Wracając do głównego wątku: należy naprawić pojęcia! Także pojęcie Polityki, które będę odróżniał w tym tekście od polityki pisanej małą literą. Współczesna bowiem polityka opiera się, zgodnie z teorią pana Palikota, na cynicznym wykorzystywaniu problemów ludzkich, przy podatnym na manipulacje społeczeństwie. Żeby jednak do tego doszło muszą być spełnione dwa kryteria: musimy żyć w demokracji i funkcjonować w systemie socjalistycznym. Demokracja bowiem, jako rządy ludu, wymaga stałego podlizywania się elektoratowi i mamienia go obietnicami, bądźmy szczerzy, nierealnymi. To jeszcze nie stanowi całego fundamentu „nowoczesnego” rozumienia polityki. Do mamienia przydatne są pewne narzędzia o charakterze socjalnym. Bilion złotych, czy trzy miliony nowych mieszkań to przykłady modelowe.

Tak więc rozumie politykę dzisiejszy świat. Nie ma się więc co dziwić, że frekwencja wyborcza sięga przeciętnie ok. 50%, co dla wyznawców demokracji stanowi pewien problem. Także mówienie o jakiejkolwiek partii zwyciężającej w wyścigu parlamentarnym, czy europarlamentarnym, jako o wybrańcach narodu jest co najmniej kontrowersyjne. To jest właśnie polityka. A czym jest Polityka?

Polityka to przede wszystkim dbanie o dobro wspólne i osiąganie celów, które według danej osoby służą całemu narodowi, a nie tylko danej grupie społecznej. Do tego jednak w Polsce nie ma warunków, ze względu na chory system. Z jednej strony wypacza on znaczenie Polityki i daje szansę różnego rodzaju karierowiczom (zrobienie z polityka zawodu i zdecydowanie za duże uposażenie), a z drugiej odpycha ludzi ideowych. Podstawą polityki jest w obecnym standardzie kłótnia o rzeczy drugorzędne, zaś Polityka winna odnosić się do kwestii kluczowych.

W marcu ukazały się nowe spoty wyborcze kilku partii, łasych na łatwe synekury w Parlamencie Europejskim. Na Twitterze napisałem, że uważam podniecanie się takimi reklamówkami za koniec Polityki. Jeden z moich obserwujących zripostował to stwierdzeniem, że spoty to nie Polityka, ale próba zachęcenia do głosowania ludzi nieznających się. Od siebie chciałbym dodać: w takim razie mamy do czynienia z oszustwem i ta cała polityka pisana małą literą to jeden wielki przekręt.

Słowa Palikota zdają się to potwierdzać. Przebiliśmy dno. No bo jak nazwać lansowanie się jednego z posłów Twojego Ruchu, który zapewne tak jak jego koledzy również opowiada się za aborcją eugeniczną, na tle niepełnosprawnych i ich opiekunów? Jak nazwać cyniczny śmiech posła Niesiołowskiego w stronę tych ludzi? Takie rzeczy niestety tylko w socjalizmie „pokonującym problemy nieznane w żadnym innym ustroju”.