W lutym obchodzimy święto Zakochanych – Walentynki. Być może to dobry moment, aby zachęcić Was do odwiedzenia kolejnego pięknego miejsca kojarzonego z wielką miłością... Miasto, do którego chciałabym dzisiaj Was zabrać, to Werona. Tu, gdzie na każdym rogu można poczuć miłość – piękną i tragiczną zarazem, miłość, o której każdy z nas pewnie marzy. Jeżeli już kogoś taka miłość dopadnie, to niech ją bierze pod pachę i przyjeżdża.

Werona (wł. Verona) to miasto w słonecznej Italii, w regionie Wenecja Euganejska. Leży w północno-wschodnich Włoszech, jest ośrodkiem handlu i najbogatszym miastem północy. Zostało założone w V lub IV wieku p.n.e., a od 89 roku p.n.e. było rzymską kolonią. Od 49 roku p.n.e. Werona była już ważnym ośrodkiem gospodarczym cesarstwa.

W XIV wieku do Werony dołączono Vincenzę, Padwę i Treviso następnie, kiedy rządzona była przez Mediolan a później Wenecję, zaczęła tracić na znaczeniu politycznym i gospodarczym. W 1630 roku przez miasto przeszła epidemia dżumy (przeżyło 33 tysiące osób). W następnych latach Werona była przekazywana z rąk do rąk – Francji, Austrii, aby w 1866 roku ostatecznie dołączyć do Królestwa Włoskiego. Wtedy też nastąpił jej przyśpieszony rozwój gospodarczy.

Werona to miasto wielu zabytków z czasów rzymskich m.in. amfiteatr z I wieku. Podczas trzęsienia ziemi w 1183 roku część zewnętrzna areny zawaliła się i pozostały jedynie cztery łuki. W części wewnętrznej, która nie została naruszona, obecnie wystawia się opery (na widowni może zasiąść 22 tysiące widzów). Będąc w Weronie, warto zakupić bilet, aby móc podziwiać panoramę miasta z jej tarasów.

Pogoda mi dopisała. Zwiedzałam Weronę, a wystawione na zewnątrz stoliki knajpek i zapach wydobywającej się z nich kawy skusiły mnie, aby wybrać miłą, przytulną kawiarenkę i wypić smaczne cappuccino w promieniach włoskiego słońca. W Weronie ciężko znaleźć miejsce, gdzie można schować się przed słońcem.

Po pysznej kawie wśród malowniczych uliczek dotarłam do Pizza delle Erbe, gdzie powitał mnie malowniczy targ z gadatliwymi sprzedawcami oferującymi liczne pamiątki i pyszne owocowe desery, których barwy przyciągały wzrok. W Weronie znajduje się także Palazzi – zbudowane z Rosso di Verona – miejscowego wapienia o różowym odcieniu – przez średniowiecznych władców miasta.

Jednym z najważniejszych zabytków Werony jest Kościoł San Zeno Maggiore ze słynnymi średniowiecznymi drzwiami z brązu, ozdobionymi znakomitymi płaskorzeźbami o treści biblijnej i ze scenami z życia patrona kościoła. Ostatnim etapem mojego zwiedzania Werony był dom Julii (wł. Casa di Guilietta).

„Romeo i Julia”Williama Szekspira to jeden z najpiękniejszych dramatów miłosnych wszech czasów. Utwór opowiada o szaleńczej miłości dwojga ludzi, którzy mimo tego, że ich rodziny nienawidzą się, postanawiają żyć ze sobą. Jednak ich śmierć zabiła to piękne uczucie. Tragedia jaka spotkała oba rody, Kapuletów i Montekich załagodziła powstałe między nimi nieporozumienia. (...) Romeo i Julia, dzięki swojej historii stali się najsławniejszą parą kochanków wszech czasów, a także symbolem miłości mogącej przenosić góry.

Będąc w Weronie i ja musiałam zobaczyć słynny balkon Julii (oczywiście wstęp na balkon też kosztuje – około 6 euro). Słynny dom Julii znajduje się przy via Capello 23. Utożsamienie prawdziwego nazwiska Capello (rodu patrycjuszy, którego własnością był XIII wieczny pałac) z fikcyjnym Capuletti (Julia), dało podstawy przekonaniu, że tutaj właśnie musiała mieszkać Julia.

Romeo i Julia zawsze spotykali się na starej antenie w tle niebieskiego nieba zapominali o Veronie gdzieś poza miastem w zaułkach zachodnich dzielnic kochali się do szaleństwa na czerwonych dachówkach pod białymi piórami nieopamiętane serca przelatując drażniły się ze skradającym kotem „Romeo i Julia” Jeremy Wonago