W poezji A. G. Wide można wyróżnić trzy okresy: liryki tradycyjnej, postromantycznej („Nattmusik”, „Orgelpunkt”), liryki modernistycznej („Dikter i juli”, „Broar”) oraz liryki religijnej („Kyrie”, „Den saliga osäkerheten”). Jej wzorcami osobowo-twórczymi były dwie świetnie się zapowiadające, lecz przedwcześnie zmarłe poetki szwedzkie: Harriet Lowenhjelm (1887–1918) i Karin Boye (1900–1941). Wiersze Anny Grety Wide nie były dotąd publikowane po polsku.

Ryszard Mierzejewski

Swoje wiersze można przesyłać na adres redakcji:

Gwiazda Próbowałam na palcach stanąć i Wielki Wóz dosięgnąć. Wszak chciałam bądź co bądź gwiazdy dotknąć. Udało mi się to raz zrobić, ale nigdy już nie powtórzyć. Mimo, że lśniła najczyściej, to zgasła czym prędzej. Tak wiele cudowności wokół się mieni, wysoko w kosmosie jasnych promieni, ale zamieniają się w popiół i pożogi, kiedy znajdą się w rękach ludzi.tłum. Ryszard Mierzejewski

Zagubiona rzeczywistość To było wtedy, kiedy rzeczywistość była i nie było tematów ulotnych i marzeń, i nadziei, i wspomnień - a natura krajobrazów blaskiem blasków lśniła pełna jasnych świateł życiem tętniących dla wszystkich moich przebogatych wrażeń - najpierw więc, długie wiejskie wakacje, gdzie dnie były zawsze błękitne, a noce zawsze krótkie - i w mojej małej opalonej na brąz ręce nędzne życie było bardziej zrozumiałe - I czasy były dość odległe.tłum. Ryszard Mierzejewski

Moje losy Z rąk mi się moje losy wymykają - które ostrożnie i przedziwnie przeczuwałam - niektóre stare legendy przypominają, które czytałam i kochałam, jedna za drugą, potem rozmyślałam nad nimi i je oceniałam, a teraz od niedawna o nich zapomniałam.tłum. Ryszard Mierzejewski

Bezsenny monolog Idiotko, właź do łóżka, spać! Głupia bekso, nie płacz, nie! Myśleć troszkę, nie przyrzekać, łzy są tak paskudnie mokre. Będziesz na pewno czysta i schludna, życie z ługu i solanki powstało. Zapomnij o nędzy i bądź spokojna, a teraz zaśnij, nieszczęsna mazgało!tłum. Ryszard Mierzejewski

Piosenka plażowa Jasne morze ma na imię pożądanie. Ciemny ląd ma na imię katusze. Ciemny brzeg na lądzie to moje mieszkanie, całkiem blisko mam jasne morskie fale. Kiedy jest odpływ, moim domem jest ziemia. Kiedy przypływ, moim domem morze. Brzeg należy do lądu, a plaża do morza. Tutaj te dwa żywioły łączą się w pokorze. Tutaj walka wpada do próżni. Tu jest stagnacja i granica i nieznanego kwiatu woń się roznosi jak niewypowiedziana esencja.tłum. Ryszard Mierzejewski

Zasypiająca Nie śpisz i nie jesteś też wybudzana. Słyszysz muzykę, ale nie wiesz gdzie, twoja dusza jest dziecinnie i wyzwalająco naga i źródło życia jest nieskończenie jasne. Wezgłowie łóżka łagodnie ciemnieje i sen przychodzi jak bezgłośna rzeka. Cóż że, w całym świecie nic się nie dzieje. Dusza ludzka w głąb siebie przecieka.tłum. Ryszard Mierzejewski

W godzinie świtu Światło odbija się w godzinie świtu jak swawolne uderzenie o ciemię: „Teraz ja rządzę w całym domu przez długi, zbawienny, słoneczny dzień!” Lecz ciemność krąży wokół twego czoła i bawi się delikatnie twymi włosami nad: „To jest we mnie, co ciebie zatrzyma w ciągu stu milionów lat.”tłum. Ryszard Mierzejewski

* * * Ubrana na szaro-niebiesko, w eleganckim dżinskolorze, leżę na brzegu, żadnych ostrych kamieni. Tu i tam linia, która chce polecieć, bierze gwałtowny oddech, jest przerażona, cofa się w szybkim tempie posłuszna swojej łagodnej, cichej tonacji. Jednak istnieje obawa w konturze - silniejsza niż spokój horyzontu - dostrzegalna dla obserwatora... Znam wszystkich, którzy gościli na tym wybrzeżu.tłum. Ryszard Mierzejewski

* * * Śpij przy tej wysychającej studni. Śnij o morzu. Jeden raz miej to szczęście zobaczyć je. Śnij o morzu. Czy piasek chrzęści od suszy? Czy trawa więdnie? - Ty śpij na silnych lekach. Sen będzie głęboki, głęboki jak morze – i połyskujący długo marzeniem jak pas horyzontu. Najsilniejszego leku jeszcze nie czujesz. Śnij o morzu.tłum. Ryszard Mierzejewski

Polne kwiaty* Poduszeczki czarciegokęsu są wykwintne i filoletowe i jakże słodko i logicznie nie są kwitnącą geometryczną czystością! Ale ty, przytulio: lato, miód, lato, lato - i drżączka: neurotica gracilis! A chaber prosi: nazwij mnie na przekór wszystkiemu, tylko nie: oset! Patrzcie na mnie z bliska, niech moje miękkie obrzeża kwiatów dotkną delikatnie nosa! (Reszta może być nazwana drewnem lub jak chcesz) Czasami rusałki faktycznie rudowłose, co należałoby udowodnić, mówiły: kostrzewa łąkowa.tłum. Ryszard Mierzejewski

* tytuł wiersza pochodzi od tłumacza – R. M.

Jaszczurka śpi na płycie Jaszczurka śpi na płycie w upalne popołudnie. Południowy stok błyszczy. Wiciokrzew gotowy, aby więdnąć rano, pachnie intensywnie. Ktoś idzie przez chaszcze. Opalone na brąz nogi, włosy i spódnica wyblakłe na słońcu, kolana zadrapane. Unosi się mocny zapach kwiatów – teraz ona dostrzega zwierzę: pomarszczone miseczki na ogonie lekko drżą, brzuch pęcznieje i kurczy się, pęcznieje i kurczy się... Nogi nieruchome. Pierś jakby spuchnięta wciąż kurczy się i pęcznieje. Tam leży kamień, ostry na krawędziach, wystarczająco ciężki... Kto to zrobił? Ktokolwiek - Uciekaj przez gąszcz jeżyn z ręką na ustach, brązowe nogi mogą stać się płynącym czerwonym wzorem, oślepiona przez słońce czy krew, wszystko jedno, duszne powietrze rośnie w gardle, nic aby przejść nad tym, nic aby móc zrozumieć... trzeba nosić to, nosić duszne powietrze, żądzę, poczucie winy – kto to zrobił? Ktokolwiek.tłum. Ryszard Mierzejewski