Całkiem niedawno mój szacowny tata niezmiernie zainteresował się przepowiedniami wielkiego wizjonera wszech czasów – niejakiego Michela de Nostredame, znanego szerszej publice jako Nostradamus. Choć początkowo sceptycznie przysłuchiwałam się potencjalnym scenariuszom, które dotyczyć miały najbliższych dziesięcioleci, w tym wybuchu III Wojny Światowej, zadałam sobie proste acz treściwe pytanie: A co jeśli w każdej bajce rzeczywiście jest ziarnko prawdy i co z takiego ziarnka mogłoby wykiełkować?

Zainteresowały mnie przepowiednie jako takie, a także sylwetki znanych wizjonerów, na których często powołują się media, w celu siania paniki wśród wrażliwszych czytelników. Co jakiś czas w gazetach i na portalach internetowych pojawiają się krzykliwe nagłówki, oznajmiające, że „Koniec świata nadchodzi!!”, „Świat u progu III Wojny Światowej!!!”, „Armagedon już w grudniu popołudniu!!”, etc. Nie trzeba również przypominać, że szczególnie zintensyfikowała się histeria spowodowana zbliżającym się sądnym dniem, jakim wg. kalendarza Majów ma być rzekomo 20. grudnia 2012 (czwartek). Przypomnę, że niecałe 3 lata temu, z okazji tego wydarzenia nakręcono nawet pewien wysokobudżetowy film science-fiction, którego fabuła usilnie próbowała znaleźć jakieś logiczne wyjaśnienie dla symboliki tejże daty.

Jednak pomimo rzeszy sceptyków, głównie naukowców, którzy dobitnie tłumaczą, że żadnego końca świata nie będzie, a wszelakie przepowiednie, to jedynie wątłe ogólniki, katastroficzne wizje przyszłości cieszą się wśród publiki ogromną popularnością. Co za tym stoi? Czy naprawdę chcemy, aby wszystkie te opisywane przez proroków okropności miały miejsce? Czy sama wiedza odnośnie wspominanej już wcześniej III Wojny Światowej pomoże w jej przetrwaniu? Czy lepiej jest wiedzieć niż nie wiedzieć?

To ostatnie pytanie powinno być skierowane do samych wizjonerów, którzy nawet jeśli w swoich przepowiedniach istotnie mijali się z prawdą, w większości przypadków skazani byli na życie wśród krwawych i okrutnych zjaw, które w oniryczny sposób miały odkrywać im rąbka tajemnic przyszłości. Nostradamus spisywał podobno swoje wizje na małych karteczkach, będąc w transie. Były to zazwyczaj wielogodzinne sesje, w trakcie których zlany potem wizjoner doświadczał natłoku obrazów i myśli. Karteczki te zostały później zebrane przez ucznia-asystenta Nostradamusa. Uczeń ten jednak nie był w stanie ułożyć ich chronologicznie, czym badacze twórczości wizjonera często próbują wytłumaczyć chaos panujący wśród licznych centurii i czterowierszy. Oprócz Nostradamusa interesujące są również sylwetki innych wizjonerów, takich jak m.in. Makeda – Królowa Saaby, angielka Ursula Southeil, znana bardziej jako Mother Shipton, bułgarka Baba Vanga – naprawdę Wangelija Pandewa Dimitrowa czy polski kapłan – ojciec Andrzej Czesław Klimuszko.