ISSN: 1689-6688
poniedziałek, 19 czerwca 2017
ISSN: 1689-6688
poniedziałek, 19 czerwca 2017
Jak co roku, w drugi łikend lipca (5–9 lipca 2017 r.), zapraszamy do Krakowa na Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych ULICA. Trzydziesta, a więc jubileuszowa edycja festiwalu odbędzie się pod hasłem „Fahrenheit 451”, nawiązując w ten sposób do powieści Raya Bradbury'ego, w której autor roztacza przerażającą wizję świata, gdzie książki są nielegalne i jako takie tropione i palone... Podczas festiwalu wystąpi 29 ekip teatralnych reprezentujących: Polskę, Hiszpanię, Argentynę, Holandię, Chile, Wielką Brytanię, Rumunię, Rosję, Niemcy i Francję. Spektakle w większości odbywają się pod gołym niebem, a wstęp na nie jest darmowy. Szczegółowy program festiwalu jak zwykle będzie można zdobyć w punkcie informacyjnym na Rynku Głównym. Tutaj, na zachętę, zamieszczamy odnośniki do obszernych sprawozdań z poprzednich festiwali oraz krótkie informacje o spektaklach, które zaplanowano w tym roku. W odpowiedzi na sugestie czytelników w tym roku pokusimy się też o jakieś rekomendacje, tak by osoby, które przyjeżdżają tylko na jeden dzień, łatwiej mogły wybrać te najciekawsze propozycje. Mam nadzieję, że nasze uwagi będą pomocne, bo oczywiście, jak co roku, polecamy tę imprezę Waszej uwadze. Do zobaczenia!
W festiwalowych ulotkach każde przedstawienie ma świetne recenzje, ale nieraz byliśmy świadkami, jak rozczarowana publiczność już po kilku minutach odwracała się od aktorów na pięcie i szybko biegła na inne przedstawienie z nadzieją na lepsze wrażenia. Zadanie mamy o tyle trudne, że większości z tych spektakli nie widzieliśmy, postaramy się więc głównie polecać wykonawców, którzy w poprzednich latach zrobili na nas dobre wrażenie. Niczego to oczywiście nie gwarantuje, bo przecież każdemu zdarzają się potknięcia, ale daje nadzieję, że nie stracimy czasu. Ponieważ niektóre spektakle się powtarzają w kolejnych dniach, to w miarę możliwości postaramy się aktualizować tę listę już podczas festiwalu. Czekamy również na Państwa sugestie!
Na naszej liście zespołów, których występów nie chcielibyśmy przegapić są: Kamchàtka, Krakowski Teatr Tańca, Mr Pejo’s Wandering Dolls, Teatr KTO, Teatr Pijana Sypialnia, Teatr Pinezka i Xarxa Teatre. Jedne z nich adresują swoje występy raczej do dzieci, inne raczej do dorosłych widzów, ale każdy w poprzednich latach prezentował przynajmniej poziom „można zobaczyć”. Recenzje i zdjęcia z poprzednich występów można znaleźć w relacjach z poprzednich festiwali. Oby po jubileuszowej edycji przybyło jak najwięcej takich spektali, o których nie zawahamy się powiedzieć „nie przegap!”
Tegoroczna, dwudziesta dziewiąta już edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych w Krakowie odbyła się pod hasłem „karnawał polski” i wedle zamysłu organizatorów miała być próbą zdiagnozowania stanu polskiej teatralnej sztuki ulicznej. Mimo...XXIX Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA29 (83 zdjęcia)
Za nami kolejny, 28. już Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie. Trwał cztery dni i przyniósł festiwalowej publiczności 37 spektakli, wystawianych przez artystów z Argentyny, Meksyku, USA, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Włoch, Szwecji...XXVIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA28 (100 zdjęć)
Ostatnie przedstawienie 27. Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych zakończyło się rekordowo późno, bo dopiero przed północą. Wystawiało to na próbę wytrzymałość wielu, nawet największy festiwalowych fanów. Nam udało się jakoś...XXVII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA27 (80 zdjęć)
Już po raz 26. na krakowskim bruku wytyczono sceny Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych. Od 11 do 14 lipca wystąpiło na nich 19 teatrów z Hiszpanii, Polski, Francji i Niemiec. Ilu było widzów? Nie mam pojęcia, ale czasem ścisk był...XXVI Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA26 (116 zdjęć)
_-_Decadence.jpg)
Za nami dwudziesty piąty – jubileuszowy – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych. W ciągu czterech dni, od 5 do 8 lipca 2012 roku, na krakowskich ulicach zagościło w sumie 17 grup teatralnych z 4 krajów, w tym 3 z Hiszpani, co miało...XXV Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA25 (67 zdjęć)
W dniach od 7 do 10 lipca 2011 roku już po raz dwudziesty czwarty na ulicach Krakowa gościł Festiwal Teatrów Ulicznych. W tym roku tematem przewodnim był „Wiatr od wschodu”, w związku z czym można było zauważyć odrobinę większą niż w...XXIV Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA24 (109 zdjęć)
Każdy kto w drugi weekend lipca przypadkiem, bądź też celowo, zbłądził do Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa, na pewno nie mógł narzekać na brak atrakcji. Od 8 do 11 lipca trwał tu XXIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych na...XXIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA23 (83 zdjęcia)
Lato w Krakowie aż pęka w szwach od różnego rodzaju imprez. Festiwal Kultury Żydowskiej Szalom, Letni Festiwal Jazzowy czy Festiwal Muzyki Tradycyjnej to tylko wierzchołek całej góry rozrywek, których weekendowi turyści mogą w Krakowie...XXII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA22 (73 zdjęcia)
Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych odbył się już po raz dwudziesty pierwszy, kontynuując w ten sposób tradycję wg której mieszkańcy miasta gromadzą się na rynku, aby podziwiać wędrownych artystów.XXI Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA21 (56 zdjęć)
Spektakl teatru tańca inspirowany powieścią Raya Bradbury'ego „Fahrenheit 451”. W naszej cyfrowej rzeczywistości przepełnionej elektroniką, gdzie oknem na świat zamiast książek stał się internet, trudno tej wizjonerskiej powieści odmówić aktualności. Łatwiej nam dziś znaleźć kontakt z ekranem niż z drugim człowiekiem. Coraz trudniej radzimy sobie z emocjami. Dajemy się manipulować mediom i gubimy system wartości.
Literatura i sztuka mają ogromną moc, potrafią wpływać na życie społeczne. Bohater powieści Bradbury’ego odkrywa, że bez kontaktu z literaturą człowiek zatraca duszę.
My chcemy o nią zawalczyć, broniąc sztuki, możliwości jej uprawiania jako wyrażanie siebie, głoszenie krytycznego poglądu na otaczającą nas rzeczywistość. Taniec staje się tu formą walki, ekstatycznego i bezpośredniego uzewnętrznienia emocji poprzez ciało – medium jakim doświadczamy świat i którym się z nim komunikujemy.
Czas trwania: 35 minut.
Prowokujące widowisko Periplum i Corn Exchange Newbury, inspirowane wizjonerską powieścią Raya Bradbury’ego “Fahrenheit 451”, które łączy efekty dźwięku surround z działaniami teatralnymi i pirotechniką. Opowiada ono o świecie czasu post-prawdy, kiedy to ludzie odwracają się od wiedzy i nic już nie jest tym, czym być się wydaje. Społeczeństwo zagubione w zniekształconym obrazie świata kształtowanego przez media elektroniczne staje się zakładnikiem strachu przed obcymi. Książki są zakazane, a zadaniem strażaków jest spalenie ich …
Czas trwania: 45 minut.
Ding-dong, ding-dong … rozbrzmiewają dzwonki zadziwiającego zegara, który jest głównym elementem scenografii spektaklu. Tik-tak, tik-tak … tryby i koła zębate zaczynają się poruszać i wraz z rozpoczęciem przedstawienia ze środka zegara wypływa magia i rozlewa się w przestrzeni wokół sceny. Na scenie pojawiają się postacie poruszające się jak mechaniczne figurki, które kreują zaskakujące sytuacje pełne emocji, konfliktów i uczuć. Rozmiar, kolorystyka i wielofunkcyjne działanie zegara jest zdumiewające, podobnie jak niesamowite postacie w fantastycznych kostiumach, które przy każdym wejściu zaskakują i rozśmieszają publiczność.
Czas trwania: 20 minut.
Wykorzystując środki teatru plenerowego: symboliczną scenografię, ogień, szczudła oraz postaci dzieci i przejmującą muzykę, Teatr Biuro Podróży opowiada o ludziach, którzy znaleźli się w zawierusze wojennej i którym pozostały już tylko marzenia o ucieczce. W kontekście zatrważającej rzezi i czystek dokonujących się na Bliskim Wschodzie, których rezultatem jest masowy exodus ludności w bezpieczniejsze miejsca, przedstawienie opowiada o losach uchodźców.
Czas trwania: 60 minut.
Jak dowodzi tego Krakowski Teatr Tańca, relacje damsko-męskie to temat zawsze aktualny i inspirujący. Co prawda na początku przedstawienia drogi Marsjan i Wenusjanek się rozchodzą, ale przecież to tylko stan przejściowy...
Kobiety wdają się z przechodniami w rozmowy o modzie, gdy mężczyźni maszerują zdyscyplinowani jak żołnierze. Kobiety walczą o swoje prawa, zwłaszcza o prawo do sikania na stojąco, a mężczyźni zabezpieczają teren i chronią cywilów, choć nigdzie nie widać zagrożenia. Kobiety mówią dość sporo, mężczyznom wystarcza bodajże bębenek. Kiedy dochodzi do spotkania tych dwóch odmiennych światów, wszystko może się zdarzyć. Jest ciekawość inności, jest agresja, rywalizacja, jest masa różnych emocji, nauki metodą prób i błędów, ale ostatecznie wszystko kończy się dobrze, bo przecież nie ma mężczyzn bez kobiet, ani kobiet bez mężczyzn. Ciekawe, oryginalne, a momentami również całkiem zabawne przedstawienie.
Czas trwania: 50 minut.
„Fané Solamente” to spektakl uliczny z elementami współczesnej cyrkowej klaunady, akrobacji i pantomimy, który narodził się podczas jednej z pierwszych ekspedycji cyrku społecznego do Afryki, zorganizowanej przez grupę Contaminando Sonrisas w Marcu 2015 roku. Od tej pory przedstawienie stale się rozwija i ewoluuje, pojawiając się na ulicach i placach w największych miastach Europy. Dziś, kiedy liczba jego wykonań przekroczyła 300, spektakl „Fané Solamente” urósł w siłę i witalność jako rodzinna rozrywka dla widzów w każdym wieku.
Czas trwania: 30 minut.
„Ara Pacis” to świątynie wznoszone przez starożytnych Rzymian na cześć pokoju w celu wybłagania u bogów długich okresów spokojnej egzystencji bez agresji i wojen. Niestety świątynie te zostały zniszczone w wyniku kolejnych wojen i braku tolerancji religijnej. Ich los odzwierciedla tragiczną dychotomię pragnienia pokoju i instynktu agresji, która towarzyszy ludzkości od wieków. Teatr Xarxa ukazuje sielską wiejską społeczność, która ginie w konfrontacji z furią agresji. Spektakl oddaje też hołd dziełom sztuki, które uchwyciły potworności wojny i tym samym staje się wezwaniem do pokoju, radości i tolerancji.
Wydaję się, że społeczeństwo zachodu traci dziś swoje wartości i zasady, a wokół nas coraz częściej słychać bębny wojny. Dlatego też Teatr Xarxa sięgnął do stworzonego w XX wieku fundamentalnego dzieła Raya Bradbury’ego „Fahrenheit 451”. Dziś, 60 lat po dacie pierwszej publikacji, powieść ta jest nadal aktualnym i istotnym dziełem literatury. Napisana wkrótce po zakończeniu II wojny światowej, pokazuje system, w którym jednostki posiadające władzę tworzą przy pomocy cenzury społeczeństwo całkowicie im podporządkowane i pozostające pod pełną kontrolą, w którym krytyczne myślenie jest zakazane i ścigane.
Przesłanie powieści Bradbury’ego stało się dla Teatru Xarxa inspiracją do stworzenia dla fenomenu „Ara Pacis” nowego wymiaru: cenzura i prześladowanie kulturowe mogą się stać narzędziami do przekształcenia pokojowego społeczeństwa w społeczeństwo agresji.
Czas trwania: 55 minut.
Istotnym elementem rozbudowanego w programie festiwalu jest 24-godzinne widowisko w reżyserii Jerzego Zonia „F451 – Kraków”. Spektakl Teatru KTO jest próbą pokazania świata „zniewolonych umysłów”, dusz i serc. Świata, w którym wszechobecna i wszechpotężna „kultura obrazkowa” – z jej najstraszliwszą bronią: telewizją – wtłacza świadomość pojedynczego człowieka i całych społeczności w schematyczne, odczłowieczone, ułatwione, pozbawione sensu egzystowanie. Teatr KTO ukazuje tę rzeczywistość za pomocą bogatych środków teatralnych, kreującym na naszych oczach ten świat, a my – uczestnicząc w spektaklu – możemy się znaleźć w jego centrum, odczuć go i pojąć. Spektakl ma być ostrzeżeniem i jednocześnie obroną tego, co w ludzkiej tradycji najistotniejsze i najpiękniejsze: swobodnego myślenia, odczuwania i rozumienia, ludzkiej mądrości i wiedzy, człowieczego losu i przeznaczenia.
Adaptacja najsłynniejszej powieści jednego z najwybitniejszych amerykańskich twórców fantastyki Raya Bradbury’ego w inscenizacji znanego twórcy współczesnego teatru Marcina Libera. Antyutopijna opowieść o świecie przyszłości, w którym indywidualizm jest całkowicie stłamszony, wiedza nikomu niepotrzebna, a analfabetyzm mile widziany. Książki są złem, za ich posiadanie grozi kara, a strażacy palą je na wielkich stosach. Ta wizja dyktatury likwidującej wszelkie przejawy niezależności i dążąca do sprawowania całkowitej kontroli nad mieszkańcami pozostaje niepokojąco aktualna w dzisiejszych czasach, bowiem na naszych oczach, w różnych miejscach na świecie, przestała już być fikcją.
Czas trwania: 160 minut.
Machina Hałaśliwego Księcia Kuchni to unikalny aparat łączący w sobie elementy kuchni, organów elektrycznych i perkusji, wysmażając jednocześnie muzykę i naleśniki. Spektakl wiruje w szalonym tempie wokół elementów teatru, cyrku i koncertu muzycznego, a jego finalnym efektem jest... produkt kulinarny. Latające składniki, porywająca muzyka, niewiarygodnie ostry kuchenny nóż – wszystkie te elementy doprowadzają z wielką siłą do erupcji talentu, której punktem kulminacyjnym jest... naleśnik!
Czas trwania: 27 minut i 30 sekund!
Troje ludzi. Ściana. Komunikacja przy pomocy ruchu. Spektakl „Jeden” mówi o tym, jak ważnym jest bycie częścią, osiąganie równowagi i pełnej kontroli nad wszystkim wokół nas. Jego treścią jest też lęk przed spoglądaniem, przed spojrzeniami, przed poznaniem siebie, a także… przed samym lękiem. To spektakl o samotności, o drodze przed siebie, o pędzie, ucieczce, pogoni… Pogoni za czym?
Fuzja klasycznego tańca z osobistym językiem ruchu to główny instrument tego wyjątkowego przedstawienia.
Czas trwania: 25 minut.
Przez krakowski rynek przewija się mrowie turystów, z pewnością jest ich tutaj więcej, niż Krakowiaków. A jednak Ci podróżni nie dają się nie zauważyć. Ich ubrania i walizki wyglądają bardziej na pierwszą połowę XX, niż XXI wieku, a w walizkach tylko pamiątkowe zdjęcie, może jakaś róża. Inaczej się też zachowują. Są obcy. Nie wiem skąd przybyli, z jakiego miejsca, z jakiego czasu, ale tutaj wszystko jest dla nich nowe. Wszystko ich dziwi i fascynuje. Jak dzieci. Może właśnie dlatego czterolatek z którym oglądałem wszystkie przedstawienia, właśnie Kamchatkę (dość nieoczekiwanie dla mnie) wytypował jako najlepsze. Nawet on już nie przytula się do dużych samochodów, z pewnością z nich nie skacze i nie wdrapuje się na latarnie. Świetnie natomiast rozumie potrzebę zmoczenia całego ubrania w fontannie, czego większość dorosłych z jakiegoś powodu nie praktykuje.
Czas trwania: 60 minut.
Pierwszego dnia „Krakowski Klaun” będzie wędrował po Krakowie w towarzystwie fotografa, który przy okazji zrobi kolekcję portretów spotkanych ludzi. Drugiego dnia po zmroku kilka razy grupa wykona kilkunastominutowy spektakl „Fahrenheit 451”, by trzeciego dnia znowu ruszyć na poszukiwania...
Czas trwania: 3 dni.
Celem tej muzycznej baśni, przedstawionej w atrakcyjnej, interaktywnej formie, jest przekazanie dziecięcej publiczności wartości, które nadają życiu harmonię i sens. Dzieci i ich opiekunowie śledzą przygody dzielnego Drwala, który postanawia przywrócić głos choremu leśnemu Echu i w tym zdobyć trzy czarodziejskie kwiaty, w których zaklęte są trzy czarodziejskie słowa. Aby Echo odzyskało głos, a las siły witalne, słowa te muszą zostać zapamiętane przez dzieci i powtórzone wspólnie przez publiczność.
Czas trwania: 50 minut.
Inspiracją do stworzenia scenariusza tego spektaklu była twórczość Henryka Sienkiewicza. Akcja spektaklu rozpoczyna się w tajemniczym studiu telewizyjno-radiowym, w którym młodzi dziennikarze otrzymują zadanie: nudną historię Skawińskiego, bohatera sienkiewiczowskiej noweli „Latarnik”, muszą przerobić na gorącego newsa.
Nieoczekiwanie w studiu pojawia się kandydat na nowego latarnika. Dziennikarze wyruszają razem z nim w podróż, podczas której odwiedzą miejsca znane publiczności z dzieł Sienkiewicza i spotkają stworzonych przez niego bohaterów, którzy wywarli duży wpływ na polską literaturę, mentalność i kulturę popularną.
Czas trwania: 65 minut.
Nie widzisz żadnego niebezpieczeństwa? Oni je dla ciebie wymyślą. Ochroniarze Tony i Tony wiedzą, że ich misją jest zapewnienie bezpieczeństwa miastu i jego mieszkańcom. Nie są zbyt inteligentni, ale zawsze mają dobre intencje. Są tu po to, aby chronić ciebie i innych. Znają się na swojej pracy. Wybierasz się gdzieś incognito? Pójdziesz pod ich eskortą. Chcesz pooddychać świeżym powietrzem na balkonie? Nie pozwolą, abyś z balkonu zeskoczył. Chcesz pójść tam? Zabiorą cię gdzie indziej …
Czas trwania: 50 minut.
Każdy znajdzie tu dla siebie coś, dzięki czemu poczuje się lepiej. Jeśli nie będzie to niezwykły sposób poruszania oczami, gestykulacja przypominająca ruchy lalki, czy dźwięk gwizdka, dzięki któremu Daniel sprawuje władzę nad tłumem, to zapewne uśmiech widzów wywoła woda wylewająca się z gazety, bądź książka buchająca płomieniami… Daniel po prostu wie, jak zaskoczyć publiczność bez słów.
Czas trwania: 45 minut.
Liryczne i zabawne interaktywne przedstawienie wykonywane przez aktorów w maskach, pełne odniesień do dzieciństwa, kiedy to pod kołdrą pojawić się mogła kraina sennych marzeń, otwierając nową przestrzeń dla gry wyobraźni.
Na ulicy pojawia się grupa stworów z innej planety, przynosząc ze sobą swój specjalny „porządek snu”. Spacerują, poszukując spadających gwiazd oraz próbując poznać miasto i jego mieszkańców. W końcu sprawiają, że publiczność zapada w sen i przenosi się do świata marzeń.
Czas trwania: 40 minut.
Głównym przesłaniem dramatu Williama Szekspira „Otello”, wystawionego w Teatrze im. Tony’ego Bulandry w interpretacji armeńskiego reżysera Surena Shahverdyana, jest destruktywna rola zazdrości w życiu człowieka. Jak mówi Shahverdyan, kiedy smutek wymyka się spod kontroli, miłość może przemienić się w nienawiść, która doprowadzi wszystkich do tragicznego końca. W czasach współczesnych ten tragiczny szekspirowski bohater, który stracił wiarę w ludzi na skutek kłamstw, skłania nas do refleksji na temat ludzkiej natury i naszych emocji. Pomaga też zrozumieć istotę życia dla miłości, w odróżnieniu od śmierci z miłości, kiedy to miłość staje się powodem destrukcji wokół nas.
„Pan Twardowski” to bajka dla wszystkich dzieci, które nie boją się diabłów i czarów, które nie boją się bać... Legenda o słynnym polskim czarnoksiężniku Mistrzu Janie Twardowskim, który żył w Krakowie w XVI wieku, jest powszechnie znana. Historycy spierają się, czy jest to postać prawdziwa, czy też legendarna i bajkowa. Historia „Pana Twardowskiego” nazywana jest polską wersją „Doktora Fausta”. Mistrz Twardowski sprzedał swoją duszę diabłu, by ten mu służył i wykonywał jego rozkazy. Dzięki pomocy diabła Twardowski posiadał przez wiele lat magiczną moc, kiedy jednak termin kontraktu się skończył, diabeł postanowił zabrać Twardowskiego do piekła. W cyrografie było zapisane, że Twardowski odda diabłu duszę w Rzymie, ale on się wcale nie wybierał do stolicy Włoch. Wówczas sprytny diabeł zwabił Twardowskiego podstępem do karczmy o nazwie „Rzym”, chcąc zabrać jego duszę do piekła. Jednak Mistrz Twardowski wskoczył na swojego zaczarowanego koguta i uciekł na księżyc, gdzie podobno nadal mieszka daleko od diabelskiej władzy.
Czas trwania: 50 minut.
Peregrinus rano jeszcze się uśmiecha, ale potem wkłada garnitur i maskę, po czym pędzi do pracy w jakiejś bezimiennej korporacji. Je w fast-foodzie, atrapę świąt obchodzi na firmowej uroczystości. Przykra jest trochę ta wizja naszej XXI-wiecznej nie-rzeczywistości. Korporacje, makdonaldy, ciągły bieg, żeby nie powiedzieć pozbawiona celu tułaczka z jedną walizką.
Celem spektaklu „Petit” jest pomoc widzom w odnalezieniu prawdziwego „ja” podczas świetnej zabawy. Ukazuje on świat pełen marzeń, dywanów i kufrów, który przez cały czas krzyczy: „Czas być dziećmi!, Czas się bawić!”. Brak tekstu to świadomy wybór. Biorąc pod uwagę fakt, że przytulenia nie można zastąpić niczym innym i że śmiechu ani marzenia nie da się przetłumaczyć, spektakl wykorzystuje prosty język gestów i bez trudu pokonuje bariery kulturowe i językowe.
Czas trwania: 45 minut.
W świecie opisanym przez autora „451 stopni Fahrenheita” książki są zakazane i niszczone. Jedynym nośnikiem przekazu ich treści mogą stać się ludzie, którzy je przeczytali. W oparciu o tę ideę grupa „Pieśni dla miasta” skonstruowała swój nowy spektakl zatytułowany „Pieśni Wolności”. Tym razem do projektu zaproszono czterech znanych autorów (po jednym na każdy dzień festiwalu). Są to osoby, których twórczość jest dzisiaj na „indeksie”. Ludzie, którzy mówią odważnie to, co myślą i którzy w związku z tym spotykają się z różnego rodzaju restrykcjami. Artyści, dla których ważna jest osobista i twórcza wolność. Każdy z nich napisał na temat wolności krótki tekst. Utwory te zostały następnie opracowane muzycznie i rozpisane na głosy. O określonej godzinie, w określonym miejscu w Krakowie zostaną one wykonane jako pieśni wolności. Teksty zostaną zaśpiewane, aby oddziaływały nie tylko na intelekt widzów, ale również na ich ciało, aby poprzez wibracje wyśpiewywanych dźwięków wniknęły głębiej w słuchaczy. Każdy utwór zostanie wykonany tylko raz. Jedyny ślad, jaki pozostanie po tym wykonaniu, będzie przechowany w pamięci i wrażliwości widzów, którzy będą uczestniczyli w występie. Tekst utworu nie zostanie nigdzie opublikowany, nie będzie można do niego dotrzeć. Cała akcja będzie maksymalnie utajniona, tworząc w ten sposób namiastkę rzeczywistości opisanej przez Ray’a Bradbury, w której sztuka, jako nośnik niebezpiecznych, niewygodnych treści, musi zejść do podziemia.
Spektakl będzie rozpoczynany każdego dnia o godzinie 21:00, a o miejscu wykonania zainteresowani dowiedzą się dopiero w dniu jego wykonania. Wszelkie wskazówki będą dostępne w biurze informacyjnym festiwalu na Rynku Głównym.
Żałoba to dziś temat raczej niepopularny. Tworząc „Płaczki” tancerki Grupy Wokół Centrum chciały zderzyć tradycję ze współczesnością i przyglądnąć się różnym wariantom „przeżywania” i opowiadania o nim. Kreując scenki na przemian poważne, ironiczne, zabawne, smutne, a czasem groteskowe, starają się igrać z wrażliwością widzów, wplątując ich w emocjonalne pułapki. „Płaczki” to interaktywny spektakl, przełamujący bariery sceniczności, budujący intymność w bliskich spotkaniach artystów z widzami.
Czas trwania: 50 minut.
Inspiracją do powstania spektaklu jest świat bez książek opisany w powieści „Fahrenheit 451” Raya Brudbury’ego. Żyjemy coraz szybciej i intensywniej. Szukamy sytuacji, w których możemy poczuć, że naprawdę istniejemy. Jednocześnie poprzez nasze błahe działania i ruchy pozorowane, często oddalamy się od tego poczucia. Funkcjonujemy w powierzchownym świecie, działamy w obrębie systemów, narzucamy sobie wartości i wpasowujemy siebie w kolejne schematy. Pragniemy głośno krzyczeć, a jednocześnie łatwo dajemy sobie zamknąć usta. Sztuczność daje nam pozorne poczucie bezpieczeństwa. Wyglądamy wspaniale. Funkcjonujemy z niedoścignioną precyzją w pięknie opakowanym, a jednak słomianym świecie: pustym w środku, nietrwałym i tymczasowym.
Czas trwania: 30 minut.
„Ptaki-Dziwaki” to pełna humoru opowieść o wolności i tolerancji. O tym, że każdy z nas jest inny, każdy ma coś koślawego i coś wyjątkowego. Powinniśmy tę wyjątkowość pielęgnować w sobie i podsycać w innych, bo gdybyśmy wszyscy byli tacy sami, świat byłby niezwykle ponurym miejscem. Artyści mówią dzieciom, by nie poddawały się wymogom popkultury, głupim modom i temu, co widzą w telewizji, czy Internecie. Nie muszą mieć tych rzeczy, co wszyscy i wyglądać tak samo. Pielęgnowanie umiejętności chodzenia własną drogą to jedna z cenniejszych i trudniejszych do zdobycia umiejętności. A stąd już tylko krok do poczucia własnej wartości, które w tym szalonym świecie jest po prostu fundamentem szczęśliwego życia.
Czas trwania: 50 minut.
Interaktywna instalacja teatralna „Stara Zagroda” to wyprawa do dzieciństwa naszych dziadków i uczestniczenie w radosnym świecie wiejskich zabaw. Wzajemne oddziaływanie przeszłości i teraźniejszości wyzwala pełen niespodzianek dialog między dziećmi początku XX wieku a dziećmi współczesnymi. Przedsięwzięcie łączące przeszłość i współczesność za pomocą działań teatralnych i animacji rozgrywających się pomiędzy stanowiskami interaktywnymi, takimi jak przędzalnia, kapuściarnia, młyn, podkowiarnia, czy pralnia, pełnymi rekwizytów z zapomnianego dziś świata.
Czas trwania: do zmierzchu.
„Summit_2.0” to monumentalne przedstawienie plenerowe, grane w przestrzeniach otwartych, wykorzystujące ruchome obiekty oraz spektakularne projekcje wideo, które przetwarzają i rozwijają obrazy dziejące się w żywym planie.
Spektakl stanowi próbę pokazania władców świata, celebrytów wyalienowanych z rzeczywistości, których decyzje wpływają na losy innych ludzi. Sceptycznie dopuszczają do swojego grona przybysza zza żelaznej kurtyny nadjeżdżającego prymitywnym wehikułem – i w końcu zapraszają go do wielkiej uczty, której głównym daniem jest żywy człowiek podzielony na tusze. Następuje moment nasycenia, zadowolenia, dekadenckiego znużenia, zaspokojenia potrzeby perwersyjnej zabawy. Nagle w rękach bohaterów pojawiają się dziecięce pistolety, rozpoczyna się wojenka jak z młodzieńczych zabaw czy gier komputerowych, a w końcu kolorowy świat zmienia się w stalowo-monochromatyczną formację wojenną. Następuje gwałtowny przeskok od żartu, kpiny, uczty do otwartej agresji. Światu rządzących zostaje jednak przeciwstawiony świat nowych pokoleń – ludzi młodych, którzy wybierają inne życie, inny styl.
Czas trwania: 60 minut.
Spektakl mówi o zagrożeniach współczesnego świata, gdzie wszystko jest masowe, skrócone i standardowe, przez co wydaje się prostsze. To świat streszczeń, wyborów, internetowych memów i gifów. Wszystko jest w nim skondensowane, jak humor w prostym dowcipie. Wszystko jest chwilowe i zmierza do błyskawicznego zakończenia. Czas nauki? Skrócony. Programy nauczania? Zredukowane. Filozofia? Zarzucona. Historia, język, ortografia? Uproszczone. Wzrasta tempo życia. Najbardziej liczy się posada, która daje pracę i pieniądze, a po godzinach – prosta rozrywka. Po co uczyć się czegokolwiek poza naciskaniem guzików, przekręcaniem kontaktów, przykręcaniem śrubek i nakrętek?
Czas trwania: 55 minut.
Co się stanie, kiedy zielony ludek na zielonej hulajnodze pełnej zielonych akcesoriów wyląduje na naszych ulicach? Będzie wchodził w interakcję ze spotkanymi ludźmi, korzystając ze swojego szalonego umysłu i bogatej wyobraźni. „Zielony ludek” to zabawny spektakl uliczny, pełen zaskakujących momentów improwizacji i interakcji z publicznością, odgrywany przez prowokującego i jednocześnie niewinnego klauna.
Czas trwania: 36 minut.
