Mniej niż zero, Tańcz głupia tańcz, Zostawcie Titanica, Zawsze tam gdzie ty, 7-me niebo nienawiści czy Stacja Warszawa – chyba nie ma w Polsce ani jednej dorosłej osoby, która nie kojarzyłaby tych utworów. Zresztą takich szlagierów jest o wiele więcej. I nie ma się czemu dziwić – Lady Pank gromadził swój dorobek artystyczny przez 35 lat! W tym czasie zespół wydał ponad 20 albumów, zagrał setki koncertów zarówno w kraju, jak i za granicą, tworzył muzykę filmową czy udzielał się charytatywnie. Na jego twórczości wychowały się rzesze nastolatków.

Przygotowując się do napisania tego tekstu, uświadomiłem sobie, że mnie osobiście (jestem niemalże rówieśnikiem zespołu), muzyka Lady Pank towarzyszyła przez całe życie. Z dzieciństwa pamiętam puszczany w radiu utwór Tacy sami oraz odtwarzaną na adapterze płytę O dwóch takich, co ukradli księżyc. Moją pierwszą oryginalną kasetą była składanka The best of Lady Pank, którą do znudzenia przekładałem ze strony A na stronę B podczas posiadówek z kolegami. Zresztą moi uzdolnieni muzycznie koledzy grający w zakładanych przez siebie zespołach, w repertuarze zawsze mieli jakieś kawałki Lady Pank. Koniec lat 90. to ciesząca się popularnością Inwazja Mocy – seria imprez plenerowych organizowanych przez RMF FM. To właśnie podczas jednego z takich koncertów miałem okazję po raz pierwszy usłyszeć i zobaczyć swoich idoli na żywo. Był to pierwszy duży koncert, w którym udało mi się uczestniczyć, i naprawdę mi się podobało. Później przyszła pora na juwenalia, a tam: Republika, Dżem, Perfect, Maanam, no i oczywiście Lady Pank. W czasie jednych juwenaliów usłyszałem utwór Pada Deszcz i po prostu się w nim zakochałem. W trakcie moich studiów Polska weszła do Unii Europejskiej – emigracja jeszcze nigdy nie była tak prosta. Z ciekawości postanowiłem sprawdzić, jak się żyje w innych miejscach. Znałem jednak wiele osób, które wyjechały nie dla przygody, lecz po prostu z braku perspektyw w kraju. Ich sytuację świetnie obrazowały dwa rockowe utwory:- Londyn 8.15 zespołu IRA oraz Bo tutaj jest, jak jest Borysewicza i Kukiza. Przyjeżdżając do Polski na krótkie urlopy, nie miałem co prawda czasu na chodzenie na koncerty, jednak muzyka Lady Pank wciąż była ze mną. No bo latem wystarczyło tylko zbliżyć się do polskiej granicy, aby w radiu usłyszeć Słońcem Opętani. Natomiast w okresie świątecznym witały mnie utwory z płyty Zimowe graffiti. Swoją absencję na koncertach miałem okazję nadrobić w listopadzie. Lady Pank ze swą jubileuszową trasą zawitał również do Norwegii. Artyści zagrali trzy koncerty: w Bergen, Stavanger, no i w Oslo. Występy zorganizował operator telefonii komórkowej – MyCall. Klienci tej sieci mieli możliwość zakupu biletów z ponad 50% rabatem. Różnicę ceny pokrył właśnie MyCall. Dzięki uprzejmości organizatora koncertów mogłem reprezentować Miesięcznik Libertas podczas tego, który odbył się w norweskiej stolicy.

Koncert został zorganizowany w klubie Rockefeller przystosowanym do przyjęcia 1350 gości. Na swych stronach organizatorzy informowali o możliwości nabycia biletów tuż przed występem. Okazało się jednak, że nie było szansy na zakup w ostatniej chwili, gdyż bilety rozeszły się (głównie online) na kilka dni przed koncertem. Aby dostać się do środka, musiałem odstać swoje w stumetrowej kolejce!