Gdy się rodziłem trwały akurat wojny światów. Ludzie tak bardzo pewni swoich zdobyczy technologicznych zaczęli rościć sobie prawa do innych miejsc w kosmosie. Człowiek ogarnięty pragnieniem władzy niszczył świat po świecie. Sojusznicy pomniejszych światów wypowiedzieli wojnę Ziemi. Ja wraz z rodzicami i trzema braćmi mieszkałem na farmie, gdzie wieści o tej wojnie prawie nie dochodziły. Zajmowaliśmy się uprawą ziemi. Cała rodzina była zaangażowana w pracę. Nasze życie było bardzo splecione z przyrodą z jej budzeniem się i zasypianiem przelewaliśmy się przez życie tak jak i ona. Dobrze nam się żyło w dzień pracowaliśmy, a wieczorami były rozmowy z rodzicami o życiu, o świecie... Były oczywiście również książki. Mój ojciec miał ich cały pokój. Stojące w nim regały były wypełnione od podłogi do sufitu książkami. Książki były na stole na podłodze i wszędzie, gdzie się dało. To tam poznałem, że życie to nie tylko: jeść, spać i pracować. Słowa, które mnie dotknęły, zaczęły budzić we mnie innego człowieka, zapragnąłem więcej. Miałem pragnienie, którego nie mogłem zaspokoić. Chciałem więcej wiedzieć, pragnąłem opuścić miejsce, w którym żyłem, pragnąłem poznać świat nie tylko ten, w którym przyszło mi żyć, ale również te światy, o których czytałem i o których opowiadali inni.

Mniej więcej w tym czasie ziemię zaatakowali jeszcze Szukarjanie wrogowie wszelakiego życia. Ich rozwój technologiczny, broń jakiej używali, pozwalała miażdżyć ziemię, nie napotkawszy zbyt dużego oporu. Wtedy też na ratunek Ziemi przybyły zjednoczone rasy Unii. Zaczęto organizować miejsca, gdzie szkolono każdego, kto chciał walczyć w obronie Ziemi. Ja byłem jednym z pierwszych, którzy odpowiedzieli na apel. Jako 14-latek rozpocząłem szkolenie. Wykorzystywano tam telepatyczne metody przekazu informacji. W skrócie polegało to na tym, że wiedza teoretyczna jakby zostawała zapisana Tobie w mózgu automatycznie po podłączeniu do transportera przepływu międzyosobowego.