Jedną z ciekawszych, bardziej interesujących postaci tej ulicy jest mim stojący od wielu lat w samym sercu tego wyjątkowego deptaka. Tego starszego pana można spotkać w tym samym miejscu prawie o każdej porze roku. Pieniążek wrzucany mu do puszki przez przechodniów powoduje, że zaczyna on wykonywać określony schemat ruchów, dzwoniąc przy tym dzwoneczkiem. Wielu dziennikarzy i studentów chciało zrobić z nim wywiad, porozmawiać bardziej osobiście, jednakże do tej pory nikomu nie udało się tego dokonać.

Innym artystą - w dużo młodszym wieku - jest chłopczyk grający na bębenku. Skupia on na sobie uwagę dzięki młodzieńczemu urokowi i doskonałemu kunsztowi muzycznemu. Swoim popisem i widoczną miłością do muzyki zaraża radością niejednego przechodnia, który chcąc nie chcąc zatrzymuje się, choć na parę chwil wsłuchując się w hipnotyczny dźwięk magicznego bębenka.

Na „Pietrynie” można spotkać na co dzień także przeróżnych gitarzystów. Tym, wzbudza moje największe zainteresowanie, zachwycając barwą głosu i repertuarem artystycznym, jest mężczyzna grający zwykle muzykę mojego ulubionego zespołu - Metallici. Najczęstszym utworem w jego repertuarze jest „Nothing else matters”, który rozbrzmiewając na tej długiej ulicy wprowadza mnie zawsze w miły nastrój.

Kogo można jeszcze spotkać na omawianym szlaku? Czasem skrzypków, czasem studentów Państwowej Wyższej Szkoły Telewizyjnej i Teatralnej zbierających na nowy spektakl, niekiedy pojawiają się liczni kuglarze z fire-show, diabolo czy innymi sztuczkami, zdarza się też napotkać drobnych rękodzielników. Wszyscy z omawianych artystów cel mają jeden – rozbawić, zainteresować przechodzących obok nich ludzi, a przy okazji zarobić parę groszy. Mniej lub bardziej świadomie ubarwiają oni przy tym tę główną deptakową ulicę Łodzi. Aż chce się nią chodzić w ciepłe, wiosenno – letnie wieczory!