardzo długo o niej opowiadać. Dla mnie Pszczyna to przede wszystkim park, w którym można podziwiać wiosną piękne rododendrony i różaneczniki. Jesienią natomiast w parku można podziwiać na drzewach barwy tak różnorodne, jak w żadnym innym miejscu na Śląsku. W bezpośrednim sąsiedztwie miejskiego rynku, tuż za Bramą Wybrańców, znajduje się okazała rezydencja książąt pszczyńskich. Zamek usytuowany jest na obrzeżach pięknego i rozległego parku krajobrazowego. Rezydencja ta, wzniesiona z inicjatywy Heleny Korybutówny w XIV wieku, zaliczana jest do najwspanialszych zespołów parkowo-pałacowych w Polsce. Pierwszy test bojowy warownia przeszła podczas wojen husyckich w 1433 roku, broniąc się skutecznie. Potem była kilkakrotnie przebudowywana, w okazałym pałacu z dawnego zamku pozostały niewielkie fragmenty - piwnice oraz niektóre barokowe i renesansowe pomieszczenia.

„Zamek w Pszczynie należy do tych nielicznych muzeów tego typu w naszej części Europy, które zachowały historyczne bogate wyposażenie. Wyrazem słuszności przyjętej koncepcji wnętrz jest nagrodzenie w konkursie 1995 roku przez organizację Europa Nostra, z siedzibą w Hadze, zajmującą się ochroną europejskiego dziedzictwa kulturowego i środowiska naturalnego, dyplomem honorowym: "Za pieczołowite odtworzenie wnętrz zamku z ich wyposażeniem, oparte na wnikliwych historycznych badaniach, które przywróciły blask początku XX wieku".”

Oprócz zamku polecam także Zagrodę Wsi Pszczyńskiej, która powstała w 1975 roku i jest jedną z wielu atrakcji zabytkowego parku. Z biegiem lat skansen ten rozrastał się. Obecnie na powierzchni 2 hektarów znajduje się kilkanaście zabytków architektury drewnianej z okolic Pszczyny, pochodzących w zdecydowanej większości z XIX wieku.

Tuż obok Zagrody, w XIX-wiecznej karczmie Stary Młyn (dawny młyn wodny z Bojszów) można odpocząć i spróbować regionalnych potraw. Niedaleko miasta - w Jankowicach - w celu odnowy populacji żubra na Górnym Śląsku utworzono we wrześniu 1997 roku Rezerwat ŻUBROWISKO. Z dniem pierwszego stycznia 1998 roku został włączony on w strukturę lasów pszczyńskich. Obecnie w rezerwacie o powierzchni 742 ha żyje 25 okazów żubrów.

Myślę, że maj sprzyja piknikom. A jeżeli na piknik, to tylko do Pszczyny. Oczywiście wskazane jest (a nawet nie ma mowy żeby było inaczej!) aby wyjechać z miasta dopiero po skosztowaniu firmowych lodów na Rynku… Mniam! Polecam. Jeżeli zaś ktoś ma ochotę na pyszną kawę - proponuję „Cafe u Telemanna”. W każdym razie w Pszczynie każdy znajdzie coś dla siebie, bowiem jest tam i spokój, i piękno, i niesamowity klimat, gdzie czuć jeszcze oddech księżniczek biegających po parku boso.