Przeglądając od czasu do czasu różnego rodzaju demotywatory i kwejki, a także obserwując facebookowe aktualności wśród znajomych, zaobserwowałam modę na różnego rodzaju mema internetowe, z których mnóstwo propaguje bezrefleksyjny optymizm. Wiele osób, znajdujących się pod chwilowym wpływem tych truizmów w stylu „życie jest piękne, wystarczy, że zaczniesz to piękno dostrzegać”, udostępnia je chętnie na swoich facebookowych ścianach, a następnie napawa się masowym zainteresowaniem ze strony znajomych, którzy z reguły chętnie „lajkują” takie banały. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że propaganda pozytywnego myślenia jest w gruncie rzeczy niebezpieczna, gdyż zaburza rzeczywisty obraz świata, a także namawia nas do ślepych afirmacji bez budowania dla nich szerszej perspektywy i sensu.

„Zamiast uciekać od cierpienia, zacznij podążać za szczęściem”, „Przestań trwać w przeszłości, zrób krok w przyszłość”, „Twój uśmiech otwiera wiele drzwi” i wiele, wiele innych, to tylko przykłady tanich aforyzmów, jakie z łatwością znajdziemy w internecie. Wszystkie one niosą ze sobą przesłanie wyrwane z ideologii New Age, a także namawiają do poszukiwania bytu lekkiego i radosnego, nie oglądania się na innych, poszukiwania szczęścia bez względu na okoliczności, a także umiejscawiania siebie w centrum wszechświata. Jeżeli się jednak nad tym wszystkim głębiej zastanowić, to przecież cierpienie jest nieodłącznym elementem człowieczeństwa. Cierpienie jest także drogą do szczęścia, a wyzbycie się go zupełnie, nie jest możliwe. Idąc tym tropem, nie widzę nic złego w trwaniu w przeszłości i nie mówię tu o rozpamiętywaniu dawnych urazów i zatargów, ale przecież to właśnie przeszłość jest naszym łącznikiem z dobrymi wspomnieniami, wydarzeniami i ludźmi, których mieliśmy okazję spotkać na swej życiowej drodze. Uważam też, że częste powroty do przeszłości mają głęboki sens emocjonalno-duchowy, ponieważ pomagają przyjrzeć się naszym postawom i przekonaniom sprzed lat, co w rezultacie skłania do refleksji nad samym sobą.