Dzieci mogły obserwować dawny proces powstawania tego najpopularniejszego współczesnego produktu spożywczego od momentu, gdy w zręcznych dłoniach pojawia się garść ziaren zboża, aż do smacznego końca – gotowych gorących kawałków ciemno-brązowo-złocistego, wyjątkowo smacznego, chleba. Do jego degustacji uczniowie ustawiali się w zdyscyplinowanej kolejce. Wszakże ta atrakcja była przygotowana dopiero po dydaktycznej, aczkolwiek, w wesołej formie podanej, opowiastce o średniowiecznej kuchni mazurskiej na najwyższym piętrze muzeum.

Tupot małych stóp na zwykle cichych schodach i korytarzach zamku. Jakże to miło, gdy te ściany ożywają. Trochę przepychanek po drodze. W końcu sala ze sprzętami i narzędziami będącymi na wyposażeniu mazurskiej chaty. Czujny zamkowy giermek w pobliżu, zaś dworska służka rozpoczyna opowieść, która, żeby nie zanudziła, co chwila przerywana jest pytaniami do dzieci. Te z kolei korzystają i wyciągają w górę rączki, żeby mówić, popisywać się, zgadywać. Błyskają flesze aparatów fotograficznych w telefonach komórkowych pań nauczycielek i wychowawczyń. Młodzi goście muzeum podparci wiedzą zbiegają na dół, gdzie na dziedzińcu czeka tajemniczy mazurski piekarz…