ISSN: 1689-6688
środa, 27 stycznia 2016
ISSN: 1689-6688
środa, 27 stycznia 2016
W połowie drogi między Oslo a Bergen leży miejscowość Geilo. Raz w roku, w czasie pierwszej noworocznej pełni księżyca, organizowany jest tutaj Ice Music Festival (Festiwal Muzyki Lodowej)1. I nie chodzi tylko o to, że artyści występują przy minusowych temperaturach, a przynajmniej nie tylko, ale o to, że do występów używają instrumentów wykonanych z lodu. Tegoroczna impreza odbyła się w dniach 21–24 stycznia i była już 11. z kolei. Dzięki uprzejmości organizatorów festiwalu miałem przyjemność reprezentować Miesięcznik Libertas na dwóch głównych występach.
Pierwszy koncert nosił tytuł Tati On Ice. Jego gwiazdą była Miss Tati – norwesko-portugalsko-angolska wokalistka, która w sobotni wieczór rozgrzewała publiczność na stopniach amfiteatru w centrum miasteczka. Jej występ to połączenie muzyki tanecznej, soul, hip-hop oraz jazzu.
Artystce akompaniowali: Johannes Lundberg na lodowej wiolonczeli, Ivar Kolve na ksylofonie lodowym oraz Helge Nordbakken na równie lodowych bębnach. Koncert trwał około godziny, w ciągu której Miss Tati udało się zachęcić widownię do powstania ze swych lodowych siedzisk i podrygiwania w rytm gorących, południowych rytmów.
Główny koncert festiwalu, a drugi który dane było mi oglądać, nosił tytuł: Legendary Midnight Concert. W lodowych grotach, wykreowanych odpowiednio wcześniej przez studentów Kunst-og designhøgskolen i Bergen (Bergeńskiej Szkoły Sztuki i Projektowania), przygotowano miejsce do występu dziewięciorga muzyków i dźwiękowców. Lodowe jaskinie oprócz swej dekoracyjności, charakteryzowały się również interesującą akustyką.
Tego wieczoru artyści grali muzykę średniowieczną pochodzącą z Islandii oraz Włoch. Na scenie pojawiła się wokalistka Maria Skranes, której towarzyszyło Trio Mediæval. Dziewczyny wokalnie wspierał dodatkowo Arve Henriksen, grający także na lodowym rogu oraz instrumentach perkusyjnych. Prócz nich wystąpili również: multiinstrumentalista Terje Isungset – lodowe instrumenty perkusyjne i dęte, Daniel Herskedal – lodowa tuba oraz Jon Halvor Bjørnseth – szeroko pojęta elektronika (niestety ta już niezbyt lodowa). Przez cały czas trwania koncertu z głośników dobiegały nastrojowe dźwięki bulgoczącej wody. Działo się tak za sprawą Gawaina Hewitta i jego hydro-akustycznego eksperymentu, polegającego na umieszczeniu mikrofonów w przerębli, tuż obok sceny. Dźwięki dobiegające spod lodu świetnie komponowały się z liryczną muzyką. W pewnym momencie Arve Henriksen zszedł ze sceny i zanurzył lodową trąbkę w przerębli. Z głośników dało się słyszeć zawodzące dźwięki zniekształcone przez wodę. Później, ku ogólnej radości zebranych, artysta zanurzył twarz we wodzie i zaczął krzyczeć niemiłosiernie, wierzgać nogami i udawać, że coś go wciąga pod powierzchnię. Na koniec muzyk roztrzaskał z rozmachem swój lodowy instrument i jakby nigdy nic powrócił na scenę, powitany gromkim aplauzem. Ten koncert także trwał około godziny. Ostatnim utworem zagranym tamtej nocy był A Glimpse Of Light, który stał się już chyba najbardziej rozpoznawalnym tematem muzycznym festiwalu w Geilo.
Według mojej subiektywnej oceny, tegoroczny Ice Music Festival należał do udanych. Dopisała publiczność, której dużą część stanowili Polacy (polski język słychać było również wśród organizatorów), pogoda, a nawet księżyc w pełni, według którego wyznaczono datę imprezy, nieśmiało wyzierał zza chmur. Miłośnikom muzyki i sztuki lodowej z czystym sumieniem polecam przyszłoroczny Festiwal Muzyki Lodowej w Geilo, w Norwegii oczywiście.
