Dochodziła północ, siedziałem na ciemnoszarej kanapie, rozglądałem się po pokoju. Okrągły, stalowoszary stół, biała komoda, grafitowy fotel, stary laptop i nic więcej. Wpatrując się w mozaikę księżycowego światła na podłodze, rozmyślałem, co mogę stąd zabrać. Patrzyłem na puste ściany, sufit z jedną smętnie zwisającą żarówką oraz biały wazon z bukietem pachnących lilii, stojący w rogu salonu.

Wstałem. Poszedłem do sypialni, a tam tylko materac na podłodze i srebrna lampka nocna w kącie. Nawet żyrandola nie było. W łazience, oprócz pasty do zębów i elektrycznej szczoteczki, zauważyłem rząd perfum na wąskiej półce pod lustrem, w miejscu, gdzie kiedyś była umywalka. W kuchennych szafkach znalazłem parę talerzy, trochę szklanek, pięć garnków, patelnię i zieloną herbatę, a w lodówce – lakiery do paznokci we wszystkich możliwych kolorach oraz butelkę szampana. Poza tym w kuchni stała gładka i błyszcząca stalowa szafa z ubraniami.

Wróciłem do łazienki. Wziąłem flakon perfum – Champs Elysées Guerlain’a. Pachniały płatkami róży, liśćmi mimozy, budleją i czymś jeszcze, czymś słodkim, chyba wanilią. Sięgnąłem po drugą buteleczkę, Opium – Yves Saint Laurent’a. Tym razem wyczułem mandarynkę, jaśmin, goździki i znowu wanilię. Kiedy otworzyłem następny flakonik, uderzyła we mnie kwiatowa eksplozja! Frezja, tamaryndowiec, osmanthus chiński. Tuberoza, białe piwonie, lilie, piżmo i wetyweria. Poeme!

Zastanawiałem się, kim jest właścicielka tych zapachów. Jak wygląda? I co robi w domu bez telewizora?

Jeszcze raz zajrzałem do każdego pomieszczenia, upewniając się, że niczego nie przeoczyłem, i szybko wyszedłem, zatrzaskując drzwi.

Tamtej nocy zakiełkowało we mnie nienasycenie…

Musiałem tam wrócić...

Dwa dni później znowu siedziałem na ciemnoszarej kanapie. Tym razem na stole stała szklanka z resztką wody. Podszedłem do niej, podniosłem ją. Językiem dotknąłem krawędzi i powoli przesunąłem nim po brzegu. Poczułem smak śliny. Lekko kwaśny, lekko słodki, lekko słony... smaczny... bardzo smaczny! Dokładnie wylizałem całą szklankę do ostatniej kropelki. Ostrożnie odłożyłem ją na miejsce… Wybiegłem na ulicę...

Tamtej nocy poznałem smak nienasycenia...

Wróciłem znowu, nie miałem wyjścia. Przez dwa dni krążyłem wokół bloku, a trzeciego siedziałem na kanapie.

Salon wyglądał jak za pierwszym razem, kuchnia i sypialnia też... Kiedy wszedłem do łazienki, zobaczyłem leżące na podłodze majtki. Białe, w małe żółto-turkusowe ananaski! Ukucnąłem, przyglądałem się im. Delikatnie wziąłem i powąchałem... Były jeszcze lekko ciepłe, lekko wilgotne... wąchałem je coraz bardziej zachłannie, chciałem wywąchać cały zapach, niesłychany zapach wanilii...