Wybór wierszy – kwiecień 2012 – Rafał Wojaczek – Kącik poezji

Wybór wierszy – kwiecień 2012 - Rafał Wojaczek

Kącik poezji zaczynamy najczęściej wierszem poety uznanego... niestety, aby zostać uznanym najpierw trzeba umrzeć, co jest sprawą dość smutną i delikatną. Wprowadzenia więc również muszą być nacechowane pewną dozą powagi, wszak jeśli poeta został zamordowany lub choćby zszedł na chorobę weneryczną, to nie godzi się zbyt lekko o tym pisać. Dziś jednak jest pierwszy dzień kwietnia, Prima Aprilis, więc tak całkiem poważnie też być nie może. I jak z tego wybrnąć?

Żeby trochę rozluźnić gęstą atmosferę, postanowiłem udać się do wiedźmy, która nawiąże kontakt z jakimś nie do końca umarłym poetą i przekaże nam nieznane dotąd a interesujące fakty na jego temat. Powiem Państwu, że zadanie okazało się trudniejsze niż myślałem. Na wstępie wiedźma zażądała podwójnej opłaty, z racji tego, że chciałem sobie pogadać z VIPem i jeszcze doliczyła do tego VAT. Potem okazało się, że poeci w zaświatach imprezują jeszcze huczniej niż za życia i jeśli nawet udało nam się z kimś kontakt nawiązać, to niestety ów nie był w stanie wydać z siebie niczego więcej niż bełkotu.

Kiedy już całkiem straciłem nadzieję, a mój portfel schudł do tego stopnia, że mógłby z powodzeniem reklamować jakąś dietę cud, nagle przed naszymi oczami zamajaczył niewyraźnie duch. Z wrażenia przewróciłem się wraz z krzesłem na podłogę i nabiłem sobie solidnego guza, przy okazji psując zupełnie kopernikański przewrót, bowiem udało mi się zatrzymać ziemię i wprawić w ruch gwiazdy, które zatańczyły nad moją głową niczym stado baletnic w kusych spódniczkach.

Gdy wróciłem do siebie, nade mną stał wyklęty, a nie do końca umarły poeta – Rafał Wojaczek. Tego się nie spodziewałem! Natychmiast zacząłem mamrotać pod nosem, że to dla mnie zaszczyt, że podziwiam, gratuluję itp. Czyli jednym słowem od razu wyszedłem na idiotę, a ponoć najważniejsze jest pierwsze wrażenie. Najwyraźniej jednak Wojaczek dużo sobie z mojej paplaniny nie robił, zapytał tylko czy mam coś do pisania i gdzie ma się podpisać, bo jest już trochę zmęczony i nie zamierza spędzić ze mną całej wieczności. Natychmiast otrzeźwiałem i podsuwając mu kartkę i ołówek wyrzuciłem z siebie błagalnym tonem, że czytelnicy z niecierpliwością czekają na kolejne jego wiersze i nieśmiało dodałem, że dawno przecież już niczego nie opublikował i byłbym zaszczycony gdyby uczynił to właśnie na naszych łamach. Rafał chyba jednak był pijany, bo ku mojemu zaskoczeniu powiedział, że to świetny pomysł! Że wydarzenia po jego śmierci dały mu dużo do myślenia i chętnie ze dwa wiersze mi zaraz na serwetce stworzy, a jak się spotkamy na górze, to postawię mu za to kolejkę.

Tym sposobem mamy dla wszystkich fanów twórczości Rafała Wojaczka prawdziwą sensację! Dwa zupełnie nowe, niepublikowane, a napisane już po jego śmierci wiersze! Zapraszam.

Witold Wieszczek

Swoje wiersze można przesyłać na adres redakcji: redakcja@libertas.pl

W POCHWIE NIEBA w pochwie nieba mój miecz schowany krwią kobiety mą krwią zardzewiały krople w śniegu gwiazd popiół gorejących krzaków tyle z nas w pochwie nieba prąd błyskawic smaży z moich oczu mgławic sen wieczny odpoczynek wieczne potępienie racz mi Panie dać w pochwie nieba pod sutkami słońc bezkres bezsens bezkońc miesiączki księżycowe czerwień krwi ja i tyRafał Piotr Wojaczek

PRIMA APRILIS poeta w niebie cóż za żart to sprawić mógł jedynie czart niefart za bajtla zmawiałem paciorek swój aniele stróżu przy mnie stój gnój i teraz stróżów cały pułk pilnuje żebym nie stłukł nic prócz nóg poeta w niebie jak to tak żartować Boże z tych jak ja na wznakRafał Piotr Wojaczek

AUTOPORTRET ALBO DWOISTOŚĆ SZKLANKI wyobraź sobie że jestem szklanką co we mnie jest powiedz . mówisz że po brzegi że czysta że woda . nie zdziw się proszę gdy ze szklanki odwróconej do góry dnem nie kapnie nawet kropla . mówisz że woda że czysta że po brzegi . Marta Grudnik