Yerba Maté nie jest sportem walki, nie jest też narkotykiem ani kimś, i (co może wydać się dziwne) nie jest także herbatą. Jest to napar z wysuszonych liści pewnego gatunku ostrokrzewu (Ilex paraguariensis). Roślina ta jest zupełnie niespokrewniona z drzewem herbacianym (Camellia sinensis). Ostrokrzew paragwajski należy do rodziny Aquifoliaceae i rośnie w lasach tropikalnych pomiędzy 10° a 30° równoleżnika w dorzeczu Paraná i Paragwaju w Ameryce Południowej. Jest to roślina tropikalna lub subtropikalna, wymagająca wysokich temperatur, wysokiej wilgotności i rocznych opadów deszczu sięgających aż 1500 mm. Jej nazwa została wymyślona najprawdopodobniej przez jezuitów i pochodzi od przekształconego łacińskiego słowa herba – zioło i mati – co w języku keczua oznacza tykwę, w której parzy się zioło. Indiańska nazwa naparu to caá. Za pierwszych jej użytkowników uważa się Indian Guarani, którzy zamieszkiwali (i zamieszkują nadal) Amerykę Południową, a zwłaszcza Brazylię, Argentynę i Paragwaj. Pierwsza pisemna wzmianka o tym napoju pochodzi prawdopodobnie z kronik hiszpańskich z 1537 roku i opisuje sporządzany przez tubylców w regionie Guayrá napar pity w małej tykwie przez owiniętą tkaniną rurkę z trzciny tacuapí.