Tematem tego felietonu jest postać, która w ciągu ostatnich pięciu lat bardzo mocno wpłynęła na ewolucję mojego światopoglądu. To, co wydarzyło się w tym czasie w mojej głowie, przypomina trochę przełom zimy i wiosny. Dawniej swoje opinie opierałem na analizie gotowych przekazów z zewnątrz. Teraz musiałem przemyśleć wszystko od nowa i zastanowić się, jaka naprawdę jest moja opinia, co naprawdę myślę i w co wierzę. Opłaciło się, bo na gołej ziemi wyrosło coś nowego i lepszego, coś, co nareszcie było moje i co poczułem całym sobą. Nareszcie znałem własne zdanie. Ten proces oczywiście wciąż trwa i nigdy się nie zakończy, ale przełom dokonał się właśnie wtedy.

Ron Paul jest jedynym politykiem na świecie, na którego oddając głos czułbym, że głosuję za nim, a nie przeciwko jego rywalom. Bardzo zazdrościłem Amerykanom ich ostatnich wyborów prezydenckich, ponieważ naprawdę mieli oni szansę zmienić świat na lepsze. Niestety dali dupy już w prawyborach.

Nie traktujcie tego wpisu jak agitacji politycznej. Po pierwsze dlatego, że 3 stycznia tego roku 77-letni Ron Paul oficjalnie zakończył po 41 latach swoją polityczną działalność. Po drugie dlatego, że pomimo przynależności do partii republikańskiej Ron Paul jest przede wszystkim libertarianinem, a libertarianizm, który jest domaganiem się „mniejszej ilości władzy” i polityka, która jest do tej władzy aspiracją, to w pewnym sensie dwa różne światy. Ron Paul był politykiem, ponieważ działał na politycznej arenie, jednak metody jego działania, poglądy i podejmowane decyzje nie wynikały z politycznych rozgrywek, lecz z filozofii, według której żył i którą się kierował.

Prezentuję Wam postać Rona Paula. Jedynego znanego mi polityka, który nigdy nie skłamał, nigdy nie złamał danej obietnicy i nigdy nie zmienił zdania. Być może to dziwne, że 77 letni pan kojarzy mi się z wiosną, ale sami posłuchajcie, w jaki sposób inspirował on innych członków klasy politycznej:

Ron Paul urodził się 20 sierpnia 1935 roku w Pittsburghu. W roku 1957 ukończył biologię na Gettysburg College, a w roku 1961 medycynę na Duke University w Północnej Karolinie. Po odbyciu stażu zawodowego i zdobyciu specjalizacji w dziedzinie ginekologii i położnictwa służył od 1963r. jako lekarz w Siłach Powietrznych USA, a od roku 1965 w Gwardii Narodowej. W roku 1968 został przeniesiony do Teksasu, gdzie udał się wraz z żoną i rozpoczął pracę w zawodzie. Jego zainteresowanie kwestiami politycznymi, społecznymi i ekonomicznymi zaowocowało w roku 1971 rozpoczęciem kariery politycznej. Momentem zapalnym było zniesienie przez Prezydenta Richarda Nixona parytetu złota, którego Paul był zwolennikiem. W trakcie swojej politycznej kariery Ron Paul zasiadał w Izbie Reprezentantów od 1976 do 1977 roku, od 1979 do 1985 roku, oraz od 1997 do 2013 roku. Przez całą swą działalność związany był z Partią Republikańską (z krótką przerwa w 1988 roku) oraz z Partią Libertariańską, z ramienia której startował w wyborach prezydenckich w roku 1988. W latach 2008 i 2012 startował w prawyborach republikańskich na stanowisko prezydenta. Nie odniósł końcowego sukcesu, jednak zainspirował wielu ludzi, a jego słowa wypowiadane w politycznych debatach jeszcze długo odbijać się będą echem w głowach tych, którzy go słuchali.

Pomimo politycznej i prywatnej nieskazitelności osoby Rona Paula i reprezentowania przez niego filozofii u podstaw której leży szacunek do jednostki oraz poszanowanie każdej osoby bez względu na przynależność etniczną, religijną i orientację seksualną, Ron Paul od lat prezentowany był przez media głównego nurtu jako niebezpieczny świr. Jest to najlepszym dowodem na prawdziwość teorii szaleństwa większości, ponieważ po uczciwym wsłuchaniu się w jego słowa można odnieść wrażenie, że to właśnie on jest jedynym racjonalnie myślącym przedstawicielem klasy politycznej w Stanach Zjednoczonych.

Ktoś, kto nigdy nie wpadł na pomysł, by zweryfikować rzucane bezkarnie medialne oskarżenia, prawdopodobnie trwa do dziś w przeświadczeniu, że były one prawdziwe. Na szczęście spora liczba osób na bieżąco wyłapywała te zarzuty, wytykając mediom nierzetelność i stronniczość. W efekcie podczas wyborów w 2008 roku obrońcy statusu quo musieli zmienić strategię. Zamiast konsekwentnie obrażać doktora Paula, postanowili po prostu przestać o nim mówić, odmawiając mu tym samym czasu antenowego. Wielokrotnie zdarzało się, że w różnego typu sondażach przed prawyborami Partii Republikańskiej zajmował on pierwsze lub drugie miejsce. Wówczas po prostu wycinano ten fakt z wykresów i prezentowano je z pominięciem jego osoby. Przedstawiano miejsce drugie, trzecie, czwarte, lub pierwsze, trzecie i czwarte tworząc wrażenie, że Ron Paul nie istnieje. Establishment obawiał się, że wyborcy mogą zacząć się nim interesować i podchwycić jego racjonalny sposób myślenia, pozbawiony emocjonalnej glajdy, którą karmi się i ogłupia wyborców. Zwycięstwo wytypowanego przez ośrodki wpływów kandydata mogłoby wówczas zostać zagrożone.

Pierwszy atak paniki w szeregach Republikan nastąpił, gdy Ron Paul dwukrotnie z rzędu w latach poprzedzających ostatnie prawybory (2010,2011) zwyciężył w głosowaniu w trakcie konferencji CPAC – dorocznej konferencji konserwatywnych działaczy i przedstawicieli politycznych z całych Stanów Zjednoczonych. Wówczas to rozpoczęła się w mediach ostra kampania wyciszania jego obecności na kartach do głosowania.

Materiał w języku angielskim, ale od czwartej minuty pojawiają się zdjęcia, które nie wymagają komentarza.

W telewizji Fox News wspierającej Partię, z ramienia której startował Ron Paul, z premedytacją pomijano jego osobę. Jedynymi prezenterami, którzy nie podporządkowywali się tej modzie byli sędzia Andrew Napolitano i John Stossel. Gdyby nie ta dwójka postać Paula nie istniałaby w głównej tubie republikanów. Poza tym jedynym powodem dla którego Ron Paul pojawiał się niekiedy w kanałach telewizyjnych mediów głównego nurtu była walka pomiędzy zwolennikami demokratów i republikanów. Tuż przed prawyborami wielu reporterów CNN, MSNBC i kilku innych „stacji telewizyjnych demokratów” zaczęło wspominać o tuszowaniu sukcesów Paula przez media republikańskie, nazywając go jednocześnie najlepszym kandydatem republikanów. Niestety ruch ten nastawiony był wyłącznie na wprowadzenie zamętu w obozie „przeciwnym”.

Dlaczego Ron Paul zdecydował się startować w prawyborach 2008 i 2012 z ramienia Partii Republikańskiej? Paul od lat związany był z republikanami, jednak reprezentował w niej skrzydło libertariańskie. Po krótkotrwałym rozstaniu z Partią republikańską w 1988 roku postanowił wystartować w wyborach prezydenckich z ramienia Partii Libertariańskiej. Zajął w nich trzecie miejsce (0,5% głosów). Pomimo że większość swej kariery Paul spędził w obozie Republikan, to jednak regularnie sprzeciwiał się politycznej linii swojej Partii, zarzucając kolegom odwrócenie się od idei z których republikanizm wyrósł. Pod uwagę wziąć należy również fakt, że w efekcie konserwacji duopolu władzy w USA jedyna szansą przedostania się do mediów było wzięcie udziału w prawyborach jednej z dwóch głównych partii. Tylko w taki sposób można zagwarantować sobie czas antenowy, uwagę mediów unikając tym samym bycia ignorowanym (przynajmniej w teorii). O to w jaki sposób Ron Paul odpierał zarzuty o brak spójności poglądowej z poglądami reprezentowanej partii podczas prawyborów w roku 2008.