Akt twórczy spowszedniał. Każdy jest kreatywny, stwarza rzeczywistość. Każdy jest oryginalny i ciekawy. Nudziarze są na wymarciu. Nie wypada być nudnym. Nawet księgowość winna być dziś „kreatywna”.

Co w takiej sytuacji ma zrobić ktoś, kto wcale nie chce być twórczy? Nic. Nie dostanie pracy, jeśli w jego CV nie ma słowa kreatywny. Na pewno nie w sklepie warzywnym, przecież nikt nie kupiłby pomidorów, które nie są ułożone w wyszukane figury. Posada dozorcy także nie jest dla takiej osoby odpowiednia. Ziemia jest przecież przepełniona śmieciami, nie wystarczy zwyczajnie ich zamieść, trzeba je twórczo zutylizować.

Trudna rada. Przeciętniacy muszą się dostosować. Z pomocą przychodzą specjaliści od kreatywnego myślenia. Doradzają które partie mózgu należy ćwiczyć oraz jakie punkty na ciele uciskać i co jeść (orzechy, orzechy i jeszcze raz orzechy!), by te partie mózgu do pracy pobudzić. Mówią, że kreatywnym można być bez względu na wiek i nie trzeba być wcale inteligentnym (wszakże głupie pomysły muszą się skądś brać). Każą ćwiczyć wyobraźnię codziennie, tak jak ćwiczy się mięśnie brzucha (tu także nie ma zmiłuj, twardy brzuch to najstabilniejsza podstawa sukcesu). To takie proste, wstyd nie być kreatywnym. Tak proste, że aż nie opłaca się nie chcieć. Sytuacja bez wyjścia.