Bruno Jasieński – poeta, prozaik, dramatopisarz, publicysta. Wiktor Zysman – bo tak brzmi jego prawdziwe imię i nazwisko – urodził się 17 lipca 1901 roku w Klimontowie pod Sandomierzem. Ojciec Jakub Zysman był lekarzem i znanym społecznikiem, ożenionym z Eufemią Marią z Modzelewskich. Od roku 1908 Wiktor Zysman nosił nazwisko Jasieński. Uczył się w warszawskim gimnazjum Mikołaja Reja, gdzie zaczął pisać wiersze. Kiedy rodzina wyjechała do Rosji, ukończył w 1918 roku Szkołę Polską w Moskwie. Studiował filozofię, prawo, polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Klimontowie założył teatr amatorski. Już jako student zaangażował się w tworzenie ruchu futurystów. Był współzałożycielem klubu Katarynka. W 1921 roku w Warszawie wydał tom poetycki „But w butonierce”, który zadedykował sobie samemu, rok później w Krakowie „Pieśń o głodzie”, w 1924 w Warszawie tworzoną wspólnie z Anatolem Sternem „Ziemię na lewo”.

PANIENKI W LESIE Zalistowiał cichosennie w cichopłaczu cicholas, Jak chodziły nim panienki, pierwiośnianki, ekstazerki, Kołysały się, schylały, rwały grzyby w bombonierki, Atłasowe, żółte grzyby, te, co rosną tylko raz. Opadały pierwsze liście na sukienki crêpe de chine, Kołysały się rytmicznie u falbanek walansjenki, Zapłakały białe brzozy, podkrążone demimondainki I złe buki, stare mruki, pogrążone w wieczny spleen. Zalistowiał, zakołowiał, zaechowiał w cichośnie, Posypały się kropelki na pluszowe pantofelki, Zostawiły żal maleńki, zostawiły żal niewielki... Pójdą dalej cieniem alej. Będzie płacz... a może nie... Bruno Jasieński

DOBRANOC KRÓLEWNO Dobranoc Maleńka, śpij słodko... Niech księżyc Ci srebrną grzechotką po cichu w sny gwiazdek nasypie. Niech noc Cię okryje kocykiem, niech świerszcze do snu Ci zagrają, by dobrze, by dobrze się spało. Dobranoc Kochanie, już ciemno... Już śpij Moja Mała Królewno, już zamknij swe oczka ciekawe, daj spocząć usteczkom z truskawek, wtul główkę, wtul drobne swe ciało, by dobrze, by dobrze się spało. Witold Wieszczek

CHEMIA a to mam i myśli o Tobie moje niebo wypełnione wiruje tuż nad głową, molekuły Ciebie noszę na nadgarstkach... Magdalena Wojciechowska

PO-WTÓRNIE WIOSNA W przydrożnym gąszczu lampion pojawił się nocą, jakby strzęp Mlecznej Drogi zabłądził na ziemię, by najjaśniejsze źródło snów oddać zaroślom, wybudzić z martwych przestrzeń nagłym zaistnieniem. Szkielety jeszcze wczoraj straszyły przechodnia; Bezdomnym, zziębłym ptakom ni domem, ni karmą. U stóp ich potwór – śmietnik. Czyż nie jawna zbrodnia na żywicielce? Człowiek ubrał się w bezkarność. Świt z niespodzianki kontent. Wraz z ptasim świergotem przykrywa monstrum blaskiem jedwabnych koronek. Ludzie w zachwytach rosną, mówią tylko o tym, że jest, wkroczyła z barwnych pąków batalionem. Uczynna jej dłoń różdżką czarodziejską włada. Bezbłędnie serca istnień otwiera od nowa. Zmysły zanurza w świtem pachnących kaskadach. Wiekowych drzew sukienka mini, wystrzałowa. Jak bańka z mydlin pryska tajemnica nocy prześmiewca ją rozwieje po niejednym kraju. W centrum podziwu stanął dziś głóg dwuszyjkowy. Wyprzedził nieco kwiatem czeremchę zwyczajną. Da capo - cud natury - niezwykłe, a proste. Zakochaj się powtórnie, mamy znowu wiosnę! Barbara Baldys

PROŚBA Drżę gdy mnie smakujesz błagam o jeszcze gdy przestajesz dotykiem mnie zniewalasz słowem zmysły rozpalasz proszę dotknij, tak jak lubię proszę całuj, tam gdzie wariuję proszę mów, niech się czerwienię proszę patrz niech widzę podniecenie kochaj mnie delikatnie i powoli w lepkości naszych fantazji odpłyńmy bez reguł w szalonym tańcu miłości. Brygida Błażewicz

ZA OKNEM budzisz mnie codziennie o świcie punktualnie o czwartej jak pielęgniarka w szpitalu przynosząca lekarstwo tutaj ty przynosisz siebie jesteś lekiem na mój smutek i samotność tęsknotę i żal przynosisz mi codziennie siebie jak niezbędną do życia porcję nadziei nadajesz sens skrywanej miłości pożądaniu i spełnieniu za tę miłość samotne życie smutek i nadzieję dziękuję ci ptaszku śpiewający mi codziennie o świcie za oknem Ryszard Mierzejewski

LIST DO ŚWIĘTEGO MIKOŁAJA Dobry, Święty Mikołaju Przyjedź do naszego kraju W dużych saniach z prezentami Ciemną nocą pod gwiazdami Przywieź dzieciom moc słodyczy Kotka w koszu, psa na smyczy Boże drzewka, dary lasu Włosy anielskie z atłasu A mnie przynieś wór zabawek Dzban poziomek i truskawek Mamie szalik, tacie czapkę Bombonierkę na dokładkę Babci kompa. Nie do wiary! Zaś dziadkowi okulary Siostrze lalkę, klarnet bratu Niechaj będzie do wiwatu Usiądziemy przy kominku Wśród cudownych upominków Zjemy ciasto z białą kawą Pocieszymy się zabawą Refren: Dzyń-dzyń-dzyń Dzyń-dzyń-dzyń Po srebrzystym śniegu płyń! Regina Nachacz

AUGUSTOWSKA PLAŻA Augustowska plaża rozpalona słońcem nad brzegami jeziora i jego końcem. Zatłoczona setkami turystów w lecie. Jest znana w Polsce i na świecie. Plaża ożywiona gwarem i śmiechem, każdy nabiera powietrza z wdechem. Klimat jest zdrowy na tym obszarze. Daje poprawę samopoczucia w darze. Na plaży opala słońce promieniem. Kąpiel w jeziorze jest marzeniem. Pływać pieskiem, kraulem i żabką. Iść na plażę z całą rodziną i babką. W Augustowie są kajaki i narty wodne. W pływaniu latem bywają niezawodne. Wiele atrakcji nad jeziorem Neckiem, więc można tu przyjechać z dzieckiem. Halina Herbszt

LEGENDA O WÓJCIE Proszę miłych zacnych gości Wierszyk o samorządności O aspektach władzy w gminie I jak życie na wsi płynie Są też owszem miejskie gminy I tu nie ma żadnej kpiny Bo miasteczka urok mają Ten w folderach opiewają A sołectwa to składowe Które tworzą gminy owe I to szczebel władzy pierwszy Choć ten temat bywa szerszy Bo złożona ta dziedzina Wszak komórką jest rodzina Ta komórka to mąż żona I już kwestia określona Inne są też wątki liczne To komórki biologiczne Raczej są też w każdym domu Aż zejdziemy do atomu Einstein uczył kiedyś mądrze O atomie i o jądrze Rzecz we wojnę tę odkryto No i jądro wnet rozbito Dziś atomów nie rozbijać Radzę w zgodzie się rozwiać Temat ten powszechnie znany Świat z atomów zbudowany I tu nie ma wszak nowiny Od atomu aż do gminy I w ocenie nie przesadzę Że wójtowie dzierżą władzę I od rana do wieczora Praca zawsze czeka spora Wiosną zimą w jesień w lecie Wciąż na służbie przecież wiecie I przedszkole potem szkoła Nowe sprawy dookoła Dziura w moście na ulicy Nawet woda gdzieś w piwnicy Także wątki też nie nowe To są sprawy podatkowe Komu ratę znów umorzyć I jak budżet zaś ułożyć Komu dyplom gratulacje Czyje będą teraz racje Rada gminy patrzy na to A nad wszystkim czuwa NATO Wszak wójtowie to już wiecie Najważniejsi są na świecie Oni wszystkim tu kierują Razem z radą plan planują Jeszcze wspomnę oczywiście Bywa na wsi uroczyście W dni kościelne i państwowe Także okolicznościowe Bywają także artyści Różni goście i turyści Delegacje oficjalne Słowem tłumy niebanalne Nasze gminy odwiedzają I zazwyczaj podziwiają I ja wkrótce też tam będę I napiszę cud-legendę Mieczysław Góra