Listopad jest miesiącem szczególnym, związanym z Dniem Wszystkich Świętych i obchodzonym zaraz później Świętem Niepodległości. To miesiąc refleksji i rozważań nad sensem życia i przemijaniem... A chłodne, szare i deszczowe dni sprzyjają zadumie. Listopadowa nostalgia przypomina, że niestety wolność często mierzy się krzyżami. Niech się pali symboliczne światełko pamięci.

OSTATNIA STROFA Na ziemi mogił dogasły ognie, Słychać w ciemnościach syk węży; Cięży nam ręka straszna, o, cięży, Lecz nas nie złamie, nie pognie! Nie płacze naród na trupie syna, Choć z niego proch i glina. Gdy przyjdzie pora, Jutro - jak wczora - Proch na proch weźmiem, glinę na ołów Pożary wstaną z popiołów!Kornel Ujejski

DLA MNIE Dla mnie zawsze jesteś naga, całkiem goła, rozebrana, nieprzykryta, odsłonięta, z dzikiej ziemi wyrośnięta. Jak kwiat jesteś przywiązana, w pęd zrośnięte masz kolana, zwiewnie w biodrach się kołyszesz, zapraszając w ich zacisze. Dajesz greckie mi doznania rozbrojona i poddana. Gimnastycznie się przeginasz, gdy nacieram jak lawina. Nie odmawiasz mi niczego, już nie pytasz się dlaczego, nie przestajesz, gdy skończone, nie odbierasz, co skradzione. Tylko we mnie się ubierasz, nic prócz mnie na sobie nie masz, nic prócz mnie do ust nie bierzesz, jestem nawet Twoim zwierzem! Spowiednikiem, synem, mężem, gwałcicielem, diabłem, wężem, bratnią duszą, przeznaczeniem, nagi, jak tylko dla Ciebie... Witold Wieszczek

* * * dla M.B nie pytaj- dotknij niech spełnienie rozpłynie się  ciepły dreszczem  niech realność ucieknie nie pytaj- całuj delikatnie drżeć będę ostatkiem świadomości uchwycę ciebie by kroczyć obok nie pytaj- zamknij  moje fantazje w słowach pozwól swobodnie  cieszyć się tobą nie pytaj- bądź Brygida Błażewicz

PODOBIEŃSTWO Staruszka którą widziałem na ulicy do złudzenia przypominała mi matkę niska niepozorna przygarbiona wspierała się jedną ręką o rehabilitacyjną kulę jak moja matka taka drobna pomarszczona śliwka trzymająca się jeszcze gałązki tuż przed upadkiem Ryszard Mierzejewski

SEN Nie wiedzieć kiedy zamknęłam powieki, sen poprowadził mnie w świat daleki. Nieznany świat kuszącym się zdawał, bardziej odległy – lękiem napawał. Kimże ty byłeś? W świecie nieznanym, z żarliwej miłości zapamiętany. Kimże ty byłeś? A jak miłował… wraz z Niebianami ze mną szybował. Już się nie dowiem, kimże ty byłeś - nieznaną krainę we mnie odkryłeś. Jak w trąbie powietrznej zawirowana, wystrzałem w kosmos leciałam do rana. Już się nie dowiem, kto - ten kochany, bom powróciła między Ziemiany. Nigdy nie poznam twego imienia chyba, że wrócisz do snu zdarzenia. Lidia Luborajska

REKOMPENSATA Nie miałam Konia na biegunach Śpiącej lalki Krakowskiego stroju Ani małego rowerka W Boże Ciało nie prószyłam Kwiatków z koszyczka Nie zaplatałam warkoczy - Strzygli na półmęsko Do Pierwszej Komunii Uszyto mi krótką Sukienkę bez falban Pewnie dlatego Piszę wiersze Regina Nachacz

NIESIONE WIATREM Opadające nici Babiego lata To koniec lata Babie lato na niebie Koniec wakacji Dziś Babie lato Znakiem bliskiej jesieni Tańczące nici Znaki na niebie Babie lato na polach Powrót do szkoły Sylwester Cybort

MYSŁOWICE – WESOŁA 2014 Kopalnia węgiel fedruje. Śląsk zaś nie śpi wciąż pracuje. W czeluść czarną jadą chłopy Tak jak co dnia, do roboty Ambulanse pędzą drogą Napawają wielu trwogą Znów syreny długo wyją Rozpacz znów ujrzymy - czyją? W Mysłowicach gdzie Wesoła Ktoś w rozpaczy głośno woła. Matka ojciec strasznie płaczą, Że już syna nie zobaczą Współczuć trza górnika żonie, Kiedy chodnik w dole płonie. Żal i smutek jest w rodzinie Gdy On teraz w dole ginie I też przekaz w TV liczny, Że stan zdrowia wciąż krytyczny I jak zwykle do tej pory Nadzieją respiratory Gdzieś górnicy w dole czarnym Się zmagają z losem marnym. Czarny węgiel wciąż fedrują W słonym pocie tam pracują. Jak wykrzyczeć marne żale Gdy nadziei nie ma wcale I tu powiem teraz szczerze, W dobry koniec już nie wierzę Ile łez się znów wylało, By opisać pióra mało Tłumaczenia. Jakieś racje W mediach smutne wciąż relacje Może ktoś tu dziś dopowie Że to są bohaterowie Czy nie Oni warci chwały Za te wielkie węgla zwały Człeku pomyśl przy obiedzie Że tam górnik na dół jedzie A gdy będzie znów potrzeba Pójdzie z wiarą znów do nieba Choć górniczy chodnik mały Prezydentów godni chwały Wy górnicy w mej pamięci Wszyscy Wy jesteście święci Autorowi braknie weny Śmierci - jakie mają ceny Któż odważny tu skwituje Że to wszystko mu pasuje Finał raczej będzie marny I jak węgiel bywa czarny Ja to wszystko czarno widzę Się za biedę Waszą wstydzę POSTSCRIPTUM Zaś za inwestorów radą W czeluść czarną znowu jadą Jadą tam gdzie twarde skały Tam gdzie gazy wybuchały Wy co prawa stanowicie Jaką cenę ma dziś życie? Za życie, które jest stratą Co ma być rekompensatą? Gdzie komercja, wyliczenia Gdzie się wcale nic nie zmienia Gdzie bezduszny świat pieniądza I gdzie władzy bywa żądza. EPILOG Epilogu dziś nie będzie. Beznadzieja tylko wszędzie. Tragedia smutek i rozpacz, Zamiast słów, starczą łzy i płacz Jeszcze wtrącę skromne zdanie Wdrożyć trzeba dotlenianie. Temat głośno i tu wiercę By podłączyć płucoserce Mieczysław Góra

TYLE LAT Tyle lat jak odszedł ostatni oddech. Zniknął na zawsze w przestworzach. Tak chciał Bóg, a może był to pech. Rana głęboka w sercu jak po nożach. Uleciało życie jak bańka mydlana zostawiając tylko odciśnięty ślad. Dusza została do nieba powołana, bo przebyła na ziemi drogi szmat. Mogiłę pokrył szarozielony mech. I tylko wiatr ją czasem odwiedza. Tam nie jest potrzebny pośpiech, w polu pod lipą gdzie jest miedza. Halina Herbszt

* * * Firmom analiz pozbawionym Kit można wciskać z każdej strony. Guzik z badacza czy chemika co nie ma w ręce odczynnika. Gdy zamiast wiedzy i doświadczeń ideologię podajemy jak Marks, jak Engels razem wzięci - szczyt iso szybko osiągniemy. Iso, co w bitwie trwa upartej przeciw ciemnościom i bezprawiu, co umie pokierować wiatrem, co słońcu wymagania stawia. Jałoweż myśli są nauki. Na nic szczegółów rozumienie. Prawdziwy skarb - to iso sztuki, zakute w stu procedur brzmienie. Isoman wie, czym ciężka praca nią firmy do zwycięstwa wiedzie. Isoman rzekom bieg odwraca - - przyrody prawa zna. Nie bredzi. W dwudziestej firmie znów to samo, znów iso pisać prezes kazał. By nam codziennie, miast patentów, wzrastała IDEOWA BAZA. Ideologia zamiast Wiedzy. Oto wyzwanie jest dla młodych ! By za pomocą Ksiąg Jakoś(c)i Mieć zbyt wysoki. I dochody. Ach po cóż uczyć się latami. Do głowy wpychać całe tomy. Wystarczy iso - samowiedza a mózg się stanie wypełniony. Bo iso lasy w pochód śle, rzekom w pustyniach płynąć każe, iso - towarzysz, iso - wódz, iso - inżynier naszych marzeń. Zwykle na końcu - sprzedaż staje, w firmie nic już się nie udaje. Isoman gada do obrazów, Normy do niego - ani razu... Adam Krzysztofowicz