Nie da się ukryć, że Kraków darzę sympatią szczególną. A skoro już zebrało mi się na szczerość, to dodam, że abstynentem nie jestem i gościnność dobrej knajpy także potrafię docenić, zwłaszcza jeśli do tego serwuje ona muzykę na żywo. Tak się złożyło, że jest w Krakowie takie miejsce, w którym ani muzyki, ani alkoholu nie brakuje. Mało tego, pomimo że w tym królewskim grodzie nie mieszkam, czuję się tutaj jak w domu. Może dlatego, że zawsze spotykam tu znajome twarze, a może dlatego, że barmanki zawsze ślicznie się tu do mnie uśmiechają. Mowa oczywiście o Awarii, knajpie położonej na rogu Mikołajskiej i Krzyża, która właśnie obchodzi 11. urodziny. Wszystkiego najlepszego! Oby piwa, gości, dobrej muzyki i pięknych barmanek nigdy Wam nie zabrakło! Sto lat!

Jest już chyba tradycją (w każdym razie nie pamiętam od niej wyjątków), że na urodzinach Awarii obowiązkowe Sto lat! gra zespół Es Flores, oczywiście nie ograniczając się przy tym tylko do tego jubileuszowego szlagieru! Tym razem Esi zagrali trzyczęściowy koncert, więc nie zabrakło prawie żadnego ich hitu. Zacznijmy jednak od początku. Co prawda skład zespołu się nie zmienił, ale może nie każdy jeszcze chłopaków zna, więc wypada ich przedstawić. Na 11. urodzinach Awarii Es Flores wystąpił w składzie:

Po tej krótkiej i przyjemnej przerwie zespół kontynuował występ, grając ostatnią już część koncertu. Zabrzmiały w niej głównie autorskie kawałki Es Flores, czyli to, co fani tacy jak ja lubią najbardziej. Technika nadal płatała figle i czasem wokal zanikał, ale zebranej publiczności zupełnie to nie przeszkadzało. Przecież każdy szanujący się fan zna te teksty na pamięć! Gdy więc zawodził sprzęt, pałeczkę przejmował rozentuzjazmowany tłum, który chóralnie odśpiewywał wszystkie teksty. Nie pasuję, Idź do diabła, Es Flores, Esperal, no i oczywiście Krzyżackie psy, wykrzyczane przez kilkadziesiąt gardeł brzmiały jak zwykle świeżo i porywająco.

Koncert zakończył się przed pierwszą. Gdyby nie problemy techniczne, to na bis zabrzmiałoby jeszcze pewnie legendarne Kriegsmarine – utwór zdecydowanie tylko dla dorosłych, którego wcześniej grać nie wypada, a na który przecież na pewno wszyscy czekali. No trudno, siła wyższa. Mimo wszystko publiczność powodów do narzekania nie miała i co najwyżej ubolewać może, że tak kapitalny materiał ciągle nie miał szczęścia ukazać się na jakiejś oficjalnej płycie. Oczywiście chłopaki grają przede wszystkim dla przyjemności, co procentuje zresztą jedyną w swoim rodzaju atmosferą, ale mimo wszystko należałoby się przecież wiernym fanom jakieś choćby kolekcjonerskie wydanie płyty z autografami!