Ale przecież nie miałem dzisiaj pisać o Leśmianie, tylko o wakacjach, o lecie. O tym miłym czasie, kiedy powracamy do życia. Kiedy na chwilę porzucamy codzienność i szukamy przygód albo wręcz przeciwnie – spokoju. Kąpiemy się w morzu albo w jeziorze, chodzimy po górach. Odkrywamy nowe krainy, nowe smaki, nowe zapachy... No przecież nie sposób tego robić bez książki pod pachą! Bez choćby kilku wersów naszego ulubionego poety, który otwiera nam oczy... Nie zapomnijcie ich spakować do plecaka!

Udanych wakacji życzę!

Witold Wieszczek

Swoje wiersze można przesyłać na adres redakcji: redakcja@libertas.pl

POWRÓT Wieczorny szkarłat na niebiosach Szukał wciąż sposobu zbłękitnienia, — I zbłękitniał. — Niebo mży w twych włosach, — Niebo z włosów spływa w mrok istnienia. Niech no zalśni odrobina czasu W bacznym oknie i w zawiłym jarze, A na zawsze pójdziemy do lasu. I poszliśmy. — O czymże ja marzę? Jaką z nieba mgłę do oczu tulę? Był świt w liściach, a w obłokach — skrytki. Kwitły chore na błękit — śniwule I nakrwione słońcem — złotolitki. Drzewa przez sen bezkresami bredzą, Cała w szumach — przyszłość i ustronie! Czar twój — dreszczu sprawdziłem niewiedzą, — Ust domysłem obadałem dłonie. I byliśmy w pilnym trwaniu — sami, — Cień twój szukał na ziołach popasu. A świat, szumiąc, mijał nad drzewami, Aż przeminął… I wrócił do lasu… Powrót świata dział się jednocześnie W twoim domu — na oszklonych schodach, — W oczach dziewcząt, których los tkwi we śnie, I w sąsiednich studniach i ogrodach.Bolesław Leśmian

* * * tęsknota za mężczyzną owija mnie kokonem milczenie jak dobrze naostrzony nóż to boli pustką rzucam przez okno dźwięczące bransolety pragnień znajdzie podniesie i czterolistną koniczynę oczu Marta Grudnik

NIEPEWNOŚĆ Moje myśli... Uciekły. Tylko ta została. Czas popłynął nierówno. Pokój się rozjaśnił, bo usiadła bez słowa na moich kolanach, a inne światełka w tej jasności zgasły. Moje słowa... Uciekły. Po co teraz słowa? Moje ręce przedwczesną starością zadrżały. A to był tylko zapach i jej pierś różowa, i całus jak świt miękki, jak świt niedojrzały. Moje serce... Stanęło. A może zabiło po raz pierwszy w mej piersi? Kto rozstrzygnąć zdoła, kiedy człowiek zaczyna, kiedy kończy żywot? Czy żył wcześniej nie żyjąc? Czy ożył, gdy kona? Moje zmysły... Odeszły i już się nie dowiem, jak smakuje jej całus, jako śmierć czy zdrowie. Witold Wieszczek

WYLICZANKA razem z płatkami na śniadanie- zniesiono wizy do Stanów w Nowym Jorku dream linery w korkach w Maryland odwraca się wiatr endokrynolodzy podstawiają nogi zbliżają się katastrofalne hormony- Sandy, Andy i estrogeny za dnia spać w nocy wrzask Klaudia Mazur

U WDÓWKI Pewien robotny chłop ze wsi Jata w nocy po różnych babach lata. Zabłąkał się raz u wdówki. Wypił wódki pół litrówki. Powiedzieli mu, że koniec świata. Halina Herbszt

LIST DO NIEPRZYJACIELA Dziękuję ci Za każde kłamstwo Za złą wolę, za zdradę Za siedem czerwonych róż Z nożami, z nieszczerego serca Prosto w serce Za odarcie ze złudzeń Aż do bólu kości Prawda Zawsze się obroni Chociażby została sama Naga, w deszczu Bez makijażu Regina Nachacz

BARWY JESIENI żółć jak płatki topinamburu sięgającego ochoczo ku niebu i drobne listki brzozy szeleszczące w parku pod stopami brąz jak dojrzałe kasztany wychylające sie z trawy i miękkie niczym aksamit kapelusze podgrzybków w koszu uśmiechniętej grzybiarki pomarańcz jak pyszne dynie uśmiechające się z grządki pod płotem i świeżo wykopana marchew składowana w spiżarni czerwień jak winobluszcz o wiotkich ramionach oplatający żelaznym uściskiem stary krzak jałowca i owoce dzikiej róży zebrane przez ciebie na konfiturę Agata Rak

MOŻE NIEBO Niebo posiada gwiazdy By wieczne Dzieci uczyły się liczyć Posiada srebrzyste gołębie By wieczne Dzieci uczyły się marzyć Posiada słońce i księżyc By wieczne Dzieci nie myliły dnia z nocą Nie znam rozciągającego się tła wieczności Znam Matkę Ziemię Filozofuję nad miarą naiwności Noszoną w głowach wiecznych Dzieci Anna Buchalska

UWOLNIĆ RADKA W Sianożętach jest afera Radek puszki sobie zbiera Więc przebrała się już miara No i sroga będzie kara Wątpliwości nie ma cienia Że trza Radka do więzienia Załatwili więc sąsiedzi To że Radek teraz siedzi Siadło ważnych sędziów grono Sprawę ciężko rozważono Niezależnie i uczciwie Osądzono sprawiedliwie Sąd nad sprawą ciężko biedzi Niech złoczyńca w mamrze siedzi Mądre gremia dyskutują Niech zbrodniarza zapuszkują Wujec w sprawie mówił także Że niech siedzi, no a jakże Twarde prawo, ale prawo No i pięknie, no i brawo Przy radosnej własnej minie Jeszcze dodał po łacinie Dura lex, sed lex, tak stoi I niech Radek aż się boi Za grosz nie ma tu litości Ręka to sprawiedliwości Na nic łzy gorące matki Pójdzie Radek więc za kratki Wujec mówił to nie żarty Wszak skazaniec jest uparty Najważniejsze biegłych zdanie Na nic tu utyskiwanie Prawo owszem może twarde Na przypadki takie harde Trza prostować sprawki krzywe I zamykać recydywę Dalej Wujec mądrze prawi Kiedyś go się ułaskawi I niech każdy zapamięta Wolna wola... prezydenta Powiedział biegły sądowy Że to problem epokowy Trudno coś tutaj powiedzieć I że Radek winien siedzieć Wujec: prawo polskie to nie żarty Wszak skazaniec jest uparty Wolno mielą prawa młyny Dożywocie za te czyny Oglądając świat za kratek Szybko minie tych pięć latek Tylko mądry i uczony W sprawie nie jest wygłupiony Oczywiście z ust rzecznika Rzecz tragicznie ta wynika Że ze sprawcą sąd se radzi I winnego wnet osadzi Czy to mądrość Czy to wpadka Te wyroki wobec Radka Mówią mądrzy i uczeni Że niech Radek się odmieni Niech zmądrzeje i zrozumie Można było tak w komunie Teraz tylko tak się dzieje Dziś empatia nie istnieje Wiele padło także racji W sprawie resocjalizacji Jeden tylko pan Kwiatkowski Tu wykazał wiele troski Bardzo w sprawie oburzony Zaskoczony i zdziwiony Jeden mądrze tu powiedział Aby Radek już nie siedział Dziwne świat jest ułożony Jeden mądry na miliony I ja dodam tu uczciwie On ocenił sprawiedliwie Mało było sprawiedliwych Ludzi mądrych i uczciwych Jakiś lekarz, pielęgniarka Skromna jest ta polska miarka POSTSCRIPTUM No i problem najważniejszy Kto od Radka jest mądrzejszy I tak mówiąc między nami Sens by zmienić ich miejscami Gdy rozum śpi lub go nie ma Mądrzy wiedzą, to nie ściema Tak to świat jest ułożony Że się budzą wnet demony Czy mam wiarę? Nie mam skądże Wszak już było kiedyś mądrze Co tu pisać, przecież wiecie Gdy łzy płyną dziś poecie EPILOG Radku gdy doznasz wolności Życzę Tobie moc radości I na litość... tu nie czekaj Z KRAJU tego weź uciekaj Mieczysław Góra

* * * jabłoń w rozkwicie – stąd do przyszłości myśli o tobie Marek Kozubek