Spojrzał zniecierpliwiony na ekran monitora. Pewien bank reklamował usługi za pomocą dwóch niepewnych swojej orientacji seksualnej panienek, które tuliły się do siebie, rzucając potencjalnemu nabywcy (czytaj – prawie nabywcy ich ponętnych ciał, dołączonych jako gratis) spojrzenia pełne erotycznego ekshibicjonizmu.

– Diabelstwo – mruknął do siebie, walcząc z pojawiającymi się na ekranie kolejno reklamami samochodów i internetowych domen.

– Wszędzie cycki, świat schodzi na psy – dodał zdenerwowany, gdy jego walka okazała się nieskuteczna.

Dzwonek oznajmił SMS-a. Wziął do ręki telefon i skrzywił się, czytając: Dyskretna, wyśle ci swoje zdjęcia w bieliźnie, tylko odpisz na numer.... Szybko skasował niechcianą wiadomość, obiecując sobie, że jutro zmieni numer. Teraz nie wystarczy zmiana numeru raz w roku. Hieny węszą, kupując nielegalnie tysiące numerów od firm telekomunikacyjnych i osaczają człowieka reklamą światowego brudu.

Na biurku piętrzyła się sterta przesyłek. Niektóre, nawet nie czytając, wrzucał od razu do kosza. Inne lądowały pod biurkiem zaraz po otwarciu. I tak cała sterta zmieniła szybko położenie z biurka do obszernego kosza pod jego nogami.

– Te nerwy mnie wykończą, muszę znów iść do spowiedzi – pomyślał, uświadamiając sobie, że to będzie druga spowiedź w tym miesiącu. I ciągle te same grzechy. Było mu wstyd.

Do gabinetu weszła sekretarka.

– Może kawy, panie prezesie? – Jej głos pieścił aksamitem, a biust prawie wydostawał się na zewnątrz z białego, koronkowego stanika 80D.

– Pani Judyto, wspominałem już, aby się pani ubierała skromniej – upomniał ją prezes zmieszany, że jego wzrok uparcie wraca do wyeksponowanych przez biurkiem okrągłych obietnic rozkoszy.

– Przepraszam, panie prezesie – filuternie dotknęła ust sekretarka.

Stała teraz jak mała dziewczynka w krótkiej spódniczce, czekając na przytulenie, otoczenie opieką. A kto zrobi to lepiej jak nie on, samiec alfa tego biurowca, wszechstronny kadrowo i finansowo, swobodny, ponad wszystkimi. Prezes z trudem pozbierał się do kupy i głosem najmniej zdradzającym nabrzmiały w nim dylemat moralny, odpowiedział:

– Dziękuję, może później – po czym odprowadził wzrokiem jej falujące biodra aż do samych drzwi.

– Boże, co ja wyprawiam?! – Skarcił się w myślach i starając się skupić na wykresach giełdowych, wrócił do biznesowych planów.

– Dziś osiemnastka mojej córki – rozmarzył się – mój Boże, jak te dzieci rosną. Niedawno pluskała się w pompowanym kółku na plaży w Belize, a zaraz pewnie będzie wychodzić za mąż.