Wyruszamy z Kir (927 m n.p.m.). Do schroniska na Hali Ornak prowadzi szlak zielony, a dojście tam zajmuje niecałe 2 godziny. Cała ta trasa to przyjemny spacer prostą, szeroką ścieżką. Samo schronisko „Ornak” znajduje się w bardzo malowniczym otoczeniu, a od Smreczyńskiego Stawu dzieli je jakieś pół godziny drogi czarnym szlakiem. Jest to polodowcowe jeziorko, o którym warto pamiętać, a w razie zapasu siły i czasu, dołożyć je do planu swojej wędrówki.

Z Hali Ornak kierujemy się żółtym szlakiem w stronę Przełęczy Iwaniackiej (1459 m n.p.m.). Niedługo za schroniskiem wkraczamy w las, w którym już powoli zaczyna się podejście. Po upływie około godziny i 15 minut dochodzimy na niewielką polanę, z której dostrzec możemy masyw Kominiarskiego Wierchu – to właśnie Przełęcz Iwaniacka, na której porzucamy szlak żółty (zmierza on do Doliny Chochołowskiej). Podążamy teraz za zielonymi oznaczeniami. Znów wchodzimy na otoczoną drzewami ścieżkę. Powoli pniemy się ku górze, a gdy las zaczyna przechodzić w kosodrzewinę, podejście staje się coraz bardziej intensywne. Dzięki temu coraz lepiej też widoczna jest pozostawiona przez nas za plecami Dolina Kościeliska. W końcu docieramy do wypłaszczenia, z którego rozciągają się już bardzo rozległe widoki – znajdujemy się na Suchym Orczańskim Wierchu, z którego doskonale widać Ornak, a także nasz cel – Starorobociański Wierch. Od Ornaku dzieli nas jeszcze krótkie podejście (ma on wysokość 1854 m n.p.m.), a dojście na niego od Przełęczy Iwanianckiej powinno zająć nam około dwóch godzin.

Droga na Siwą Przełęcz to początkowo kolejne podejście (latem szlak przechodzi przez Siwe Skały, zimą natomiast omija od prawej strony ten wierzchołek przypominający stertę kamieni), a później krótki odpoczynek – zielony szlak tym razem prowadzi w dół. Po tym kwadransie rozpoczynamy dwudziestominutowe podejście (momentami wąską ścieżką, wymagającą zachowania ostrożności) na Gaborową Przełęcz. Tam przestawiamy się na szlak czerwony i kierujemy się już wprost na Starorobociański – podejście nie jest trudne, wymaga jedynie odrobiny kondycji. Na szczyt powinniśmy dotrzeć po około 40 minutach.

Z wierzchołka możemy dostrzec w oddali wiele charakterystycznych szczytów Tatr Wysokich, takich jak Krywań czy Gerlach. Ale przede wszystkim mamy przed sobą pełną panoramę Tatr Zachodnich – widoczną Doliną Chochołowską, Starorobociańską, Kościeliską i Raczkową oraz świetny widok na główną grań Tatr Zachodnich – Ciemniak, Krzesanicę, Błyszcz, Bystrą, Wołowiec... wszystko, czego tylko dusza zapragnie.

Jeśli nie musimy martwić się samochodem pozostawionym na parkingu w Kirach, w drodze powrotnej warto „zahaczyć” o jeszcze jeden dwutysięcznik – Kończysty Wierch. Przejście na niego ze Starorobociańskiego Wierchu to jakieś pół godziny drogi – najpierw schodzimy czerwonym szlakiem na Starorobociańską Przełęcz, a później podchodzimy na Kończysty Wierch. Cały czas towarzyszą nam wspaniałe widoki – znajdujemy się przecież na grani Tatr Zachodnich. Ze szczytu możemy podziwiać dumnie wznoszący się nad nami Starorobociański Wierch, a także Dolinę Raczkową, za którą w oddali widać Niżne Tatry.

Obieramy szlak zielony i w około 40 minut schodzimy na Trzydniowiański Wierch (przed którym czeka nas ostatnie nieznaczne już podejście), a później ponownie przestawiamy się na czerwone oznakowania i wędrujemy w dół aż do Polany Trzydniówki – najpierw wśród kosodrzewiny, później coraz gęściej rosnących drzew. Po godzinie i 45 minutach (ale ze względu na zmęczenie powinniśmy brać już poprawki na czasy przejść i liczyć na ten odcinek do 2 godzin) dochodzimy do polany, gdzie czerwony szlak przechodzi w zielony (prowadzący od schroniska na Polanie Chochołowskiej do Siwej Polany, czyli miejsca postoju samochodów i busów). Odbijamy więc na prawo i pokonujemy ostatni, półtoragodzinny odcinek, szeroką i prostą drogą, dochodzącą do samego parkingu.