Ostatnie dwa dni naszego pobytu w Gruzji spędziliśmy w Kutaisi i jego okolicach. Drugie co do wielkości miasto w Gruzji w ostatnich latach wypiękniało i wzbogaciło się o kilka interesujących budowli. Największą inwestycją w stolicy Imeretii było bez wątpienia zbudowanie lotniska im. Dawida IV Budowniczego. Odkąd Wizz uruchomił tanie loty z Polski, Gruzja stała się znaczącą pozycją dla turystów z naszego kraju.

Zwiedzanie miasta rozpoczęliśmy od głównego placu miasta, na którym można zobaczyć ciekawą fontannę odnosząca się do starożytnych mitów i legend o złocie Kolchidy. Zaraz za fontanną wznosi się budynek opery, a za nim na wzgórzu widać katedrę Bagrati.

Aby do niej dotrzeć, należy pokonać most łańcuchowy (czerwony) na rzece Rioni przepływającej przez miasto. Katedra wraz z nieodległym Monastyrem Gelati wpisana jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Katedra została zbudowana na początku XI wieku, za panowania króla Bagrata III, od którego imienia wzięła swoją nazwę. Na północnej ścianie znajduje się inskrypcja, która mówi, że budowę świątyni zakończono w 1003 roku. Ze względu na swoje znaczenie historyczne i artystyczne zajmuje ważne miejsce w sztuce średniowiecznej Gruzji. Była symbolem politycznej potęgi kraju oraz jedności narodowej. W 1692 roku została spustoszona i wysadzona w powietrze przez Turków, którzy najechali Królestwo Imeretii. Dalszych zniszczeń dokonali Rosjanie w 1770 roku.

Prace związane z konserwacją i rekonstrukcją, a także badania archeologiczne, rozpoczęły się w 1952 roku i trwały do 2012 roku. W 2008 roku rozpoczęto rekonstrukcję katedry wbrew opinii UNESCO, która apelowała, aby nie naruszać historycznej autentyczności obiektu i pozostawić go w stanie niezmienionym jako ruinę. W 2012 roku rekonstrukcja zewnętrznej części katedry została ukończona. Jednak prace wykańczające w środku trwają nadal. Podczas naszej wizyty trwały prace nad posadzką przed ołtarzem.

Sposób odbudowy obiektu wzbudził sporo kontrowersji. Średniowieczne mury świątyni połączono ze ścianami z plastiku, szkła i metalu. Wygląda to nieco dziwnie, a nawet futurystycznie. Jednak stanowi dobry przykład połączenia wiekowej tradycji z nowoczesnością.

Po odwiedzeniu katedry wróciliśmy w pobliże czerwonego mostu na Rioni, żeby poszukać maszrutki do Jaskini Prometeusza. Aby dostać się w to miejsce, należy najpierw pojechać maszrutką do miejscowości Tskaltubo, a następnie kolejną prosto do jaskini.

Jaskinia Prometeusza została odkryta w 1984 roku, a udostępniona dla turystów w 2011 roku. Micheil Saakaszwili postanowił uczynić z niej atrakcję turystyczną. To jemu właśnie jaskinia zawdzięcza nazwę – podczas wizyty prezydent miał przypomnieć, że – według legendy – w pobliskich górach Kaukazu miał być przykuty do skał Prometeusz. Długość trasy dostępnej dla turystów wynosi 1420 metrów, ale jaskinia jest o wiele dłuższa. Na jej końcu znajduje się jezioro, przez które można przepłynąć łódką aż do otworu wylotowego. Jest to dodatkowo płatna opcja – ale moim zdaniem naprawdę warto.

W jaskini zamontowano wiele różnokolorowych halogenów, które co chwilę zmieniają kolory. Dodatkowo zwiedzającym przygrywa muzyka. Nie jestem specjalistą w tej sprawie, ale wydaje mi się, że ta feeria barw nie za bardzo służy tej najpiękniejszej jaskini w Gruzji. Robi jednak spore wrażenie, zwłaszcza gdy kolor zmienia się wszędzie na czerwony i bordowy, można się poczuć, jakby wchodziło się do piekła.

Wejściówki nie są tanie jak na Gruzję – bilet podstawowy kosztuje siedem lary, drugie tyle za rejs łodzią.

Monastyry Gelati i Mocameta

Po powrocie do Kutaisi wynajęliśmy taksówkę, aby zobaczyć położone tuż za miastem Monastyry Gelati i Mocameta.

Monastyr Gelati położony jest na wzniesieniu, z którego rozciąga się fenomenalny widok na całą okolicę. Został zbudowany z panowania Dawida IV Budowniczego w 1106 roku. Legenda mówi, że król osobiście brał udział w jego budowie, a po śmierci został tu pochowany.

Przez długi czas monastyr był jednym z głównych kulturalnych i intelektualnych ośrodków w Gruzji. Znajdowała się w nim Akademia, która skupiała największych gruzińskich naukowców, teologów i filozofów.