Kultura

Program Festiwalu Teatrów Ulicznych w Krakowie 2013

Teatr Tańca DF i Les Filles Follen - everybodyskinTradycyjnie w drugi weekend lipca teatr KTO zaprasza wszystkich na Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie. Na cztery festiwalowe dni krakowski rynek zamieni się w scenę teatralną, na której wystąpią zespoły z Hiszpanii, Francji, Niemiec oraz oczywiście z Polski. Dodatkowo w ramach festiwalu prowadzone będą warsztaty improwizacji teatralnej oraz warsztaty tańca i ruchu, dzięki którym każdy, komu znudziła się rola widza, będzie mógł zmienić stronę i wystąpić na scenie.

Jest to ciekawy festiwal z wieloletnią tradycją i myślę, że warto się na niego z całą rodziną wybrać, bo jak co roku zapewne każdy – zarówno młodszy, jak i ten starszy widz – znajdzie w programie coś dla siebie. Tych, którzy już kiedyś na festiwalu byli, chyba zachęcać nie trzeba; wszystkim pozostałym polecam zamieszczone poniżej relacje z poprzednich edycji, które może pomogą podjąć decyzję, by się do Krakowa wybrać, zwłaszcza że festiwal można przecież połączyć ze zwiedzaniem tego pięknego, królewskiego miasta. Zatem do zobaczenia w Krakowie w dniach od 11 (czwartek) do 14 (niedziela) lipca 2013 roku na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Ulicznych – ULICA 26.

Relacje z poprzednich festiwali:

Program festiwalu ULICA 26 (Kraków)

Czwartek 11 lipca 2013

Rynek Główny od strony Ratusza:

14:00 „Podróż” – Teatr KTO i publiczność ULICY 26 STREET ART 18:00 „Dźwiękowiązałka Wehikuł (Bez)czasu” – Sambor Dudziński (Lubiąż) 20:15 „Nosferatu” – N.N. Theater Neue Volksbühne Köln (Niemcy) 21:15 „Carmen Funebre” – Teatr Biuro Podróży (Poznań)

Rynek Główny od strony kościoła św. Wojciecha:

14:00 „Stary Clown i morze” – Teatr Pinezka (Gdańsk) 15:00 „De Paseo” – Claire Ducreux (Hiszpania) 17:00 „Ziemia obiecana” – Teatr KTO (Kraków) i Kreis Mettmann (Okręg Mettmann)

Mały Rynek:

18:00 „Osmędeusze” – Teatr Pijana Sypialnia (Warszawa) 20:30 „Don Kichote” – Walny-Teatr (Ryglice) 21:15 „everybodyskin” – Teatr Tańca DF (Kraków) & Les Filles Föllen (Hiszpania)

Plac Szczepański:

10:30 „Taniec-Kreacja” (warsztaty uliczne) – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 18:00 „La postal (Pocztówka)” – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 21:30 „TAKARAZUKA camp” – Krakowski Teatr Tańca (Kraków)

Parada spod Bramy Floriańskiej do Rynku

22:00 „Nit Màgica (Magiczna Noc)” – Xarxa Teatre (Hiszpania)

Piątek 12 lipca 2013

Rynek Główny od strony Ratusza:

14:00 „Podróż” – Teatr KTO i publiczność ULICY 26 STREET ART 15:00 „Stary Clown i morze” – Teatr Pinezka (Gdańsk) 16:00 „De Paseo” – Claire Ducreux (Hiszpania) 21:00 „Ballada o Janie Wnęku” – Teatr Gry i Ludzie (Katowice) 22:00 „Ślepcy” – Teatr KTO (Kraków)

Rynek Główny od strony kościoła św. Wojciecha:

17:00 „Rococó Bananas” – Los Excentricos (Katalonia / Francja) 18:00 „Déambulations (Wędrówki)” – Theater Rue Piétonne (Francja/Niemcy) 19:00 „enivrez-vous” – La Mini Compagnie (Francja)

Mały Rynek:

18:00 „Osmędeusze” – Teatr Pijana Sypialnia (Warszawa) 21:00 „Don Kichote” – Walny-Teatr (Ryglice) 22:00 „everybodyskin” – Teatr Tańca DF (Kraków) & Les Filles Föllen (Hiszpania/Barcelona)

Plac Szczepański:

10:30 „Taniec-Kreacja” (warsztaty uliczne) – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 17:00 „Dźwiękowiązałka Wehikuł (Bez)czasu” – Sambor Dudziński (Lubiąż) 18:00 „La postal (Pocztówka)” – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 19:00 „Zielona Kraina” – Teatr Pinezka (Gdańsk) 21:30 „TAKARAZUKA camp” – Krakowski Teatr Tańca (Kraków)

Sobota 13 lipca 2013

Rynek Główny od strony Ratusza:

14:00 „Podróż” – Teatr KTO i publiczność ULICY 26 STREET ART 22:00 „Giganci” – Teatr "A" (Gliwice)

Rynek Główny od strony kościoła św. Wojciecha:

16:00 „Migrar” (warsztaty improwizacji teatralnej, pokaz finałowy) – Cía. Kamchàtka (Hiszpania) 17:00 „Rococó Bananas” – Los Excentricos (Katalonia / Francja)

Mały Rynek:

15:00 „Osmędeusze” – Teatr Pijana Sypialnia (Warszawa) 18:00 „Osmędeusze” – Teatr Pijana Sypialnia (Warszawa) 21:00 „Don Kichote” – Walny-Teatr (Ryglice) 22:00 „everybodyskin” – Teatr Tańca DF (Kraków) & Les Filles Föllen (Hiszpania/Barcelona)

Plac Szczepański:

10:30 „Taniec-Kreacja” (warsztaty uliczne) – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 18:00 „La postal (Pocztówka)” – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 21:30 „TAKARAZUKA camp” – Krakowski Teatr Tańca (Kraków)

Niedziela 14 lipca 2013

Rynek Główny od strony Ratusza:

14:00 „Podróż” – Teatr KTO i publiczność ULICY 26 STREET ART 22:00 „Voalá Station” – Voala Project (Hiszpania)

Rynek Główny od strony kościoła św. Wojciecha:

17:00 „Rococó Bananas” – Los Excentricos (Katalonia/Hiszpania i Francja) 18:00 „Déambulations (Wędrówki)” – Theater Rue Piétonne (Francja/Niemcy) 19:00 „enivrez-vous” – La Mini Compagnie (Francja)

Mały Rynek:

16:00 „Dźwiękowiązałka Wehikuł (Bez)czasu” – Sambor Dudziński (Lubiąż) 17:00 „Czy rewolucja umarła?” (warsztaty ruchu scenicznego i improwizacji, pokaz finałowy) – Autorki projektu 'everybodyskin' (Polska/ Hiszpania) 20:30 „Don Kichote” – Walny-Teatr (Ryglice) 21:15 „everybodyskin” – Teatr Tańca DF (Kraków) & Les Filles Föllen (Hiszpania)

Plac Szczepański:

10:30 „Taniec-Kreacja” (warsztaty uliczne) – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 16:00 „De Paseo” – Claire Ducreux (Hiszpania) 18:00 „La postal (Pocztówka)” – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania) 21:00 „TAKARAZUKA camp” – Krakowski Teatr Tańca (Kraków)

Program festiwalu ULICA 26 (Andrychów)

Czwartek 11 lipca 2013

17:00 „Rococó Bananas” – Los Excentricos (Katalonia / Francja) 18:00 „Déambulations (Wędrówki)” – Theater Rue Piétonne (Francja/Niemcy) 19:00 „Stary Clown i morze” – Teatr Pinezka (Gdańsk) 20:00 „enivrez-vous” – La Mini Compagnie (Francja) 21:00 „Ballada o Janie Wnęku” – Teatr Gry i Ludzie (Katowice)

Program festiwalu ULICA 26 (Limanowa)

Sobota 13 lipca 2013

18:00 „Déambulations (Wędrówki)” – Theater Rue Piétonne (Francja/Niemcy) 19:00 „De Paseo” – Claire Ducreux (Hiszpania) 20:00 „enivrez-vous” – La Mini Compagnie (Francja) 21:00 „Ballada o Janie Wnęku” – Teatr Gry i Ludzie (Katowice)

Spektakle, które będzie można obejrzeć na festiwalu ULICA 26

„Carmen Funebre” – Teatr Biuro Podróży (Polska)

Spektakl Carmen Funebre powstał w 1994 roku. Inspiracją dla tego przestawienia były nasilające się konflikty etniczne, wybuchy nacjonalizmu i wojna w Bośni. Podczas pracy nad spektaklem członkowie zespołu spotkali się z uchodźcami z byłej Jugosławii. Ich relacje przyczyniły się do powstania uniwersalnych metafor opisujących los wygnańców.

W przedstawieniu Carmen Funebre Teatr Biuro Podróży używa spektakularnych środków przyciągających uwagę zarówno doświadczonego widza jak i przypadkowego przechodnia. Szczudła, ogień, efekty świetlne, przejmująca muzyka wywołują lęk i współczucie. W spektaklu używa się niewielu słów, ale sekwencja sugestywnych obrazów wywołuje u widza silne wrażenie.

Czas trwania: 45 minut.

„Giganci” – Teatr "A" (Polska)

A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. Wtedy Bóg rzekł: "Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat". A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach.(Rdz 6,1-4)

Giganci to duże, spektakularne przedsięwzięcie – sięgające do "klasycznych" środków wyrazu, przyjętych w poetyce teatru open-air (monumentalne formy scenograficzne, techniki fire-show, techniki akrobatyczne, układy choreograficzne, sugestywna muzyka, efekty wizualne, reżyseria świateł, projekcje multimedialne, monumentalne marionety wyobrażające Gigantów).

Aktorzy posługują się elementami akrobacji, plastyką ruchu/techniką tańca). Giganci to animowane, ogromne marionety.

Całość spektaklu została opatrzona komentarzem – wyśpiewanym przez widoczną na projekcjach aktorkę, wokalistkę (w tej roli Katarzyna Groniec). Poetycki komentarz sięgający do strof z Księgi Izajasza dopina formalną klamrą widowisko, kładąc akcent na uniwersalny, opisujący ludzką kondycję wydźwięk Gigantów. W przedstawieniu prócz artystów na stałe związanych z Teatrem "A" biorą udział zaproszeni goście – artyści pracujący w cenionych teatrach w Polsce.

Czas trwania: 55 minut.

„everybodyskin” – Teatr Tańca DF (Polska) & Les Filles Föllen (Hiszpania)

Teatr Tańca DF i Les Filles Follen - everybodyskinSkóra – największy organ ludzkiego ciała; zdjęta i rozłożona zajęłaby powierzchnię niemal dwóch metrów kwadratowych; waży od dziesięciu do piętnastu kilogramów.

Ten wielofunkcyjny narząd o złożonej konstrukcji osłania organizm od zewnątrz, umożliwiając tym samym kontakt z otaczającym środowiskiem. Proces ten polega na przekazywaniu bodźców do ośrodkowego układu nerwowego poprzez wielorakie receptory. Jest to absolutnie niezbędny organ do prawidłowego funkcjonowania całego ustroju.

Przez swoją wrażliwość – skóra jest nieustannie wystawiona na zagrożenie. Zraniona – szybko się zrasta, ale jej zabliźnienia pozostawiają na powierzchni mapę ludzkiej egzystencji – inną dla każdej osoby, pokazującą niejako prywatną historię życia człowieka.

Skóra determinuje życie jednostki od dnia narodzin. Ta determinacja bardzo często powoduje chęć zmiany własnej skóry pozostającą w sprzeczności z osobistymi przekonaniami i pragnieniami lub wręcz odwrotnie – rodzi potrzebę gloryfikacji w przypadku pełnej akceptacji jej wyglądu. Zdarza się, że skóra kogoś innego wydaje się być o wiele lepszą powłoką cielesną od tej posiadanej. Wówczas próbuje być odrzucana niczym ramy ustanowionego systemu. Prowadzi to do poczucia wyobcowania i braku zrozumienia u innych.

Mechanizmy te przywodzą na myśl zagadnienia terytorialne. Człowiek zaczyna żyć w granicach skóry wraz z dniem narodzin, tak jak zaczyna żyć w granicach kraju lub kręgu kulturowego, w którym się rodzi. Procesy: asymilacji bądź odrzucenia – są następstwem przekonań, kwestii podejmowanych decyzji i osobistych wyborów.

Taka sama, a jednak różna, łącząca ludzi w podobnych doświadczeniach, ale w każdym przypadku dostarczająca indywidualnych odczuć, umożliwiająca kontakt z otoczeniem, ale niejednokrotnie utrudniająca wyrażenie przeświadczeń, obnażająca nasze wnętrze, ale i często będąca doskonałym kamuflażem – skóra nas wszystkich i każdego z osobna.

Celem wspólnego projektu jest wymiana artystycznych doświadczeń pomiędzy polskimi i hiszpańskimi tancerzami i popularyzacja współczesnego tańca jako uniwersalnego języka, który ułatwia komunikację pomiędzy różnymi kulturami.

Czas trwania: 30–40 minut.

„Takarazuka Camp” – Krakowski Teatr Tańca (Nowohuckie Centrum Kultury) (Polska)

Spektakl inspirowany teatrem japońskim – popularną rewią żeńską – Takarazuka, działającą w mieście o tej samej nazwie od prawie stu lat.

Specyfika i oryginalność teatru, w którym wszystkie role, zarówno męskie jak i żeńskie odgrywają kobiety, stały się punktem wyjścia do rozważań na temat teatralności płci, konstrukcji płci kulturowej oraz stereotypowego postrzegania płci przez społeczeństwo. Kandydatki na „Takarazinki” przygotowują się przez dwa lata w specjalnej szkole do odgrywania ról męskich i ról kobiecych. Przyswajają sobie kata, czyli charakterystyczne dla danej płci formy gramatyczne, sposoby zachowania, gesty, mimikę.

Dla twórców spektaklu ciekawym zagadnieniem jest jednak odgrywanie ról kobiecych przez kobiety. Teatr Takarazuka wydaje się bowiem doskonale potwierdzać tezę Simone de Beauvoir: nie rodzimy się kobietami – stajemy się nimi.

Czas trwania: 55 minut.

„Carmen Funebre” – Teatr Biuro Podróży (Polska)

Spektakl Carmen Funebre powstał w 1994 roku. Inspiracją dla tego przestawienia były nasilające się konflikty etniczne, wybuchy nacjonalizmu i wojna w Bośni. Podczas pracy nad spektaklem członkowie zespołu spotkali się z uchodźcami z byłej Jugosławii. Ich relacje przyczyniły się do powstania uniwersalnych metafor opisujących los wygnańców.

W przedstawieniu Carmen Funebre Teatr Biuro Podróży używa spektakularnych środków przyciągających uwagę zarówno doświadczonego widza jak i przypadkowego przechodnia. Szczudła, ogień, efekty świetlne, przejmująca muzyka wywołują lęk i współczucie. W spektaklu używa się niewielu słów, ale sekwencja sugestywnych obrazów wywołuje u widza silne wrażenie.

Czas trwania: 45 minut.

„Ballada o Janie Wnęku” – Teatr Gry i Ludzie (Polska)

Scenariusz spektaklu powstał z inspiracji wydarzeniami, jakie miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku w Galicyjskiej wsi Odporyszów. Tytułowy Jan Wnęk – cieśla, rzeźbiarz, konstruktor samouk, człowiek niepiśmienny, ale obdarzony niezwykłymi talentami, skonstruował rodzaj „lotni”, na której z powodzeniem wykonywał kilkukilometrowe loty ślizgowe. W roku 1869 doszło do wypadku w trakcie pokazu, obrażenia, jakie odniósł w nim nasz bohater, spowodowały jego rychłą śmierć. Mieszkańcy spalili lotnię, upatrując w niej przyczyny nieszczęścia. Po Janie Wnęku pozostało kilkaset rzeźb i legenda. A w oficjalnej historii lotnictwa tytuł pierwszego lotnika przypadł niemieckiemu inżynierowi Otto Lilienthalowi, który swe udane loty wykonywał blisko 25 lat po naszym rodaku.

Przedstawienie przypomina tę zapomnianą nieco, pełną niejasności i tajemnic historię. Twórców interesował fenomen jednostki przekraczającej własną kondycję. Jednostki, która wyrasta ponad społeczność i w jakimś sensie odmienia ją.

Spektakl w warstwie plastycznej odwołuje się do sztuki ludowej i malarstwa prymitywistów.

Czas trwania: 55 minut.

„Osmędeusze” – Teatr Pijana Sypialnia (Polska)

Osmędeusze Mirona Białoszewskiego to jeden z najciekawszych współczesnych dramatów. O Warszawie i miłości. Sztuka przedstawia niezwykły świat handlarzy, artystów cyrkowych i żebraków. Miejscem, w którym wtedy pulsowało życie były… Powązki. To tam spotykali się ludzie. Żeby poplotkować. Ponarzekać na sąsiadów. Dowiedzieć się, co nowego na mieście. Spektakl przywołuje tajemniczy i rozśpiewany klimat Warszawy, której dzisiaj już nie ma... Oratorium szyldowe wystawiono po raz pierwszy w 1957 r. Poeta zderza w tekście przedwojenne ballady z awangardową poezją i nowoczesnym teatrem.

Czas trwania: 50 minut.

„Don Kichote” – Walny-Teatr (Polska)

Potrzeba poruszenia obrazu własnymi dłońmi towarzyszyła człowiekowi od pierwszego obrazu, który stał się udziałem jego wyobraźni. Problemem poruszanego obrazu dłońmi były same dłonie – widoczne dłonie, nici, czempuryty, wysięgniki, etc. Widoczna dla oczu technologia wprowadzała w perspektywę obrazu znaczenia często przypadkowe, obce idei czy koncepcji obrazu.

Dążenie człowieka do obrazu pozbawionego cienia ludzkich dłoni zaowocowało wynalezieniem najpierw teatru cieni, potem fotoplastikonu czy animacji poklatkowej. Technologia wygrała, natomiast potrzeba poruszenia obrazu pozostała. Z tej potrzeby narodził się autorski pomysł poruszenia obrazu strumieniami powietrza wydychanego z uwzględnieniem obrazu przewijanego.

Jeden z pierwszych obrazów w literaturze ze szczególnym udziałem wiatru to obraz Don Kichota walczącego z wiatrakami. Ten opis stał się przyczyną do opowiedzenia historii Don Kichota przy pomocy obrazu poruszanego powietrzem – oddechem innego współczesnego Don Kichota – lalkarza, który w dialogu ze śpiewającą i sceptyczną Dulcyneą porusza opowieść o sobie wiatrem płuc swoich. Świat rzeczywisty w Don Kichocie przedstawiony został przy pomocy obrazów – konturów szkicowanych czarną kreską, a świat wyobraźni głównego bohatera to świat kolorów. Podwójna narracja – opowiadanej opowieści i opowieści dzianej nawiązuje do tradycyjnego teatru lalkowych narracji.

Czas trwania: 50 minut.

„Dźwiękowiązałka Wehikuł (Bez)czasu” – Sambor Dudziński (Polska)

Dźwiękowiązałka to interaktywne widowisko muzyczne. Jego celem jest wspólne z publicznością tworzenie poezji i dalej całej przestrzeni spektaklu. Fabułę spektaklu tworzą widzowie wspólnie z prowadzącym całe działanie aktorem wykorzystującym szerokie instrumentarium, m.in. elektroniczny fortepian, organy, zestaw perkusyjny, akordeon dęty, saksofon, a także instrumenty etniczne: duduk, flety, drumle, didgeridoo, berimbao, kopytnik, cabasa, dzwonki chromatyczne oraz wokal i chórki.

Czas trwania: 45 minut – 5 godzin.

„Zielona Kraina i Stary Clown i morze” – Teatr Pinezka (Polska)

Zielona kraina czyli dobrze znany w Krakowie Clown Pinezka contra Wiedźma Śmieciucha. Piękną zieloną krainę zła wiedźma próbuje zamienić w śmietnisko, ale clown z pomocą publiczności dzielnie walczy ze śmieciami.

Spektakl z marionetkami i kukiełkami dla widza w każdym wieku, bo przecież wszyscy lubią bajki!

Czas trwania: 55 minut.

„Ślepcy” – Teatr KTO (Polska)

Teatr KTO - ŚlepcyScenariusz plenerowego widowiska Ślepcy, inspirowany jest bestselerem portugalskiego noblisty José Saramago Miasto ślepców.

Coś co dzisiaj wydaje się fikcją, jutro może być rzeczywistością. W niewyjaśnionych okolicznościach ludzie tracą wzrok. Epidemia rozpowszechnia się tak szybko, że wszyscy stają się wobec niej bezradni, a wybuchająca panika wprowadza chaos w pozornie ułożonym świecie. Władze w pośpiechu izolują pierwszą grupę ślepych w nieczynnym szpitalu psychiatrycznym. Zamknięta społeczność zaczyna rządzić się własnymi prawami, które wyznaczają role ofiar i oprawców, poddanych i panów. I tylko jedna osoba wie, że nie wszyscy są ślepi... Ślepcy to wstrząsające studium kondycji ludzkiej.

„Nit Màgica” – Xarxa Teatre (Hiszpania)

Xarxa Teatre przenosi publiczność na fiestę w Walencji, gdzie w centrum uwagi znajdują się tradycyjne pokazy sztucznych ogni, muzyka i ogniste byki. A we wszystkim biorą udział widzowie, którzy stają się aktorami tego jednego z najbardziej otwartych na publiczność spektaklu współczesnego teatru ulicznego. Diabły i muzycy zapraszają widzów do tańca pod prysznicem iskier w katartycznym rytuale, w którym wszyscy uczestnicy oddają hołd fieście. Jest to przedstawienie, którego doświadczycie wszystkimi pięcioma zmysłami.

„De paseo” – Claire Ducreux (Hiszpania)

De Paseo to nagradzany spektakl o spotkaniu pomiędzy ławką, która nie chce być nieruchoma i tancerzem, który chce usiąść. Intensywność, emocje, humor i taniec.

„Rococó Bananas” – Los Excentricos (Hiszpania)

Rococo Bananas proponuje surrealistyczny humor, który łączy komedię z musicalem, teatr absurdu z żonglerką i humor sytuacyjny z tłuczeniem talerzy, a wszystko w szalonym tempie. Jest drewniane pianino pełne instrumentów i niespodzianek dziwnych jak elektryczny mop, ukulele, muzyczna piła, skrzypco-trąbka, gadająca głowa i szalony odkurzacz...

„Ziemia obiecana” – Projekt polsko-niemiecki

„La postal” – La Calabaza Danza-Teatro (Hiszpania)

Stos ocalonych pocztówek, wspomnienia wyjazdów, uchwycone obrazy momentów szczęścia. Pomiędzy nimi znajduje się fotografia typowej hiszpańskiej pary siedzącej okrakiem na koniu, wokół której toczy się ta historia i która opowie splot wydarzeń poprzez taniec współczesny, hiszpański i flamenco.

Dwójka tancerzy odnalezionych na typowej hiszpańskiej pocztówce, wydaje się być szczęśliwa, bowiem wiedzie spokojne i poukładane życie. Młoda kobieta, znudzona tą sytuacją decyduje się udać na poszukiwanie czegoś więcej. Młody człowiek, zdesperowany groźbą jej utraty, rusza za nią i stara się zmienić jej plany. Po wielu sporach, udaje im się w końcu odkryć dla ich związku nowe możliwości.

„Enivrez-vous” – La Mini Compagnie (Francja)

Trzech akrobatów, jeden akordeonista i jego akordeon, dobry napar (bergamotka), stolik, dwa krzesła, kilka filiżanek, szczypta poezji, sporo butelek wina (czerwonego rzecz jasna!), łyżeczka braku równowagi - to niezbędne składniki do przyrządzenia smakowitej bajki etylo-akrobatycznej.

Z roztliwiającym szaleństwem, subtelnie mieszając cyrk z muzyką, tych czterech kompanów odmienia przez wszystkie przypadki temat nietrzeźwości, inspirowanej kilkoma refleksami Charles'a Baudelaire'a. Zaszczytnie bądź też nie, upijają się poezją, melodią i akrobatyką. Po pijanemu wszystko staje się lżejsze!

„N.N. Theater Neue Volksbühne Köln” – Nosferatu (Niemcy)

Artyści z zespołu N.N. Theater i ich reżyser George Isherwood przenoszą na scenę przejmującą historię śmierci, gry cieni i erotycznej namiętności, w której groza jest przemieszana z humorem. Jest to hołd Teatru N.N. dla Friedricha Wilhelma Murnaua, wielkiego reżysera niemych filmów. Publiczność doświadczy doznań podobnych do wizyty w starym kinie z okresu Republiki Weimarskiej, gdzie dialogi zastępowało bogactwo nastrojowej muzyki wykonywanej na żywo.

Witold Wieszczek
PodróżeKulturaMuzykaHistoriaFelietonyPaństwo, polityka, społeczeństwoPowieści i opowiadaniaKącik poezjiRecenzjeWielkie żarcieKomiks
PrzewodnikiAlbaniaNepalPolskaRumunia
Oceń zamieszczony obok artykuł.
Minister kazał, więc uprzejmie informujemy, że nasze strony wykorzystują pliki cookies (ciasteczka) i inne dziwne technologie m.in. w celach statystycznych. Jeśli Ci to przeszkadza, możesz je zablokować, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w artykule: Pliki cookies (ciasteczka) i podobne technologie.